Η Ευρώπη φιλοξενεί μερικά από τα πιο φημισμένα συστήματα δημόσιων συγκοινωνιών στον κόσμο, από το μετρό του Παρισιού και το U-Bahn του Βερολίνου έως το μετρό της Στοκχόλμης. Το τελευταίο, παρεμπιπτόντως, φιλοξενεί και μια αξιοσημείωτη σειρά υπόγειων δημόσιων εκθέσεων τέχνης, την «μακρύτερη έκθεση τέχνης στον κόσμο», με μήκος πάνω από 110 χιλιόμετρα. Οι καλλιτέχνες έχουν διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στο σχεδιασμό των σταθμών της πόλης από το 1957, δημιουργώντας μια καθηλωτική, πολυαισθητηριακή εμπειρία που ξεπερνά κατά πολύ τη μεταφορά των επιβατών από το σημείο Α στο σημείο Β.
Για τον Thibault Drutel, η αρχιτεκτονική των σταθμών του μετρό είναι καθοριστική για την εμπειρία και την αισθητική των ταξιδιών, πέρα από την βασική λειτουργικότητα της μετακίνησης. Ταξιδεύοντας από το Αμβούργο στη Στοκχόλμη μέσω Βερολίνου, Μονάχου και Βρυξελλών, αποτυπώνει το εσωτερικό εμβληματικών τοποθεσιών για μια σειρά φωτογραφιών με τίτλο Symmetric Subway, συγχρονίζοντας τις λήψεις με τα διερχόμενα τρένα που γεμίζουν κάθε σκηνή με την ενέργεια της υψηλής ταχύτητας.
«Οι ευρωπαϊκοί υπόγειοι σιδηρόδρομοι προσφέρουν μια πλούσια οπτική ποικιλομορφία», λέει ο Drutel και συνεχίζει. «Κάθε πόλη προσεγγίζει την υπόγεια αρχιτεκτονική με διαφορετικό τρόπο, συνδυάζοντας μπρουταλισμό, φουτουρισμό, μινιμαλισμό ή, μερικές φορές,αναπάντεχες πινελιές διακόσμησης. Αυτό που με τράβηξε ήταν η συμμετρία που συναντάται μερικές φορές σε αυτούς τους χώρους, όχι μόνο στη διάταξή τους, αλλά και στην επανάληψη των μοτίβων, στην κατοπτρική διάταξη των αποβάθρων και στην ακρίβεια του σχεδιασμού. Είναι χώροι που έχουν κατασκευαστεί με γνώμονα την αποτελεσματικότητα, αλλά διαθέτουν μια ακούσια αισθητική που μπορεί να είναι αρκετά ισχυρή όταν παρατηρηθεί προσεκτικά».
Για πολλούς, η μετακίνηση με το μετρό είναι μια καθημερινή, συνηθισμένη δραστηριότητα — απαραίτητη, αλλά όχι αξιοσημείωτη. Ο Drutel επιδιώκει να αναδείξει τα μοναδικά χαρακτηριστικά αυτών των καθημερινών χώρων, μεγεθύνοντας την προοπτική, αποτυπώνοντας την κίνηση, τονίζοντας τις τεχνητές πηγές φωτισμού και αναδεικνύοντας μια ποιότητα που μπορεί να είναι πραγματικά εντυπωσιακή.
Χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να βρει ο Drutel τη σωστή στιγμή και τη σωστή λήψη. Μπορεί να χρειαστεί αρκετός χρόνος για να βρει τη σωστή στιγμή και τη σωστή λήψη. Το σημαντικό είναι να συγχρονιστούν τέλεια η τοποθεσία, η θέση και ο χρόνος. Ο Drutel δεν θεωρεί το έργο του ντοκιμαντέρ με την κλασική έννοια, αλλά περισσότερο μια ερμηνευτική προσέγγιση που εστιάζει στην αναζήτηση της αισθητικής αρμονίας σε απρόσμενα μέρη.
Σε γενικές γραμμές, η προσέγγιση του Drutel δίνει έμφαση σε μια πληθώρα στοιχείων της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής, τα οποία περιγράφει ως «μια μορφή σιωπηλής αφήγησης». Προσθέτει: «Μιλάει για πρόθεση, ιστορία, πολιτισμό και λειτουργία, αλλά συχνά παραβλέπεται στην καθημερινή μας βιασύνη. Όταν το φωτογραφίζω, προσπαθώ να παγώσω εκείνη τη στιγμή όπου το δομημένο περιβάλλον αποκαλύπτει κάτι για τον ανθρώπινο ρυθμό, την αστική χορογραφία ή την αίσθηση του χώρου». Ο Drutel σχεδιάζει να συνεχίσει τη σειρά με επισκέψεις σε τρεις ακόμη πόλεις φέτος.
