Από ταινίες που σου ανακατεύουν το στομάχι μέχρι ιστορίες φαντασμάτων που σου προκαλούν ανατριχίλα, ο τρόμος πάντα αξιοποιούσε τους πιο σκοτεινούς φόβους μας. Ωστόσο, ορισμένες ταινίες δεν αρκέστηκαν στο να μας τρομάξουν, αλλά άφησαν ένα ιδιαίτερο κινηματογραφικό αποτύπωμα και ξαναέγραψαν τους κανόνες. Με σοκαριστικές σκηνές από βιντεοκάμερες και αποκαλύψεις που σου στρίβουν το μυαλό, αυτές οι οκτώ ταινίες που άλλαξαν τα δεδομένα επαναπροσδιόρισαν τον τρόμο στην οθόνη.
Blair Witch Project και η γέννηση του viral τρόμου (1999)
Ποιος χρειάζεται ειδικά εφέ όταν λείπουν οι ηθοποιοί; Τι συνέβη όταν οι σκηνοθέτες έπεισαν τον κόσμο ότι οι ηθοποιοί τους είχαν εξαφανιστεί; Έγραψαν ιστορία στο box office. Το Blair Witch Project θόλωσε τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας με τέτοιο τρόπο που το κοινό δεν ήταν σίγουρο αν έβλεπε ταινία ή ντοκιμαντέρ με πραγματικές σκηνές βίας. Οι σκηνοθέτες Daniel Myrick και Eduardo Sánchez χρησιμοποίησαν τεχνικές χαμηλής ποιότητας βίντεο και τα πρώτα φόρουμ στο διαδίκτυο για να διαδώσουν φήμες ότι οι τρεις πρωταγωνιστές είχαν πραγματικά εξαφανιστεί. Αυτή η ταινία τρόμου με πολύ μικρό προϋπολογισμό δεν έγινε απλώς viral, αλλά επαναπροσδιόρισε την DIY κινηματογραφία και έκανε τα δάση να φαίνονται απαγορευμένα για χρόνια.
Όταν τα ραντεβού παίρνουν σκοτεινή τροπή: Audition (2000)
Audition: Όταν οι προειδοποιητικές ενδείξεις συνοδεύονται από χορδές πιάνου. «Kiri, kiri, kiri…» Μερικές φορές οι πιο τρομακτικές ταινίες είναι αυτές που δεν τις περιμένεις. Στην αρχή, η cult ιαπωνική ταινία τρόμου-θρίλερ του Takashi Miike μοιάζει με μια μελαγχολική ρομαντική ιστορία. Στη συνέχεια, όμως, αλλάζει εντελώς. Ο χήρος Aoyama διοργανώνει ψεύτικες οντισιόν για να βρει την αγάπη και συναντά την φαινομενικά τέλεια Asami. Όμως, καθώς η πραγματική της φύση αποκαλύπτεται, η ταινία καταλήγει σε σκηνές τόσο ψυχολογικά ενοχλητικές που έχουν γίνει θρυλικές μεταξύ των θαυμαστών. Αυτός ο εφιάλτης που εξελίσσεται αργά αποδεικνύει ότι το είδος αυτό χτυπάει πιο δυνατά όταν σε παρασύρει απαλά.
Παλιομοδίτικη ανατριχίλα και συγκινήσεις: The Others (2001)
Το τρομακτικά ακίνητο πρόσωπο της Νικόλ Κίντμαν είναι τέλειο σε αυτή την αργή ταινία τρόμου που μοιάζει με ερωτική επιστολή προς τις κλασικές βικτοριανές ιστορίες φαντασμάτων. Με φόντο ένα ομιχλώδες αρχοντικό στο νησί του Τζέρσεϊ, το The Others ακολουθεί μια μητέρα και τα ευαίσθητα στο φως παιδιά της, καθώς αρχίζουν να πιστεύουν ότι δεν είναι μόνοι. Ο προσεκτικός ρυθμός, η ανατριχιαστική ατμόσφαιρα και η ανατροπή εξασφαλίζουν σε αυτή την ταινία μια θέση στους σκουριασμένους διαδρόμους των μεγάλων στοιχειωμένων σπιτιών. Τα φαντάσματα δεν χρειάζονται να φωνάζουν. Έχουν χρόνο.
