Στην κατάμεστη ταράτσα του Θερινού Κινηματογράφου Λαΐς, ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Δράμας Γιώργος Αγγελόπουλος παρουσίασε τη φετινή οπτική ταυτότητα και το σποτ του Φεστιβάλ και ανακοίνωσε τις ελληνικές συμμετοχές στα διαγωνιστικά προγράμματα (ΕΘΝΙΚΟ, ΕΘΝΙΚΟ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟ, ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ, ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟ, ANIMATION, SHORT & GREEN και KIDDO) της 48ης διοργάνωσης του DISFF, που θα διεξαχθεί στις 8-14 Σεπτεμβρίου.
Φέτος, το Φεστιβάλ Δράμας θα προβάλλει συνολικά 151 ταινίες μικρού μήκους σε όλα τα διαγωνιστικά του τμήματα. Από αυτές, 35 ταινίες θα διαγωνιστούν στο επίσημο ελληνικό πρόγραμμα και 24 στο ελληνικό σπουδαστικό –οι περισσότερες σε παγκόσμια πρεμιέρα. Συνολικά υποβλήθηκαν 3714 ταινίες απ’ όλον τον κόσμο.
Η οπτική ταυτότητα του φετινού Φεστιβάλ της Δράμας αντλεί τη δύναμή της από τη γεωμετρία. Στο κέντρο της, βρίσκεται ένα μάτι – το βλέμμα κυριολεκτικά ως μέσο θέασης αλλά και μεταφορικά ως το φίλτρο μέσα από το οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και τις ιστορίες του κινηματογράφου. Λειτουργεί ως ένα κάλεσμα προς τον θεατή, τον οδηγεί να στρέψει το βλέμμα στο σινεμά, να παρατηρήσει, να νιώσει και να εμπλακεί. Οι γεωμετρικές φόρμες, απλές και με έντονα χρώματα, συνθέτουν ένα ευέλικτο οπτικό σύστημα, το οποίο έχει την ιδιότητα της αναδιάταξης και της ανασύνθεσης. Τα σχεδιαστικά στοιχεία μετατοπίζονται και αλλάζουν θέση. Όπως οι ταινίες, οι ήρωες τους και οι ιστορίες τους. Τη φετινή οπτική ταυτότητα του Φεστιβάλ, υπογράφει για ακόμη μια φορά ο designer Κωνσταντίνος Παυλίδης, με έδρα τη Δράμα. Το σποτ μας είναι μια παραγωγή της Normal Toast, σε σκηνοθεσία του Άγγελου Γουρζή και πρωτότυπη μουσική από τον Γρηγόρη Ελευθερίου. Καλωσορίζοντας το κοινό της εκδήλωσης, δημοσιογράφους και επαγγελματίες του οπτικοακουστικού χώρου, ο Γιώργος Αγγελόπουλος ανέφερε:
«Οι αλλαγές είναι πολλές φορές τρομακτικές. Μας κρατάνε σε επιφυλακή, εγρήγορση κι ανησυχία αλλά μπορούν να προκαλέσουν κι ενθουσιασμό, ελπίδα ή κι ανυπομονησία. Ο κινηματογράφος από τη γέννηση του είχε πάντα μια οργανική σχέση με την αλλαγή. Σαν το ίδιο το μέσο, το οποίο βασίζεται στην εναλλαγή εικόνων, να είναι προορισμένο συνεχώς να αλλάζει και να εξελίσσεται. Από το ασπρόμαυρο στο έγχρωμο, από το βωβό στον ήχο, από την σκοτεινή αίθουσα σε κινητά τηλέφωνα, οι ταινίες παραμένουν κομμάτι της ζωής μας όχι μόνο παρά τις αλλαγές, αλλά ίσως και λόγω αυτών.
Αντίστοιχα κι ένα Φεστιβάλ Κινηματογράφου οφείλει να αλλάζει, να δοκιμάζεται, να αμφισβητεί και να διερευνά τρόπους να εξελίσσεται και πάντα να παραμένει επίκαιρο. Η αλλαγή της καλλιτεχνικής διεύθυνσης σηματοδοτεί ένα νέο κεφάλαιο για το φεστιβάλ. Είναι μεγάλη πρόκληση ο εκσυγχρονισμός ενός κινηματογραφικού φεστιβάλ, όπως μεγάλη πρόκληση είναι και να βρεθεί ο δρόμος να πάει ακόμη ένα βήμα παραπέρα, ακόμη ένα σκαλί παραπάνω».
