Σαράντα έξι χρόνια μετά την κυκλοφορία του, το Y.M.C.A. των Village People βρίσκεται ξανά στην επικαιρότητα και στα charts. Ο ένας λόγος είναι ο τραγουδιστής του Victor Willis. To YMCA των Village People θεωρείται ως o ύμνος της LGBTQ+ κοινότητας , χαρακτηριστικό το οποίο απορρίπτει ένας εκ των δημιουργών του. Ο Willis απείλησε ότι η σύζυγός του θα μηνύσει όποιον πει ότι το τραγούδι είναι ένας ύμνος για τους ομοφυλόφιλους. Ο άλλος λόγος είναι επειδή ο Ντόναλντ Τραμπ το χρησιμοποίησε στην προεκλογική του εκστρατεία. Όμως στην πραγματικότητα, κανένα από τα δύο δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Ο Willis ισχυρίζεται εδώ και χρόνια ότι δεν έγραψε το Y.M.C.A. με στόχο το γκέι κοινό. Το ίδιο έχουν δηλώσει κατά καιρούς, και τα δύο gay μέλη του συγκροτήματος: ο Randy Jones και ο Felipe Rose. «Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι υπήρχε μια ασάφεια και οι δημιουργοί χρησιμοποιούσαν σεξουαλικά υπονοούμενα, αλλά ο Victor είναι straight, οπότε δεν έγραφε από τη δική μας οπτική γωνία. Η ομάδα ήταν ποικιλόμορφη τόσο σεξουαλικά όσο και πολιτισμικά», δήλωσε ο Ρόουζ στην Huffington Post το 2014.
Ήδη από το 2007, ο Willis ισχυρίστηκε ότι έγραψε τους στίχους στο Βανκούβερ του Καναδά και με αυτούς ήθελε να αναδείξει τις δραστηριότητες που μπορούσαν να κάνουν οι μαύροι νέοι της Νέας Υόρκης στο YMCA, όπως το μπάσκετ και η κολύμβηση. Ο ίδιος πριν δέκα μέρες περίπου, δήλωσε, «Εφόσον έγραψα τους στίχους και ξέρω τι πραγματικά αφορούν οι στίχοι που έγραψα, θέλω να σας ενημερώσω ότι από τον Ιανουάριο του 2025, η σύζυγός μου θα αρχίσει να μηνύει κάθε ειδησεογραφικό οργανισμό που αναφέρεται ψευδώς στο Y.M.C.A., είτε στους τίτλους τους είτε υπαινίσσεται στη βάση της ιστορίας, ότι το Y.M.C.A. είναι ένας ύμνος των γκέι», και στη συνέχεια πρόσθεσε ότι δεν τον ενδιαφέρει αν οι γκέι θεωρούν το Y.M.C.A. ως “τον ύμνο τους”.
Αρνήθηκε να παίξουν το Y.M.C.A. στην έναρξη των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Σότσι το 2014, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την πολιτική της ρωσικής κυβέρνησης απέναντι στην ομοφυλοφιλική κοινότητα, όταν τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ ήθελαν να παίξουν για να τοποθετηθούν υπέρ της σεξουαλικής ελευθερίας
Ποιο είναι όμως το βαθύτερο θέμα αυτής της επαναλαμβανόμενης δήλωσης; Όλα παραπέμπουν σε κάτι που αποκάλυψε η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων του Willis, Alice Wolf, σε συνέντευξή της στο The Canadian Press το 2007. Σύμφωνα με αυτή, ο Willis αισθανόταν προσβεβλημένος από την εντύπωση ότι τραγούδια όπως το: Macho Man, το In The Navy, το Go West ή το Y.M.C.A. απευθύνονταν σε ένα γκέι κοινό, καθώς το θεωρούσε «μια εξειδικευμένη αγορά» που θα μπορούσε να υπονομεύσει την επιτυχία του γκρουπ του. Σύμφωνα με την Wolf, το 1979 το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ ήταν πολύ κοντά να έρθει σε συμφωνία μαζί του, με ένα μεγάλο διαφημιστικό συμβόλαιο για να χρησιμοποιήσει το In The Navy σε μια διαφημιστική καμπάνια, αλλά τελικά δεν προχώρησε. Ο Γουίλις κατηγόρησε τότε την γκέι εικόνα των Village People ότι κατέστρεψε την ευκαιρία του.
