Είναι πρακτικά αδύνατο να μιλήσουμε για το Μονακό και να μην θυμηθούμε τα κατορθώματα του Άιρτον Σένα. Ο τρις παγκόσμιος πρωταθλητής της Φόρμουλα 1 κατέχει ρεκόρ που, ακόμη και σήμερα, μετά από 30 χρόνια, παραμένουν ακατάρριπτα. Ωστόσο, η σχέση του Σένα με την πίστα του Μόντε Κάρλο ξεπερνά τις έξι νίκες, τα οκτώ βάθρα και τις πέντε pole position σε μόλις δέκα αγώνες που έτρεξε στην πίστα. Ήταν στο Πριγκιπάτο όπου ο Σένα έγραψε μερικές από τις μεγαλύτερες ιστορίες της καριέρας του, μερικές από τις οποίες τον μετέτρεψαν σε θρύλο της Φόρμουλα 1 και έριξαν φως σε πτυχές της προσωπικότητας του οδηγού, όπως η αποφασιστικότητα, η ηγετική του ικανότητα, η αντοχή και η αναζήτηση της τελειότητας για να κερδίσει. Ιστορίες όπως αυτές που ακολουθούν τη McLaren, τη Φόρμουλα 1 ως κληρονομιά του τρομερού Βραζιλιάνου.
1984 – πρώτο βάθρο και αντιπαραθέσεις
Το ντεμπούτο του Άιρτον Σένα στο Πριγκιπάτο ήταν μόλις ο πέμπτος αγώνας του στην ιστορία της F1, αλλά ο οδηγός έδειξε το ταλέντο του οδηγώντας την Toleman στο βάθρο με μια δεύτερη θέση. Ξεκινώντας από την 13η θέση, ο Άιρτον έδωσε ένα μάθημα οδήγησης στη βροχή, πραγματοποιώντας εντυπωσιακές προσπεράσεις, μεταξύ των οποίων και μία στον Νίκι Λάουντα, τότε οδηγό της McLaren. Αν και η νίκη του στερήθηκε λόγω μιας αμφιλεγόμενης διακοπής ακριβώς όταν ήταν έτοιμος να προσπεράσει τον Αλέν Προστ και να πάρει το προβάδισμα, το καλύτερο δεν είχε έρθει ακόμα.
1987 – πρώτη νίκη και πριγκιπική βροχή
Αφού εξασφάλισε την πρώτη του pole position στο Μονακό το 1985 και ένα δεύτερο βάθρο το 1986, ο Σένα κατέκτησε την πρώτη του νίκη το 1987, όταν, για άλλη μια φορά, δεν ήταν καθόλου το φαβορί. Ο Νάιτζελ Μάνσελ είχε κατακτήσει την pole position και οδηγούσε άνετα μέχρι τον 29ο γύρο, όταν ο Βρετανός αντιμετώπισε προβλήματα με τη Williams του.
Ο Σένα κυριάρχησε στους επόμενους 49 γύρους με την εμβληματική κίτρινη Lotus του και γιόρτασε με τέτοιο ενθουσιασμό που παρέβη το πρωτόκολλο κατά την τελετή απονομής των βραβείων, καταβρέχοντας με σαμπάνια τον πρίγκιπα Ρενιέ.
1988 – οδήγηση σε άλλη διάσταση και η νίκη που δεν ήρθε
Το Γκραν Πρι του Μονακό του 1988 σημαδεύτηκε από δύο σημαντικά γεγονότα: ο Άιρτον Σένα κατέκτησε την pole position με 1,4 δευτερόλεπτα διαφορά από τον ομόσταυλό του Αλέν Προστ. Ο ίδιος ο Βραζιλιάνος περιέγραψε αυτόν τον γύρο ως μια εμπειρία οδήγησης σε άλλη διάσταση. Με τις προσδοκίες για μια νικηφόρα πορεία του Σένα την Κυριακή, όλα φαινόταν να πηγαίνουν καλά μέχρι που, στη στροφή Portier, ο Άιρτον έκανε αυτό που πολλοί θεωρούν το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας του: με πάνω από 50 δευτερόλεπτα προβάδισμα από τον Προστ, ο Σένα συγκρούστηκε με το προστατευτικό κιγκλίδωμα και βγήκε από το αυτοκίνητό του, αποχωρώντας από τον αγώνα. Παρ’ όλα αυτά, κατάφερε να κατακτήσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο αργότερα εκείνο το έτος, με αυτόν τον αγώνα να αποτελεί μια εμπειρία μάθησης για το υπόλοιπο της καριέρας του.
1989 – Η εκδίκηση
Σπάνια στον αθλητισμό καταφέρνει κανείς να ανακάμψει στον ίδιο τόπο μετά από μια ήττα, αλλά ο Άιρτον το πέτυχε το 1989. Αυτή τη φορά, έχοντας ήδη τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο στο ενεργητικό του, ο Σένα ξεπέρασε για άλλη μια φορά τον Προστ κατά περισσότερο από 1 δευτερόλεπτο στις κατατακτήριες και δεν άφησε καμία ευκαιρία στους αντιπάλους του. Ο Σένα πέρασε τη γραμμή του τερματισμού 52 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Γάλλο, εξασφαλίζοντας τη δεύτερη νίκη του στο Πριγκιπάτο. Μετά τον αγώνα, αποκάλυψε μάλιστα ότι είχε χάσει την πρώτη και τη δεύτερη ταχύτητα κατά τη διάρκεια του αγώνα. Αυτό ήταν απλώς η προθέρμανση για αυτό που θα βλέπαμε στο GP της Βραζιλίας το 1991.