Αναφερόμενος στη φετινή, 48η του διοργάνωση, ο Γιώργος Αγγελόπουλος είπε πως «το Φεστιβάλ Δράμας αλλάζει. Αλλά παραμένει σταθερό στον πυρήνα του: την ανάδειξη της δημιουργικότητας, της ελευθερίας, της πολυφωνίας και της φλόγας της μικρού μήκους ταινίας. Μιας φλόγας που, παρά τις εναλλαγές προσώπων και συνθηκών, δεν έσβησε ποτέ. Την κρατούν ζωντανή οι νέοι κινηματογραφιστές με το ταλέντο τους, το πάθος τους και τη δίψα για δημιουργία. Η φετινή διοργάνωση είναι αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας. Ευχαριστώ θερμά όσους στήριξαν, καθοδήγησαν, δούλεψαν και πίστεψαν. Ήταν μια δύσκολη χρονιά, αλλά και πότε δεν είναι στον ελληνικό κινηματογράφο; Ίσως τα αποτελέσματα της προσπάθειάς μας φανούν γρήγορα, ίσως χρειαστεί χρόνος. Το σίγουρο είναι ότι η θαλπωρή των ταινιών, τα χαμόγελα, η συγκίνηση, οι κουβέντες μετά τις προβολές θα είναι εκεί για να μας θυμίζουν γιατί αγαπάμε το Φεστιβάλ αυτό. Λένε ότι το μοναδικό πράγμα που γνωρίζουμε για το μέλλον, είναι ότι θα είναι διαφορετικό. Εύχομαι λοιπόν ένα πάντα διαφορετικό φεστιβάλ Δράμας».
Ο Γιώργος Αγγελόπουλος, αναφερόμενος στη φετινή σοδειά ελληνικών ταινιών που επιλέχθηκαν για το Εθνικό Διαγωνιστικό, επεσήμανε τα εξής:
«Αν το Φεστιβάλ Δράμας είχε καρδιά, αυτή θα χτυπούσε σίγουρα από το Εθνικό Διαγωνιστικό. Είναι το τμήμα στο οποίο πρωτογνωρίσαμε αγαπημένους πλέον Έλληνες δημιουργούς. Το τμήμα στο οποίο θα ανατρέχουμε για να σχηματίσουμε μια καλή εικόνα για το τι συνέβαινε στη χώρα αλλά και στον κόσμο τη χρονική στιγμή της δημιουργίας μιας ταινίας. Τι μας απασχολούσε, τι μας φόβιζε, τι μας κινούσε την περιέργεια ή και τι δεν ήμασταν ακόμη έτοιμοι να κατανοήσουμε. Η φετινή χρονιά καταγράφει και πάλι τα σημάδια της εποχής στην οποία ζούμε. Ταινίες με τάσεις φυγής, ταξίδια του μυαλού και της φαντασίας, κόσμοι πλασμένοι διαφορετικά από τον δικό μας και χαρακτήρες ανοίκειοι δίνουν ένα στίγμα για την πραγματικότητα και την αγωνία των δημιουργών να δραπετεύσουν από αυτήν ή να την φανταστούν με τους δικούς τους κανόνες. Ένας καθρέφτης της κοινωνίας μας όπου οι προσδοκίες από τον οικογενειακό και κοινωνικό περίγυρο δημιουργούν αναπόφευκτες απογοητεύσεις.
Οι παιδικοί χαρακτήρες γνωρίζουν άνθιση και το σχεδόν ανύπαρκτο για την Ελλάδα είδος της νεανικής ταινίας εμφανίζεται δυναμικά. Με τη διαφορετικότητα να βρίσκεται στο προσκήνιο τα προηγούμενα χρόνια, οι δημιουργοί πλέον βρίσκουν τρόπους να επανεφεύρουν queer θεματικές με πρωταγωνιστές υπερφυσικά και μυθολογικά όντα. Οι δημιουργοί που συνειδητά τοποθετούν την ιστορία τους στην σύγχρονη Ελλάδα, έχουν την πρόθεση κυρίως να καυτηριάσουν και να καταδείξουν τα κακώς κείμενα του τόπου, τη διαφθορά, τη μισαλλοδοξία, την υποταγή στο κεφάλαιο και την καταπάτηση των αξιών. Σε συνδυασμό με την επίσης δημοφιλή θεματική της «μνήμης» και της προστασίας ή αναδιατύπωσής της αλλά και το μοτίβο του πένθους που ανά καιρούς επανέρχεται, δημιουργείται μια εντύπωση ότι οι καλές μέρες βρίσκονται πίσω μας.
Κι όμως. Τις περισσότερες φορές οι χαρακτήρες των ταινιών δεν επιλέγουν την παραίτηση. Ακόμη κι όταν όλα είναι εναντίον τους, κατευθύνονται προς το φως, επιμένουν, προσπαθούν και διεκδικούν. Όπως και οι ίδιοι οι δημιουργοί των ταινιών αυτών. Ας ελπίσουμε ότι θα αποτελέσουν έμπνευση για να κάνουμε όλοι το ίδιο».
