Ο Κωστής, ένα χρόνο μετά το άλμπουμ «Κάποιες Κυριακές» (Mellowsophy Music) και κομμάτια-μικρά κομψοτεχνήματα που όλοι σιγοτραγουδήσαμε, επιστρέφει με δύο ζωντανές εμφανίσεις μέσα στον Ιούνιο και τον Ιούλιο. Αρχικά, καλεσμένος την πρώτη μέρα του διήμερου RUDU FEST Open Air (Παρασκευή 13 Ιουνίου) στον βιομηχανικό χώρο του ΠΛΥΦΑ στο Βοτανικό, μαζί με τους Usurum, Σταύρο Τσαντέ, Sophie Lies, Σταύρο Άλλο, ενώ λίγο αργότερα – στις τελευταίες μέρες του Ιουλίου – σαλπάρει ξανά με την ομάδα του RUDU FEST για το καθιερωμένο πλέον φεστιβάλ της Αμοργού (μαζί με τον Φοίβο Δεληβοριά, Σκιαδαρέσες, The Boy, Παιδί Τραύμα, Billie Kark και άλλους). Συνδυάζοντας την ποπ με την αγάπη του για το ελληνικό τραγούδι και τον Μάνο Χατζιδάκι, ο Κωστής εμφανίζεται στη σκηνή πλαισιωμένος από φουλ μπάντα και αγαπημένους φίλους-μουσικούς, δημιουργώντας μία μοναδική πολυφωνική εμπειρία.
Λίγο πριν τις ζωντανές εμφανίσεις στο RUDU FEST της Αθήνας και της Αμοργού, μίλησε στο Black Book, λύνοντας επίσης την απορία μας γιατί σε κάποιες φωτογραφίες του εμφανίζονται δύο άτομα και όχι μόνος του.
-Ποιος είναι ο Κωστής και πώς αποφάσισες να μας συστηθείς απλά με το μικρό σου όνομα;
Ο Κωστής είμαι εγώ και τίποτα παραπάνω, δηλαδή ένας άνθρωπος που ζει στην Αθήνα με ότι κι αν σημαίνει αυτό. Σχετικά με την επιλογή του ονόματος υπάρχει μία ίσως αστεία ιστορία, πιθανώς στα όρια του γελοίου. Αυτά τα τραγούδια τα δημιουργούμε από κοινού δύο άνθρωποι, εγώ κι ο Θωμάς (Papatanice) – το δικό μου μερίδιο είναι οι στίχοι κι ένα μέρος της μουσικής κι εκείνου ένα μέρος της μουσικής και η σύνθεση ας πούμε. Όταν είχε φτάσει η στιγμή να σκαρφιστούμε κάποιο αντιπροσωπευτικό όνομα γι’ αυτό που κάνουμε εκείνος απλά μου είπε πως σχήμα δεν είμαστε, το Θωμάς δεν είναι ωραίο, ας το πούμε Κωστής.
-Πού μεγάλωσες και τι μουσική έπαιζε στο σπίτι; Πώς στη συνέχεια άρχισες να γράφεις τα δικά σου τραγούδια;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Αγρίνιο, μία πόλη που μάλλον είναι φημισμένη για τους λάθος λόγους, ωστόσο χαίρομαι που μεγάλωσα εκεί. Στο σπίτι λοιπόν από τη μεριά του πατέρα μου έπαιζαν κυρίως “έντεχνα” ας πούμε, Μαχαιρίτσας και τέτοια, αλλά και Λουκιανός Κηλαηδόνης. Η μητέρα μου αγάπαγε πιο τρυφερά τραγούδια του 50, του 60, Χατζιδάκι από Finos Film κ.λπ., κι έτσι θεωρώ πως τα δικά της ακούσματα με επηρέασαν περισσότερο. Κιθάρα έπιασα για πρώτη φορά στην πρώτη γυμνασίου, πραγματικά κακός παίκτης. Ένα χρόνο αργότερα έγραψα ένα τραγούδι για έναν γλυκό έρωτα που είχα – ευτυχώς που κανείς δε θυμάται τι έλεγε εκείνο το τραγούδι. Έκτοτε δε ξαναέγραψα τραγούδι μονάχα κάποια ποιήματα από εδώ κι από ‘κει. Μόλις πήγα στην Αθήνα στα 18 μου ξεκίνησα να γράφω τα τραγούδια του πρώτου δίσκου.