1990 – Η τέλεια οδήγηση
Η νίκη στη Φόρμουλα 1 είναι από μόνη της ένα επίτευγμα, αλλά η κατάκτηση της pole position, η πρωτιά από την αρχή μέχρι το τέλος και ο ταχύτερος γύρος στον ίδιο αγώνα, ειδικά στο Μονακό, θέτουν ένα διαφορετικό πρότυπο. Ο Σένα το πέτυχε αυτό το 1990, τη χρονιά που θα στεφόταν διπλός παγκόσμιος πρωταθλητής. Και πάλι με τη McLaren, ο Σένα διατήρησε ένα σταθερό ρυθμό καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, παρά το γεγονός ότι έπρεπε να προστατεύσει το αυτοκίνητό του, κυρίως λόγω ενός προβλήματος με τον θόρυβο του κινητήρα, και πέρασε τη γραμμή του τερματισμού με μόλις 1,087 δευτερόλεπτα διαφορά από τον Ζαν Αλεζί της Tyrrell.
1991 – Νίκη με το εφεδρικό αυτοκίνητο
Η τέταρτη νίκη του Σένα στο Μονακό ξεκίνησε με μια περιπέτεια αντοχής τόσο για τον Βραζιλιάνο όσο και για τη McLaren. Αφού κατέκτησε την πέμπτη pole position του στο Μονακό, ο Σένα αντιμετώπισε προβλήματα κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας πριν τον αγώνα, με αποτέλεσμα η ομάδα να πρέπει να προετοιμάσει το εφεδρικό αυτοκίνητο για να μπορέσει να αγωνιστεί. Ο αγώνας εξελίχθηκε τέλεια για τον Άιρτον, ο οποίος κυριάρχησε για άλλη μια φορά από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο θρίαμβος ήταν ένα δώρο για τη μητέρα του, Dona Neyde, καθώς ήταν η Ημέρα της Μητέρας, κάνοντας την 30ή νίκη του Άιρτον στη Φόρμουλα 1 ακόμα πιο ξεχωριστή.
1992 – Η θρυλική ονομαχία με το «Λιοντάρι»
Ακόμα και μετά από τέσσερις νίκες στο Μονακό, το 1992 ο Βραζιλιάνος δεν ήταν ο φαβορί. Με τη Williams να κυριαρχεί στη Φόρμουλα 1, ο Σένα είχε μόνο ένα αυτοκίνητο ικανό να ξεκινήσει από την τρίτη θέση στη γραμμή εκκίνησης, 1,1 δευτερόλεπτα πίσω από τον Νάιτζελ Μάνσελ στις κατατακτήριες δοκιμές. Ο Σένα έκανε μια καλή εκκίνηση, πήρε τη δεύτερη θέση από τον Ρικκάρντο Πατρέζε, αλλά η McLaren δεν είχε την ταχύτητα για να προλάβει τη Williams. Αυτή τη φορά η τύχη ήταν με το μέρος του Βραζιλιάνου: ένα παξιμάδι έπεσε από έναν από τους τροχούς του Μάνσελ, αναγκάζοντας τον Βρετανό να μπει στα pit. Ο Σένα πήρε το προβάδισμα και ο Μάνσελ γρήγορα κάλυψε τη διαφορά, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει μια συναρπαστική μάχη, με τον Άιρτον να κρατάει πίσω τον «Λιοντάρι» και να διατηρεί το προβάδισμα μέχρι το τέλος.
1993 – Ιστορικό ρεκόρ
Η έκτη νίκη που στέφει τον Άιρτον Σένα ως βασιλιά του Μονακό συνοδεύτηκε και αυτή από απίθανες καταστάσεις, παρόμοιες με τον θρίαμβο της προηγούμενης χρονιάς. Για άλλη μια φορά χωρίς το καλύτερο αυτοκίνητο, ο Σένα ξεκίνησε τρίτος, πίσω από τον Αλέν Προστ και τον Μίκαελ Σουμάχερ. Ο Γερμανός της Benetton υπέστη βλάβη στον κινητήρα στον 33ο γύρο, ενώ ο Γάλλος τιμωρήθηκε για πρόωρη εκκίνηση. Η νίκη ήταν μια ακόμη απόδειξη της αντοχής του Σένα, ειδικά αν λάβουμε υπόψη ότι κατά τη διάρκεια των δοκιμαστικών περιόδων της Πέμπτης, είχε τρακάρει τη McLaren του στο προστατευτικό κιγκλίδωμα, τραυματίζοντας το χέρι του. Με αυτή τη νίκη, ο Σένα ξεπέρασε τον Γκράχαμ Χιλ, ο οποίος είχε πέντε νίκες στο Πριγκιπάτο, και έγινε ο πιο επιτυχημένος οδηγός στο GP του Μονακό.
