Tα blues, γεννήθηκαν στις αφροαμερικανικές κοινότητες των Ηνωμένων Πολιτειών, προερχόμενα από αφροαμερικανούς που ζούσαν στον Βαθύ Νότο (Λουϊζιάνα, Μισισιπή, Αλαμπάμα, Τζόρτζια Νότια Καρολίνα – ενίοτε περιλαμβάνει το Ανατολικό Τέξας και την Βόρεια Καρολίνα) γύρω στη δεκαετία του 1860. Φυτείες, σκλάβοι από την Αφρική, απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης. Συνδέεται με την τότε νεοαποκτηθείσα ελευθερία των πρώην σκλάβων
Η πρώτη δημοσίευση παρτιτούρας μπλουζ έγινε το 1908. Το μπλουζ από τότε εξελίχθηκε, σε μεγάλη ποικιλία και στυλ. Τα διάφορα στυλ περιλαμβάνουν τα μπλουζ της κάντρι , Delta blues, Piedmont blues, καθώς και τα αστικά μπλουζ στυλ όπως τα μπλουζ του Σικάγο και τα μπλουζ της Δυτικής Ακτής. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος σηματοδότησε την μετάβαση από το ακουστικό στο ηλεκτρικό μπλουζ και το προοδευτικό άνοιγμα της μουσικής μπλουζ σε ένα ευρύτερο κοινό, ειδικά στους λευκούς ακροατές. Στις δεκαετίες του 1960 και του 1970, αναπτύχθηκε η υβριδική μορφή που ονομάζεται blues rock , η οποία συνδύαζε τα στυλ μπλουζ με τη ροκ μουσική.
Εδώ θα σταθούμε στην σύνδεση των blues με το rock για να θυμηθούμε με την βοήθεια της ιστοσελίδας https://bluesrockreview.com , δέκα «ξεχασμένα» blues τραγούδια. Άλλωστε το blues rock, έχει παραδώσει μερικές από τις πιο συγκλονιστικές μουσικές στην ιστορία της ροκ μουσικής.
Trapeze – «Black Cloud»
Το συγκρότημα του Glenn Hughes, οι Trapeze – προ των Deep Purple – δεν έλαβε ποτέ την μεγάλη αναγνώριση που του άξιζε. Το «Black Cloud» είναι μια groovy blues rock μελωδία με funky rhythm section και εκρηκτικά φωνητικά, καθιστώντας το ένα πραγματικό χαμένο κλασικό κομμάτι.
Free – «Heartbreaker»
Γνωστοί και μη εξαιρετέοι οι Free, με το «All Right Now» αλλά έχουν προσφέρει πολλά περισσότερα με το «Heartbreaker». Μελαγχολικό, βραδυφλεγές μπλουζ ροκ τραγούδι αποτυπώνει την άψογη φωνητική παράδοση του Paul Rodgers μαζί με το συναισθηματικό, καλαίσθητο κιθαριστικό παίξιμο του Paul Kossoff. Η συναισθηματική εξέλιξη του τραγουδιού και οι βαθιά αισθητοί στίχοι προσθέτουν ένα συναισθηματικό βάρος που παραμένει πολύ μετά την ακρόαση.
Henrik Freischlader – «The Memory of Our Love»
Mείγμα blues και soul του Henrik Freischlader, σε αυτό το αψεγάδιαστο κομμάτι. Το «The Memory of Our Love», διαθέτει απαλή κιθάρα, ζεστούς στίχους και μια μελαγχολική ατμόσφαιρα που το καθιστά κρυμμένο θησαυρό. Η συγκινητική αφήγηση και η πλούσια ενορχήστρωση του τραγουδιού το καθιστούν μοναδική εμπειρία. Ο γερμανός Freischlader, υπογράφει ένα απόλυτο blues rock διαμάντι.
