Πολύ πριν γίνει θρύλος της ροκ εν ρολ, η Πάτι Σμιθ (78 ετών) ήταν ποιήτρια και εργαζόταν στο Scribner, ένα βιβλιοπωλείο δίπλα στο Rockefeller Center της Νέας Υόρκης. Ζούσε με τον σύντροφό της τότε, τον φωτογράφο Ρόμπερτ Μάπλθορπ, στο Chelsea Hotel, στο οποίο ο Λέοναρντ Κοέν αφιέρωσε ένα τραγούδι και στο οποίο έμεναν και άλλοι καλλιτέχνες όπως ο Άρθουρ Μίλλερ, ο Μπομπ Ντίλαν και η Τζάνις Τζόπλιν. Η Σμιθ ήταν η προσωποποίηση της μποέμ ζωής. Θα μπορούσε επίσης να χαρακτηριστεί ως «flaneuse», μια γαλλική λέξη που διαδόθηκε από τον Μπωντλέρ και αναφέρεται σε έναν άνθρωπο του δρόμου, που περπατά χωρίς προορισμό και χρησιμοποιεί την παρατήρηση ως μέρος της δημιουργικής του διαδικασίας. Η ζωή της έχει αποτυπωθεί στα βιβλία της, ιδιαίτερα στο Just Kids, το οποίο έχει πουλήσει πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα και έχει μεταφραστεί σε 43 γλώσσες.
Η Σμιθ ποτέ δεν μάσησε και δεν μασάει τα λόγια της για να είναι συμπαθής, ούτε νοιάζεται για τις συνέπειες του να μην είναι πολιτικά ορθή. Ο ακτιβισμός ήταν ένα σημαντικό μέρος της καριέρας της, με τον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής να αποτελεί ένα από τα μεγάλα της αιτήματα. Ηγήθηκε διαδηλώσεων κατά του πολέμου στο Ιράκ και τον Φεβρουάριο δημοσίευσε στο Instagram ότι «η Παλαιστίνη ανήκει στους Παλαιστινίους». Πρόσφατα, μαζί με τον Ρόμπερτ Ντενίρο και τον Μάρτιν Σκορτσέζε, έστειλε επιστολές στον δήμαρχο της Νέας Υόρκης, Eric Adams, ζητώντας του να μην καταστρέψει τον Elizabeth Street Garden στη Μικρή Ιταλία, όπου έχει ανακοινωθεί η κατασκευή νέων κτιρίων. Ο Μάικλ Στάϊπ, frontman των R.E.M., έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι το Horses ήταν το άλμπουμ που τον ενέπνευσε περισσότερο να ασχοληθεί με τη μουσική. Της απένειμε το μετάλλιο Jacqueline Kennedy Onassis, μια διάκριση που απονέμεται σε απλούς πολίτες της Νέας Υόρκης που έχουν προσφέρει εξαιρετική προσφορά στο δημόσιο τομέα. Στην παρουσίαση της Σμιθ, ο Στάιπ υπογράμμισε την ανθρώπινη πλευρά της: «Είναι μια υπέροχη μητέρα και γιαγιά. Είναι ειρηνίστρια, ακτιβίστρια. Πρότυπο για μένα και εκατομμύρια ανθρώπους. Φάρος ελπίδας, δράσης και καταφύγιο με κάθε έννοια της λέξης».
Κόρη ενός μηχανικού και μιας σερβιτόρας με φωνή τζαζ τραγουδίστριας, η Σμιθ μεγάλωσε ως η μεγαλύτερη από τέσσερα αδέλφια σε μια φτωχή, αλλά καλλιτεχνική και δεμένη οικογένεια. Άρχισε να εργάζεται σε ηλικία 10 ετών σε χωράφια με φραγκοστάφυλα και ως μπέιμπι σίτερ. Από μικρή ηλικία συνηθίσε να είναι νομάδα, καθώς η οικογένειά της μετακόμισε από το Σικάγο στη Φιλαδέλφεια και στη συνέχεια στο Νιου Τζέρσεϊ. Αν και ανατράφηκε ως Μάρτυρας του Ιεχωβά, η πραγματική της θρησκεία ήταν η ποίηση, από τα 16 της, όταν ανακάλυψε το Illuminations του Ρεμπώ, τον οποίο θεωρούσε τον κρυφό της έρωτα.
Η ιστορία της είναι γεμάτη σθένος και αποφασιστικότητα. Εκεί που οι άλλοι έπεφταν, εκείνη γινόταν πιο δυνατή. Όταν έμεινε έγκυος στα 20, έδωσε το μωρό για υιοθεσία, και την έδιωξαν από το πανεπιστήμιο, είχε την αίσθηση ότι όλα θα πήγαιναν καλά και ότι τελικά θα γινόταν δημιουργική. «Ένα συντριπτικό αίσθημα καθήκοντος υπερίσχυσε των φόβων μου […] Θα γινόμουν καλλιτέχνιδα. Θα αποδείκνυα την αξία μου», έγραψε στο Just Kids. Λίγο μετά τον τοκετό, η Σμιθ έφτασε στη Νέα Υόρκη με λεωφορείο, χωρίς σχέδιο και χωρίς αποταμιεύσεις. Εκεί, θα έγραφε ποιήματα, θα τραβούσε φωτογραφίες και θα έγραφε κριτικές μουσικής ως τρόπο έκφρασης και ύπαρξης. Της άρεσε να απαγγέλλει ποίηση στην εμβληματική εκκλησία St. Marks με τον Λένι Κέι στην κιθάρα και τον Άντι Γουόρχολ και τον Λου Ριντ στο κοινό, στην δημιουργική Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1970.
