Ως γραφίστας και street artist που δημιουργεί από το 1989, ο Γερμανός καλλιτέχνης neck, γνωστός και ως Oliver, είναι μεγάλος θαυμαστής της «ομορφιάς και (μερικές φορές) της παραδοξότητας» του απλού σχεδιασμού των κασετών ήχου. Το φιλοδοξικό του αρχείο, tapedeck, έχει ως στόχο να καταγράψει το σύνολο των κασετών που κατασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα.
Η κασέτα, που εφευρέθηκε το 1963, έκανε την εμφάνισή της στην αγορά με μία μικρή επιτυχία, καθώς ανταγωνιζόταν τις τεχνολογίες reel-to-reel και 8-track. Στις δεκαετίες του ’70 του ’80 και του ’90, οι κασέτες ήταν τα πάντα στη ζωή μας, ξεπερνώντας ακόμη και το βινύλιο ως ο καλύτερος τρόπος για να ακούσουμε μουσική. Τις θυμόμαστε ως 60άρες, 45άρες και 90άρες κασέτες, όπου ο αριθμός αντιστοιχούσε στα λεπτά της ώρας που διατίθενταν προς ακρόαση. Η ευκολία μεταφοράς και χρήσης για την ηχογράφηση μουσικής τελικά την έφεραν στην κορυφή, ενώ η ποιότητα του ήχου συνέχισε να βελτιώνεται κατά τη δεκαετία του 1970. Την δεκαετία του ’80, η κασέτα είχε γίνει το αγαπημένο μέσο των καταναλωτών, ξεπερνώντας το βινύλιο και συνεχίζοντας να κυριαρχεί μέχρι τη δεκαετία του 1990, όπου τα CD έκαναν την εμφάνισή τους.
Οι κασέτες, πέρα από τη χρήση τους για μουσική και παραστάσεις, ήταν εργαλεία με τα οποία ο καθένας μπορούσε να κάνει βασικές ηχογραφήσεις χρησιμοποιώντας ένα στερεοφωνικό συγκρότημα στο σπίτι. Δεν είναι τυχαίο ότι οι κασέτα συνέβαλε με τον τρόπο της στις κοινωνικές αλλαγές ως εργαλεία κατά της καταπίεσης χάρη στο μικρό της μέγεθος, την ανθεκτικότητά της και τη δυνατότητα αντιγραφής. Για παράδειγμα, οι κασέτες με underground punk και rock μουσική μετέφεραν πτυχές της δυτικής κουλτούρας στις νεότερες γενιές πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα, ένα πολιτικό και φυσικό σύνορο που χώριζε την Ανατολική από τη Δυτική Ευρώπη μεταξύ 1945 και 1991.
Γιορτάζοντας την πολιτιστική κληρονομιά και την αισθητική μιας τεχνολογίας που εξακολουθεί να θαυμάζεται από τους λάτρεις του ήχου, το project tapedeck έχει τη μορφή μιας οπτικής βάσης δεδομένων με δυνατότητα αναζήτησης που περιλαμβάνει σχεδόν χίλια παραδείγματα. Το όνομα προέρχεται από το deck, τη συσκευή, στην οποία αναπαράγονταν οι κασέτες. Με δυνατότητα αναζήτησης ανά χρόνο αναπαραγωγής, χρώμα, υλικό και μάρκα, η συλλογή αναδεικνύει τη χαρακτηριστική εμφάνιση των κασετών και τα αναγνωρίσιμα σχήματα, έναν μικρόκοσμο του γραφιστικού σχεδιασμού από τη δεκαετία του 1970 έως τη δεκαετία του 1980. Επισκεφτείτε το tapedeck, όπου μπορείτε επίσης να βρείτε πληροφορίες σχετικά με την υποβολή κασετών που δεν υπάρχουν ήδη στο αρχείο.