Rory Gallagher – «Bad Penny»
Το παθιασμένο παίξιμο και η ωμή παράδοση του Rory Gallagher τον έκαναν έναν από τους καλύτερους του blues rock, ωστόσο πολλά από τα τραγούδια του παραμένουν εγκληματικά παραμελημένα. Το «Bad Penny» είναι μια μελωδική, bluesy δύναμη με soulful φωνητικά και μερικές από τις πιο εκφραστικές κιθαριστικές δουλειές του Rory. Τα εκρηκτικά σόλο και ο λυρισμός του κομματιού αναδεικνύουν την αναμφισβήτητη τέχνη του.
ZZ Top – «A Fool for Your Stockings»
Οι ZZ Top, κυρίως γνωστοί για τα «σκληρά» τους όπως τα «La Grange» και «Sharp Dressed Man» αλλά στο «A Fool for Your Stockings», παίρνουν όλο το χαρτί. Αργό, «αποπνικτικό» blues κομμάτι με τον χαρακτηριστικό κιθαριστικό τόνο του Billy Gibbons και χαλαρά «καπνιστά» φωνητικά. Το διακριτικό groove και το συναισθηματικό βάθος του τραγουδιού το καθιστούν ένα κρυμμένο κόσμημα, του ρεπερτορίου τους. Γράφτηκε το 1979 και ακόμα… μυρίζει blues.
Boz Scaggs (feat. Duane Allman) – «Loan Me a Dime»
Ενώ ο Boz Scaggs συνδέεται κυρίως με την blue-eyed soul και το soft rock, η πρώιμη blues δουλειά του είναι εξαιρετική. Το «Loan Me a Dime» ακούγεται σαν βραδυφλεγής εκρηκτικός μηχανισμός που ενισχύεται από τα κιθαριστικά σόλο του Duane Allman. Δώδεκα λεπτά και 31 δευτερόλεπτα, αξέχαστης blues εμπειρίας.
Ian Moore – «How Does It Feel»
Το μείγμα μπλουζ και ροκ του Ian Moore ήταν πάντα σαγηνευτικό, αλλά πολλά από τα τραγούδια του παραμένουν υποτιμημένα. Το «How Does It Feel» καταδεικνύει την εκφραστική κιθαριστική δουλειά του. Ο μελαγχολικός τόνος και η δυναμική κατασκευή του τραγουδιού το καθιστούν απαραίτητο άκουσμα για τους οπαδούς της blues rock. Τον αμερικανό κιθαρίστα, τραγουδιστή, τραγουδοποιό από το Όστιν του Τέξας, θα πρέπει να τον γνωρίσουμε καλύτερα.
Joe Bonamassa – «My Mistake»
Ο τεράστιος κατάλογος του Joe Bonamassa έχει πολλά διαμάντια, αλλά το εν λόγω είναι από τα πιο παραμελημένα κομμάτια του. Το τραγούδι περιλαμβάνεται στο δεύτερο άλμπουμ του «So It’s Like That. Η ικανότητα του να εξισορροπεί την τεχνική με το βαθύ συναίσθημα είναι πλήρως εμφανής σε αυτό το υποτιμημένο blues rock τραγούδι.
Danny Bryant – «Just As I Am»
Ο Danny Bryant παραδίδει μαθήματα ερμηνείας στο «Just As I Am», συνδυάζοντας δυναμικά φωνητικά με δυνατές κιθάρες. Το τραγούδι αναδεικνύει την ικανότητά του να διοχετεύει ακατέργαστο συναίσθημα μέσα από κάθε νότα. Ενδεχομένως ο καλύτερος βρετανός blues / rock κιθαρίστας της γενιάς του. Το δε κομμάτι αυτό, θα είναι από τα κλασικά του.
Chris Rea – «The Road to Hell»
Η χαρακτηριστική slide κιθάρα του Chris Rea και τα husky φωνητικά λάμπουν στο «The Road to Hell». Η ατμοσφαιρική ένταση του τραγουδιού και οι κοινωνικά συνειδητοί στίχοι το καθιστούν ένα από τα αριστουργήματά του.