Με την ίδια λογική θα ήταν κατανοητό ότι ο Willis θα χαιρόταν να δει τον Trump να το χρησιμοποιεί. Όταν συνέβη για πρώτη φορά, το 2020, ο Willis απείλησε να μηνύσει τον Ρεπουμπλικανό μεγιστάνα, ενοχλημένος από την αντίδρασή του σε κινήματα όπως το Black Lives Matter. Το τεράστιο οικονομικό όφελος όμως που του απέφερε η χρήση του στην τελευταία καμπάνια του Τραμπ, τον οδήγησε να αλλάξει γνώμη. Ο Willis είναι επίσης όπως φαίνεται ένας μάλλον αμφιλεγόμενος χαρακτήρας, ο οποίος έχει αποχωρήσει αρκετές φορές από το συγκρότημα, ήταν εδώ και χρόνια σε δικαστική διαμάχη με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος για την κυριότητα του ονόματος Village People, το οποίο σήμερα ανήκει μόνο σε αυτόν. Αρνήθηκε να παίξουν το Y.M.C.A. στην έναρξη των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Σότσι το 2014, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την πολιτική της ρωσικής κυβέρνησης απέναντι στην ομοφυλοφιλική κοινότητα, όταν, τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ ήθελαν να παίξουν για να τοποθετηθούν υπέρ της σεξουαλικής ελευθερίας. Έχει επίσης συλληφθεί αρκετές φορές για παραβάσεις που σχετίζονται με τη χρήση ναρκωτικών και για μια απόπειρα επίθεσης κατά της συντρόφου του.
Δηλαδή… το «YMCA» δεν είναι ένας ύμνος για τους ομοφυλόφιλους;
Υπάρχει κάποια διαφωνία μεταξύ των μελών των Village People σε αυτό το ερώτημα. Σύμφωνα με τον David Hodo (ο οικοδόμος), σε μια συνέντευξή του, που δημοσίευσε το περιοδικό Spin το 2008: «Το Y.M.C.A. έχει σίγουρα μια γκέι προέλευση […] το πρώτο μας άλμπουμ [το Village People του 1977] ήταν ίσως το πιο γκέι άλμπουμ όλων των εποχών. Κοιτάξτε μας. Ήμασταν ένα γκέι γκρουπ. Οπότε το τραγούδι γράφτηκε για να γιορτάσει τους γκέι άντρες στο YMCA; Απολύτως. Και οι γκέι άνθρωποι το λατρεύουν, Το Y.M.C.A. ήταν, είναι και θα είναι πάντα ένας σούπερ-μέγα queer ύμνος, και η επιμονή του Willis να τον αποσυνδέσει από τη γκέι κοινότητα φαίνεται παράταιρη. Η LGBTQ+ κοινότητα είναι αυτή που αποφασίζει τι αντιπροσωπεύει γι’ αυτήν το τραγούδι, οπότε ο δημιουργός έχει ελάχιστη σχέση με αυτό, όσο πολυπράγμων κι αν είναι», λέει γελώντας.
Οι Village People είναι η εμβληματική boy band του γκέι κινήματος και αν συνδέεται άμεσα με τη συλλογικότητα, είναι ακριβώς λόγω αυτού του τραγουδιού. Από την άλλη το όνομα του γκρουπ, παραπέμπει στη συνοικία Greenwich Village της Νέας Υόρκης, μια περιοχή απ’ όπου ξεκίνησαν όλα για το γκέι απελευθερωτικό κίνημα. Σε έναν από τους δρόμους της, ο Jacques Morali και o Henri Belolo βρήκαν τυχαία το 1977, μια demo κασέτα από έναν μαύρο Αμερικανό ηθοποιό που είχε παίξει στην αρχική παραγωγή του μιούζικαλ του Broadway του The Wiz, τον γιο ενός ιεροκήρυκα, τον Victor Willis. Οι δυο τους είχαν κάνει δύο top twenty επιτυχίες για τις Ritchie Family, το «Brazil» το 1975 και το «The Best Disco in Town» το 1976. Η φιλοδοξία τους όμως ήταν να ανέβουν στην πρώτη θέση των σημαντικών pop charts του «Billboard». Πρότειναν στον Williw να είναι ο τραγουδιστής του νέου γκρουπ που είχαβ σχηματίσει. Με τον Belolo να γράφει κυρίως τους στίχους και τον Morali τη μουσική, βγάζουν το άλμπουμ με τίτλο Village People με τέσσερα τραγούδια, που διαρκεί μόλις 22 λεπτά, δηλαδή τη μισή διάρκεια ενός κανονικού LP.