Η επανεμφάνιση των ζόμπι γεμάτη οργή: 28 Days Later (2002)
Πριν από το The Last of Us, πριν από το The Walking Dead, πριν από το 28 Years Later, η Βρετανία του Danny Boyle, που έχει καταστραφεί από έναν ιό, επανέφερε τα ζόμπι. Με τα τρεμάμενα πλάνα DV, τις απόκοσμες σκηνές του άδειου Λονδίνου και την μαγευτική ερμηνεία του Cillian Murphy, αποτύπωσε το χάος της κοινωνικής κατάρρευσης. Επίσης, αξιοποίησε την παράνοια για τη βιοτρομοκρατία των αρχών της δεκαετίας του 2000 και άνοιξε το δρόμο για μια νέα εποχή τρόμου με ζόμπι.
Αποκάλυψη και γέλια: Shaun of the Dead (2004)
Η μίξη τρόμου και ρομαντικής κωμωδίας των Edgar Wright και Simon Pegg ήταν τόσο ξεκαρδιστική όσο το ρόπαλο του κρίκετ που χρησιμοποίησε ο Shaun για να αντιμετωπίσει τα ζόμπι. Συνδυάζοντας φόρο τιμής στον τρόμο με το μοναδικό βρετανικό χιούμορ, έκανε την προσπάθεια να επιβιώσει κανείς από την καταστροφή σε ένα παμπ του Crouch Endνα φαίνεται η μόνη λογική επιλογή. Με πνευματώδεις αναφορές, έξυπνες προβλέψεις και αστεία που σκοτώνουν, το Shaun of the Dead μας έδειξε ότι οι δίσκοι βινυλίου μπορούν να κάνουν κακό και έκανε τους Simon Pegg και Nick Frost ονόματα γνωστά σε όλους.
Το βαμπιρικό παραμύθι που δεν ξέραμε ότι χρειαζόμασταν: Let the Right One In (2008)
Με φόντο μια χιονισμένη σουηδική συνοικία, αυτή η στοιχειωτική ιστορία αφηγείται την ιστορία του Όσκαρ, ενός παιδιού που είναι θύμα εκφοβισμού, και της Έλι, μιας μυστηριώδους νέας γειτόνισσας με ένα σκοτεινό μυστικό. Η ταινία του Τόμας Άλφρεντσον μας προσέφερε τρόμο με ένα δράμα ενηλικίωσης, ως αλληγορία για την απομόνωση και την διαφορετικότητα. Η ήσυχη μελαγχολία και οι ξαφνικές εκρήξεις σοκαριστικής βίας την καθιστούν μια ταινία που θα χρειαστείτε χρόνια για να την επεξεργαστείτε και να την ξεπεράσετε.
Όταν ο τρόμος συναντά τον κοινωνικό σχολιασμό: Get Out (2017)
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Τζόρνταν Πιλ έφερε τον τρόμο σε νέα, πολιτικά φορτισμένα μονοπάτια. Η ιστορία ενός μαύρου άνδρα που επισκέπτεται την οικογένεια της λευκής φίλης του είναι γεμάτη από τρομακτικές σκηνές και αιχμηρά σχόλια για τη φυλή και την καταπίεση. Με αναφορές στο The Stepford Wives και το The Twilight Zone, καθώς και την εισαγωγή του εμβληματικού Sunken Place, ενός σκηνικού που γρήγορα έγινε μέρος του πολιτιστικού λεξιλογίου, ο Peele διεκδίκησε τη θέση του ως μία από τις πιο συναρπαστικές νέες φωνές του τρόμου.
Σωματική κατάρρευση: The Substance (2024)
Υπάρχει κάτι πιο τρομακτικό από τα αδύνατα πρότυπα του Χόλιγουντ για τις γυναίκες; Η σπλαχνική ταινία τρόμου της Coralie Fargeat λέει όχι. Σε μια ερμηνεία που κέρδισε Χρυσή Σφαίρα (αλλά όχι Όσκαρ), η Demi Moore υποδύεται μια διασημότητα που έχει απορριφθεί από το Χόλιγουντ. Αφού απολύεται λόγω της ηλικίας της, στρέφεται σε ένα ναρκωτικό της μαύρης αγοράς για να δημιουργήσει μια νεότερη εκδοχή του εαυτού της (υποδυόμενη από την Margaret Qualley). Τα αποτελέσματα είναι, υπερρεαλιστικά και καθόλου κατάλληλα για άτομα με ευαίσθητο στομάχι.