-Το άλμπουμ «Κάποιες Κυριακές» με 6 τραγούδια κυκλοφόρησε πριν από ένα χρόνο. Τώρα που έχει κατασταλάξει, πώς νιώθεις για αυτό; Θα άλλαζες κάτι;
Το άλμπουμ αυτό δημιουργήθηκε με πολλή αγάπη κι ενθουσιασμό σε ένα σαλόνι που τότε είχε ο Θωμάς ως στούντιο. Όλα τα παιδιά που έπαιξαν πέρασαν από εκεί, όλες οι ιδέες μας συνελήφθησαν εκεί, ήταν όμορφες ημέρες. Σίγουρα θα μπορούσαμε λοιπόν να αλλάξουμε πολλά πράγματα, κυρίως από άποψη ηχογραφήσεων, παραγωγής, mixing κ.λπ. Ωστόσο το ότι το προσεγγίσαμε όλο αυτό με μία παιδικότητα και ειλικρίνεια, χωρίς ανησυχίες για τεχνικά ζητήματα προσδίδει στον δίσκο ένα στοιχείο που δύσκολα θα μπορέσουμε να ξαναβρούμε. Έτσι λοιπόν, όχι δε θα άλλαζα τίποτα.
-Τι πραγματεύονται οι στίχοι σου;
Οι στίχοι κυρίως πραγματεύονται την νοσταλγία, τη ματαιότητα και στην αντίπερα όχθη αυτού τον αφόρητο έρωτα, το γαλάζιο της θάλασσας, τον ξανθό ήλιο. Σίγουρα είμαι πολύ επηρεασμένος από το σύμπαν του Γκάτσου κυρίως και φυσικά κι άλλων προσπαθώ βέβαια όλο αυτό να το εντάξω στο σήμερα, στη σύγχρονη Αθήνα, στον καιρό που ζούμε που φυσικά διαφέρει από αυτόν του προηγούμενου αιώνα. Αυτή τη σύνδεση προσπαθώ να την επιτύχω αρχικά στην σκέψη μου, δηλαδή ο χαρακτήρας και το ύφος να είναι επηρεασμένα από το σήμερα, όχι αναγκαστικά οι λέξεις που χρησιμοποιούνται να είναι σύγχρονες. Εάν δε συνέβαινε αυτό νομίζω πως οι στίχοι μου θα ήταν αρκετά γραφικοί.
-Σε ποια γειτονιά της Αθήνας μένεις; Την βλέπεις να αλλάζει τα τελευταία χρόνια;
Από τον περασμένο Σεπτέμβρη συγκατοικώ με μία καλή μου φίλη κάπου στα Εξάρχεια. Είναι ένας τόπος με μεγάλη καλλιτεχνική και πολιτική ιστορία και χαρακτήρα και νιώθω πολύ άνετα να περπατώ σε αυτούς τους δρόμους. Το ότι έχει αλλάξει ως περιοχή τα τελευταία χρόνια είναι γεγονός. Τα Airbnb έχουν κατακλύσει κάθε γωνιά με αποτέλεσμα και αισθητικά να αλλάζει το τοπίο αλλά ταυτόχρονα κι ο κόσμος να αγανακτεί για την δραματική αύξηση των ενοικίων. Ταυτόχρονα το φαινόμενο της αστυνομοκρατίας έχει ως βασικό πυρήνα του πλέον τα Εξάρχεια, όπου κι να κοιτάξεις θα δεις πράσινες στολές που μονάχα φόβο και αμηχανία προξενούν. Τέλος το ότι κατέστρεψαν την πλατεία ήταν μεγάλο πλήγμα.