Παρ’ όλα αυτά, τα τέσσερα τραγούδια παίζονταν συνέχεια στην ανερχόμενη σκηνή των κλαμπ. Η τρέλα της ντίσκο βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, και ξαφνικά οι Village People βρέθηκαν στο επίκεντρο όλων αυτών. Μόνο που υπήρχε ένα μικρό πρόβλημα. Αν και το συγκρότημα ονομαζόταν Village People, στην πραγματικότητα δεν υπήρχε καθόλου συγκρότημα, μόνο ο Willis και μια ομάδα απρόσωπων μουσικών του στούντιο. Τη λύση έδωσε μια αγγελία στην εφημερίδα Village Voice: «Ζητούνται μάτσο τύποι με μουστάκια που ξέρουν να χορεύουν». Έτσι τα μέλη του γκρουπ ήταν: ένας καουμπόι (Randy Jones), ένας τύπος ντυμένος με μαύρα δερμάτινα (Glenn Hughes), ένας Ινδιάνος (Felipe Rose), ένας αστυνομικός (Victor Willis), ένας οικοδόμος (David Hodo) και ένας στρατιώτης (Alex Briley).
Η δημιουργία του YMCA
O David Hodo θυμήθηκε στη συνέντευξη του στο Spin τη δημιουργία του YMCA: «Ήταν το 1977 και φεύγαμε από μια φωτογράφιση στην 23η οδό. Ο Jacques Morali είδε το μεγάλο ροζ YMCA στην 23η οδό και ρώτησε: «Τι είναι αυτό το YMCA, τέλος πάντων;». Και αφού γελάσαμε με την προφορά του, του είπαμε ότι το Y ήταν ένα μέρος όπου θα μπορούσες να πας όταν πρωτοήρθες στη Νέα Υόρκη, και δεν είχες καθόλου χρήματα. Και φυσικά, κάποιος αστειεύτηκε: «Ναι, αλλά μη σκύβετε στα ντους». Και ο Jacques είπε: «Θα γράψω ένα τραγούδι γι’ αυτό!»».
Στο ίδιο άρθρο, ο Randy Jones το διηγείται λίγο διαφορετικά: «Ο Jacques είχε την ιδέα. Αλλά αυτό που συνέβη είναι ότι όταν μετακόμισα στη Νέα Υόρκη το 1975, μπήκα στο YMCA στην 23η οδό. Πήγα τον Jacques εκεί τρεις ή τέσσερις φορές το 1977 και του άρεσε πολύ. Τον γοήτευε ένα μέρος όπου κάποιος μπορούσε να γυμνάζεται με βάρη, να παίζει μπάσκετ, να κολυμπάει, να κάνει μαθήματα και να βρίσκει δωμάτιο. Επιπλέον, επειδή οJacques ήταν ομοφυλόφιλος, είχα πολλούς φίλους με τους οποίους γυμναζόμουν και οι οποίοι ήταν στη βιομηχανία ταινιών ενηλίκων, και εντυπωσιαζόταν όταν συναντούσε ανθρώπους που είχε δει στα βίντεο και στα περιοδικά. Έτσι του ήρθε η ιδέα για το Y.M.C.A., πηγαίνοντας κυριολεκτικά στο YMCA».
