Ηλέκτρα από τον Δημήτρη Τάρλοου, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου

Ο σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου Πορεία, Δημήτρης Τάρλοου, καταθέτει την πρώτη του σκηνοθεσία στο αρχαίο δράμα με τη σοφόκλεια εκδοχή της Ηλέκτρας. Τον ρόλο της Ηλέκτρας θα ερμηνεύσει η Λουκία Μιχαλοπούλου, την Κλυταιμνήστρα η Ιωάννα Παππά και τον Ορέστη ο Αναστάσης Ροϊλός. Ο σκηνοθέτης εμπιστεύτηκε τη μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά, ενώ τα σκηνικά και τα κουστούμι είναι του Πάρη Μέξη. Τη μουσική υπογράφει ο Φώτης Σιώτας.

Πως ζει κανείς με τις συνέπειες της βίας

Σε έναν κόσμο που μαστίζεται από ολοκληρωτισμούς και κοινωνική αδικία, σε μια εποχή όπου η βία και η εκδίκηση παρουσιάζονται συχνά ως «αναγκαίο κακό», η Ηλέκτρα του Σοφοκλή αποκτά ανατριχιαστική επικαιρότητα. Η τραγωδία αυτή δεν είναι απλώς μια αφήγηση εκδίκησης αλλά  ένας καθρέφτης των ανθρώπινων διλημμάτων, της διαχρονικής σύγκρουσης ανάμεσα στη δικαιοσύνη και την ηθική. Η παράστασή στοχεύει να αναδείξει αυτή την πολυπλοκότητα, καλώντας το κοινό να αναμετρηθεί με κρίσιμα ερωτήματα: Τι σημαίνει «αποκαθιστώ το δίκαιο»; Ποιο είναι το χρέος του καθήκοντος; Είναι η βία αναπόφευκτη λύση; Θα κλείσει η εκδίκηση τον κύκλο του αίματος; Είναι ποτέ δυνατή η λύτρωση; Και, τελικά, ποιος είναι ο ρόλος της αντίστασης όταν όλα φαίνονται χαμένα;

Η Ηλέκτρα, μέλος της καταραμένης οικογένειας των Ατρειδών, μια γυναίκα παγιδευμένη σε αυτόν τον κύκλο αίματος και φρίκης, είναι κάτι περισσότερο από ένας τραγικός χαρακτήρας, αφού προσωποποιεί το δίλημμα ανάμεσα στην ανάγκη για δικαιοσύνη και την ηθική επιταγή της αποφυγής της βίας. Δεν πρόκειται, επομένως, μόνο για ένα τραγικό πλάσμα της μοίρας, αλλά και για ένα δημιούργημα του χαρακτήρα της, ενός χαρακτήρα ολόψυχα δοσμένου στον αγώνα της για δικαιοσύνη. Είναι άραγε και η ίδια θύμα της εμμονής της με την εκδίκηση ή μια φωνή αντίστασης απέναντι στη βαρβαρότητα της εξουσίας; Και γιατί όταν το παλάτι απαλλάσσεται πλέον από τους τυράννους, εκείνη δεν περνάει το κατώφλι του; Μένει απλώς έξω από τον Οίκο που μισεί ή αρνείται να γίνει μέρος του συστήματος που πολέμησε με πάθος; Είναι ακόμα δέσμια των ακραίων συναισθημάτων που την καθόρισαν – του πόνου για τον θάνατο του πατέρα, το μίσος για τη μητέρα, τη νοσταλγία για τον χαμένο αδερφό; Το πάθος της, είναι βέβαιο, δεν σιγάζει ούτε μετά την κάθαρση. 

Η συνείδηση σε δεύτερη μοίρα

Στο σκηνοθετικό του σημείωμα ο Δημήτρης Τάρλοου καθιστά σαφή τον προβληματισμό του για το εάν η Ηλέκτρα παραμένει αλώβητη ή αν στο τέλος της τραγωδίας παραδίδεται ακούσια ή εκούσια στη συνθήκη που με τόσο πάθος πολέμησε. Ο φόνος θα φέρει τη λύτρωση ή θα κλιμακώσει τη βαρβαρότητα; Ο ποιητής δεν δίνει απαντήσεις ούτε και οι θεοί που επιλέγουν τη σιωπή. Τραγικότερη όλων η Ηλέκτρα η οποία μπορεί να μην έχει διαπράξει η ίδια τους φόνους όμως έχει λερωθεί από το αίμα τους. Το μόνο που μένει να δούμε είναι αν θα βρει τη γαλήνη ή θα συνεχίσει να αναζητά τους δικούς της «βάρβαρους».