H Weirdwave, από τις 28 Αυγούστου, παρουσιάζει στους κινηματογράφους την ισπανική ταινία Μάρκο: μία επινοημένη αλήθεια των Bάσκων δημιουργών Αϊτόρ Αρέγκι και Τζον Γκαράνιο, με τον εκπληκτικό Εντουάρντ Φερνάντεθ, που αγαπήσαμε στο 47, την απρόσμενη ισπανική επιτυχία αυτού του καλοκαιριού στα θερινά! Το Μάρκο: μία επινοημένη αλήθεια, όπως και Το 47, βασίζεται σε πραγματική ιστορία: αποκαλύπτει το αδιανόητο ψέμα του Ενρίκ Μάρκο, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι επέζησε από ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, υπηρετώντας μάλιστα ως πρόεδρος της ισπανικής ένωσης επιζώντων του Ολοκαυτώματος! Για την ερμηνεία του αυτή ο ισπανός ηθοποιός απέσπασε το Γκόγια καλύτερης ερμηνείας. Η ταινία, που απέσπασε και Γκόγια μακιγιάζ και κομμώσεων, ήταν υποψήφια για το βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Βενετίας (Ορίζοντες), ενώ συμμετείχε στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν.
Εδώ θα βρείτε το τρέϊλερ:
ΥΠΟΘΕΣΗ
H πολυβραβευμένη αυτή ισπανική ταινία αποκαλύπτει το αδιανόητο ψέμα του Ενρίκ Μάρκο, ενός Ισπανού συνδικαλιστή (υπαρκτού προσώπου) που ισχυρίστηκε ότι επέζησε από ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, υπηρετώντας μάλιστα ως πρόεδρος της ισπανικής ένωσης θυμάτων του Ολοκαυτώματος. O χαρισματικός αυτός άνθρωπος, επί χρόνια, κατάφερε να πείσει τα ΜΜΕ, τους επιζώντες, την κυβέρνηση, ακόμη και την ίδια την οικογένειά του, ότι υπήρξε και ο ίδιος εκτοπισμένος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, κερδίζοντας φήμη και συμπάθεια. Η ταινία, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένα ηθικό θρίλερ, είναι μία συναρπαστική ιστορία εξαπάτησης που χτίζει με μαεστρία το σασπένς γύρω από έναν άνθρωπο ο οποίος υποστήριζε με πάθος, επί δεκαετίες, πως ήταν ανάμεσα στους 9.000 Ισπανούς που αιχμαλωτίστηκαν σε γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης μετά τον ισπανικό εμφύλιο. Και μάλιστα, έγινε μία από τις πλέον εμβληματικές μορφές για την (υποτιθέμενη) γενναιότητά του και τα δεινά που υπέστη. Η ευφράδειά του στο να περιγράφει τις φρικαλεότητες των στρατοπέδων συγκέντρωσης ήταν απαράμιλλη. Ήταν ένας προικισμένος ομιλητής που γοήτευε το κοινό, το οποίο ένοιωθε, μέσα από τον συγκινησιακά φορτισμένο και παραστατικό λόγο του, να ταυτίζεται με τα θύματα του Τρίτου Ράιχ.
Μία μέρα όμως, ένας ιστορικός αρχίζει να σκαλίζει το παρελθόν και του κάνει μερικές δύσκολες ερωτήσεις… Σε μια κοινωνία όπου μια καλή ιστορία μοιάζει να αξίζει περισσότερο από μία αληθινή ιστορία, ο Μάρκο κλέβει τις εντυπώσεις, ενώ η ταινία φαντάζει ακόμα πιο επίκαιρη στην εποχή των σόσιαλ μίντια και των fake news… Περιγράφοντας τον Ενρίκ Μάρκο, οι δύο δημιουργοί τον χαρακτηρίζουν «χαμαιλέοντα». «Είναι κάτι σαν ένας παραμορφωτικός καθρέφτης. Μόνο ο ίδιος ξέρει ποιος πραγματικά είναι ο Ενρίκ Μάρκο. Αλλά το πιο πιθανό είναι ότι κοροϊδεύει και τον εαυτό του. Ο Μάρκο συχνά υπερασπιζόταν τον εαυτό του λέγοντας: “Είμαι ψεύτης, αλλά και ποιος δεν είναι;”. Και σε κάποιο βαθμό έχει δίκιο. Όλοι προσπαθούν να παρουσιάσουν την καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους, και ο κινηματογράφος είναι επίσης μια μορφή χειραγώγησης. Θέλαμε να το δείξουμε αυτό, αναμειγνύοντας διαφορετικά φορμά και θολώνοντας τα όρια μεταξύ μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ…».
Ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω στην ιστορία του το 2006. «Από την πρώτη μας συνάντηση μαζί του, ξέραμε ότι ήταν ένας μοναδικός χαρακτήρας και θέλαμε να αποτυπώσουμε την ουσία του σε ένα ντοκιμαντέρ. Για δύο χρόνια, μοιραστήκαμε αμέτρητες ώρες συναντήσεων και αμέτρητες ιστορίες. Αλλά μόλις ξεκινήσαμε τα γυρίσματα, ο Eνρίκ ομολόγησε ότι εργαζόταν ήδη σε ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του με μια άλλη εταιρεία παραγωγής!». Στην πορεία έγινε πια ξεκάθαρο πως τελικα θα έκαναν μια ταινία μυθοπλασίας γι’ αυτόν τον άντρα «ο οποίος ακροβατούσε σε αυτή την πολύ λεπτή γραμμή μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας».
Παρά το ευαίσθητο θέμα της, η ταινία του διδύμου Αϊτόρ Αρέγκι και Τζον Γκαράνιο, καταφέρνει να προσδώσει ένα λεπτό χιούμορ στην ιστορία, που αγαπήθηκε πολύ από κοινό και κριτικούς στο Φεστιβάλ Βενετίας. Aγγίζοντας τον σουρεαλισμό, η αντίδραση του ήρωα στο τέλος, εκπλήσσει τον θεατή γεννώντας του ακόμα περισσότερα ερωτηματικά για τα κίνητρά αυτού του γοητευτικού απατεώνα και την παθολογική του ανάγκη για προσοχή.