Από τα γκέι κλαμπ σε flash mobs
Το τραγούδι ήταν τόσο δημοφιλές που μεταξύ 1978 και 1979 έφτασε στο νούμερο ένα σε 15 χώρες και πούλησε 12 εκατομμύρια singles. Η ίδια η YMCA προσπάθησε να μηνύσει το συγκρότημα για παραβίαση εμπορικού σήματος, αλλά οι υπεύθυνοι της κατέληξαν τελικά σε συμφωνία με τους συνθέτες και κατέληξαν να εκφράζουν υπερηφάνεια θεωρώντας το τραγούδι φόρο τιμής στην οργάνωση. Παράλληλα, άρχισε να γίνεται δημοφιλής μια χορογραφία που συνόδευε το τραγούδι, στην οποία καθένα από τα τέσσερα γράμματα του τίτλου του γράφονταν με τα χέρια των χορευτών. Υπάρχουν αντικρουόμενες θεωρίες σχετικά με το πώς εφευρέθηκε ο χορός: κάποιοι λένε ότι αυτοσχεδιάστηκε στην τηλεοπτική εκπομπή American Bandstand, αλλά ο Ιάπωνας τραγουδιστής Hideki Saijo (ο οποίος ήταν νούμερο ένα στη χώρα του με μια εκδοχή του τραγουδιού το 1979), ισχυρίστηκε ότι ήταν δική του ιδέα.
Γεγονός είναι ότι το τραγούδι, και ο εν λόγω χορός, συμπήρωναν μεγάλα αθλητικά γεγονότα. Το πιο διάσημο ήταν όταν το χρησιμοποίησαν οι ίδιοι οι New York Yankees στους αγώνες τους στο μπέιζμπολ. Χρησιμοποιήθηκε επίσης σε διαφημιστικό σποτ της Pepsi το 1997, χρησιμοποιήθηκε ως ξυπνητήρι για το πλήρωμα του διαστημικού λεωφορείου της NASA το 2000, ενώ το 2008 κατέκτησε το παγκόσμιο ρεκόρ Γκίνες για τον μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων που χορεύουν με ένα τραγούδι (44.000 θεατές σε ομοφωνία κατά τη διάρκεια της εμφάνισής του στο ημίχρονο του αγώνα ποδοσφαίρου NCAA Sun Bowl). Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2019, η ομάδα το ερμήνευσε στην Times Square της Νέας Υόρκης, καταρρίπτοντας και πάλι το δικό της ρεκόρ.
Και βέβαια το χρησιμοποίησε ο Ντόναλντ Τραμπ (μαζί με το Macho Man) για να κλείσει τις συγκεντρώσεις του για τις προεδρικές εκλογές του 2020 και να συνοδεύσει την τελευταία βόλτα του στο Air Force One πριν από τη θητεία του Τζο Μπάιντεν (οι υποστηρικτές του οποίου, παρεμπιπτόντως, γιόρτασαν επίσης τη νίκη του Δημοκρατικού χορεύοντας το ίδιο τραγούδι). Στη φετινή προεκλογική του εκστρατεία, ο Τραμπ όχι μόνο το επανέφερε, αλλά εφηύρε και τον δικό του χορό (που ονομάστηκε «Ο χορός του Τραμπ»). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Y.M.C.A., είναι ένα από τα πολλά πολιτιστικά φαινόμενα που ξεκίνησαν ως γκέι in-joke και τελικά αποδομήθηκαν από τη γλαφυρότητα τους και απορροφήθηκαν από το mainstream ρεύμα. Το πλατό του Studio 54 ήξερε πολύ καλά ότι οι Village People ήταν ένα φανταχτερό σύνολο που έκλειναν το μάτι στους γκέι με κωδικοποιημένους σεξουαλικούς υπαινιγμούς και macho πόζες. Στα χρόνια που πέρασαν το γκέι υπονοούμενο έχει εξαφανιστεί, και πλέον είναι ένα ρυθμικό κομμάτι για τις εξέδρες των γηπέδων. Συμβαίνει. Όπως συμβαίνει με την υψωμένη γροθιά, ένα σύμβολο του αγώνα των εργατών, αλλά συνήθως τη σηκώνουμε για να γιορτάσουμε το ακριβώς αντίθετο.