-Παίζεις μόνος σου live ή σε πλαισιώνουν φίλοι μουσικοί; Ποιοι είναι αυτοί;
Όχι όχι, δεν παίζω μόνος, στις συναυλίες καθώς και στις νέες ηχογραφήσεις πλέον είμαστε έξι άτομα. Εγώ στη φωνή, ο Θωμάς στην κιθάρα, η Έρση στο φλάουτο και στα φωνητικά, ο Στέφανος στο μπουζούκι, ο Ζήσης στο πιάνο και ο Σταύρος στο κοντραμπάσο και στα φωνητικά. Τα παιδιά στην αρχή απλά είχαν ενδιαφερθεί για την μουσική μας και ήθελαν να υπάρξουν σε αυτό που συμβαίνει. Πλέον σε ένα μικρό χρονικό διάστημα, γύρω στο ένα έτος, έχουμε έρθει πολύ κοντά, είμαστε καλοί φίλοι και έχουμε αγάπη για τις μπύρες.
-Στη σύγχρονη μουσική σκηνή και την ταχύτητα με την οποία κινούνται τα πράγματα, ποια θέση έχει η μουσική σου;
Πράγματι, τα τελευταία χρόνια η νέα σκηνή κινείται με εξαιρετικές ταχύτητες κι αυτό είναι θετικό. Πάρα πολλοί νέοι άνθρωποι οι οποίοι έχουν να επικοινωνήσουν κάτι, το κάνουν, κι έτσι η κατάσταση, εξωμουσικά εννοώ, μπορεί να αλλάξει ρότα προς το καλύτερο, κοινωνικά, πολιτικά… Σχετικά με το ποια θέση έχει η μουσική μου στη νέα σκηνή θεωρώ πως δε μπορώ να απαντήσω κάτι. Γνωρίζω πως αρκετοί άνθρωποι την έχουν αγκαλιάσει κι αλήθεια αυτό με συγκινεί. Ωστόσο αυτοί που ορίζουν τον αντίκτυπο που έχει ένα δημιούργημα δεν είναι οι καλλιτέχνες αλλά οι ακροατές, οπότε αυτή την ερώτηση μένει να την απαντήσουν εκείνοι για εμένα.
-Τι να περιμένουμε από τον Κωστή στο προσεχές διάστημα; Υπάρχουν νέα τραγούδια;
Θα έχουμε κάποια όμορφα πράγματα το προσεχές διάστημα. Αρχικά στις 13 του Ιούνη θα βρισκόμαστε στα πλαίσια του RUDU FEST Open Air μαζί με Usurum, Sophie lies, Σταύρο Τσαντέ και Σταύρο Άλλο. Με τα παιδιά είμαστε φίλοι και ταυτόχρονα τους θαυμάζουμε μουσικά οπότε θεωρώ πως αυτή η σύμπραξη θα δημιουργήσει κάτι πολύ όμορφο. Έπειτα μέσα στον Ιούνη θα κυκλοφορήσει ένα νέο μας τραγούδι το οποίο θα ανήκει στο νέο μας άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει με τη σειρά του μέσα στο Νοέμβρη. Θα είναι ένα γλυκό τραγούδι που γράφτηκε πριν περίπου χρόνια ωστόσο το κουβαλώ μέσα μου όλον αυτό τον καιρό και λειτουργεί με έναν εξιλεωτικό τρόπο πάνω μου καθώς η ιστορία που διηγείται είναι μία ιστορία που με έχει καθορίσει. Τέλος, στην εκπνοή του Ιούλη Θα βρισκόμαστε πάλι με το RUDU στην Αμοργό, με πολλούς φίλους μουσικούς, πολλά μπάνια, πολλή μουσική, κρύες μπύρες και πολλά ακόμα – αυτό δε γίνεται να το χάσεις.