Έγραψε ότι δεν την πείραζε η φτώχεια του επαγγέλματος που είχε επιλέξει. Ίσως γι’ αυτό, όταν ο οραματιστής μουσικός παραγωγός Σάντι Περλμαν την είδε να διαβάζει και της πρότεινε να ηχογραφήσει ένα άλμπουμ, η Σμιθ απάντησε με ένα γέλιο. Το 1975, το ντεμπούτο της Horses έβλεπε το φως της δημοσιότητας, με εξώφυλλο του Μάπλθορπ. Ήταν ένα LP που δεν θα έφερνε μόνο την επανάσταση στη μουσική, αλλά και στη ζωή πολλών ανθρώπων, και που φέτος γιορτάζει τα 50 χρόνια του. Ήταν η αφετηρία μιας λαμπρής καριέρας που είδε την έκδοση 10 βιβλίων και 11 άλμπουμ. Το Horses παρέμεινε πιστό στις ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος, και η Σμιθ απέρριψε ακόμη και την προσφορά του παραγωγού John Cale, των The Velvet Underground, να ενορχηστρώσει τα κομμάτια και να βελτιώσει τον ήχο.
Η Σμιθ έφτασε στην κορυφή της φήμης του πανκ ροκ χωρίς να επιδείξει το αυτοκαταστροφικό στοιχείο που φαινόταν να είναι άρρηκτα συνδεδεμένο στους καλλιτέχνες του είδους. Ποτέ δεν έμπλεξε με το αλκοόλ, τα ναρκωτικά και τα σκάνδαλα, κάτι που σίγουρα ωφέλησε τη δημιουργικότητά της. Ο Λένι Κέι εξεπλάγη όταν η Σμιθ μετακόμισε στα προάστια του Ντιτρόιτ για να δημιουργήσει οικογένεια με τον συνάδελφό της μουσικό Fred «Sonic» Smith, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά. Μετά την επιτυχία του πρώτου άλμπουμ της μπάντας, η απόφαση της τραγουδίστριας να αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή εξέπληξε πολλούς. Ωστόσο, όπως εξήγησε η Σμιθ σε συνέντευξή της στο Harvard Business Review εκείνη την εποχή, έπρεπε να σταματήσει επειδή ένιωθε ότι «ενώ εξελισσόμουν ως πιθανή ροκ σταρ, δεν εξελισσόμουν ως καλλιτέχνιδα». Η φήμη της ήταν πάντα πολύ μεγαλύτερη στην Ευρώπη παρά στη χώρα όπου γεννήθηκε. Τα επόμενα χρόνια, έζησε μια ήσυχη ζωή, δίνοντας προτεραιότητα στο δικό της πρόγραμμα και όχι στις απαιτήσεις της αγοράς.
Μετά το θάνατο του συζύγου της το 1994, η Σμιθ επέστρεψε στη μουσική καριέρα της με το άλμπουμ Gone Again (1996), για το οποίο επανενώθηκε με το συγκρότημά της σαν να μην είχε περάσει ο χρόνος. Η φιλία μεταξύ της Σμιθ και του Κέι διαρκεί περισσότερο από μισό αιώνα. «Δεν έχει αλλάξει πολύ από τότε που την γνώρισα το 1971, δεν έχει ποτέ συμβιβαστεί με τα ιδανικά της ούτε έχει παρασυρθεί από τις τάσεις της βιομηχανίας. Συνεχίζει να πιστεύει στην υπεροχή της έκφρασης της δημιουργικής της όρασης», λέει ο θρυλικός κιθαρίστας. «Είναι η αδελφή ψυχή μου. Επικοινωνούμε πολύ εύκολα, υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον και ενθουσιαζόμαστε με τις ανεξάρτητες δημιουργίες μας».
Αυτή δεν είναι η μόνη σχέση που έχει διατηρήσει η Σμιθ από τότε που άρχισε να κατακτά τη σκηνή. Η Άντι Όστροου είναι η βοηθός της από το 1976. «Διάβασα ότι θα ηχογραφούσε το Radio Ethiopia και έστειλα ένα σημείωμα στο στούντιο ηχογράφησης της λέγοντας ότι μόλις είχα γυρίσει από την Αιθιοπία. Η Πάτι με πήρε αμέσως τηλέφωνο, κάτι που με εξέπληξε. Αποφασίσαμε να συναντηθούμε και συνδεθήκαμε αμέσως», λέει η Όστροου.
Η αυθεντικότητα της Σμιθ έχει επίσης βρει απήχηση σε άλλα μεγάλα ονόματα που ανέβηκαν στη σκηνή του Carnegie Hall στις 26 Μαρτίου για να της αποτίσουν φόρο τιμής σε μια εκδήλωση με τίτλο «People Have the Power». Μεταξύ των φίλων της που συμμετείχαν στην εκδήλωση ήταν οι: Κιμ Γκόρντον, Μπρους Σπρίνγκστιν, Τζιμ Τζάρμους, Σκάρλετ Γιόχανσον, Τζόνι Ντεπ, Σων Πεν, Έϊντζελ Ολσεν και Σάρον Βανέτεν οι οποίοι διάβασαν ποιήματά της και τραγούδησαν τραγούδια της.
Το φθινόπωρο, η Σμιθ θα επιστρέψει στη σκηνή με μια επετειακή περιοδεία του Horses στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη.
