Η Ζωή Ξανθοπούλου γεννήθηκε και σπούδασε Φιλολογία στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα, σπούδασε υποκριτική στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης- Κάρολος Κουν. Παρακολούθησε σεμινάρια του Κίμωνα Φιορέτου, του Γιώργου Καραμίχου και του Άρη Μπινιάρη. Έχει δουλέψει με τους: Τάσος Ράτζος, Καρμεν Ρουγγέρη, Σωτήρη Ταχτσόγλου Νικόλα Σούλη. Τέλος, έχει συμμετάσχει και σε κάποιες ταινίες μικρού μήκους, όπως τα «Ζάρια», του Χρήστου Αγγελίδη.
Τελευταία ταινία που είδες και σου άρεσε;
Η τελευταία ταινία, που μου άρεσε και με συγκίνησε είναι το All we imagine as light του Kapadia. Θαύμασα τη ρομαντική ωμότητα, που είχε, στο σκληρό θέμα της μοναξιάς δύο γυναικών. Επίσης, η φράση, «Να προσαρμόζεσαι στην παροδικότητα», διαπέρασε έντονα τη σκέψη μου για τη ζωή.
Ποιο βιβλίο έχεις στο κομοδίνο σου;
Την Απολογία της αυτοκτονίας του Ανδρέα Κάλβου! Ήταν το βιβλίο, που μου συνέστησαν τελευταίο για να με βοηθήσει στη γραφή μου, και τελικά ήταν αυτό, που με ξεκλείδωσε…
Τι θα έκανες αν δεν ήσουν ηθοποιός;
Θα σχεδίαζα ρούχα ή θα έφευγα σε ένα χωριό της Λέσβου να φτιάξω ένα μικρό καφενεδάκι και να ηρεμώ!
Περιέγραψε μια στιγμή ευτυχίας
Νύχτα, παραλία της Χαλκιδικής, αστέρια, δυο ποτά και δέκα φίλοι να τσακώνονται για το ποιος έπρεπε να ζητήσει τον αριθμό της κοπέλας, που καθόταν στην απέναντι ξαπλώστρα…
Τι φοβάσαι πιο πολύ;
Να επενδύσω το χρόνο μου σε κάτι, που δε με γεμίζει τελικά.
Πότε λες ψέματα;
Όταν πρέπει να μην εκτεθεί κάποιος φίλος ή συνάδελφος. Εγώ έχω εκτεθεί αρκετά!
Αν θα μπορούσες ν’ αλλάξεις κάτι στον εαυτό σου, τι θα ήταν
Να μην είμαι ρομαντική στο επίπεδο του «χαζορομαντικού». Επειδή δεν μπορεί να αλλάξει αυτό το στοιχείο μου, προσπαθώ να ξυπνήσω το ρομαντισμό των υπολοίπων ανθρώπων!
Ποια είναι η χειρότερη μορφή δυστυχίας;
Να έχεις πάντα δίκιο και να ξέρεις όλες τις απαντήσεις στα θέματα της ζωής σου!
Σε ποια εποχή θα ήθελες να ζεις;
Νομίζω σε όλες θα ήθελα να κάνω ένα ταξίδι, αλλά υπό συνθήκες φύλου, κοινωνικής τάξης ή επαγγέλματος. Ως Ζωή θα διάλεγα τη Σμύρνη του 1900. Τα ρούχα, ο πολιτισμός, η συνύπαρξη λαών και οι ρίζες του ρεμπέτικου νομίζω θα μου ξυπνούσαν μια έμπνευση άλλης σκοπιάς.
Ποιο είναι το motto σου;
«Να αγαπάς αυτό, που κάνεις.»
Αγαπημένος προορισμός;
Η Κρήτη. Αν και νομίζω ότι κάθε τόπο τον κάνουν οι ανθρωποι και όχι η ομορφιά, που εχει αυτόφωτα…
Το μεγαλύτερο ελάττωμα σου;
Νομίζω ότι μπορώ να σώσω όλον τον κόσμο, ενώ δε θέλει να σωθεί!
Αν είχες μπροστά σου τον θεό τί θα του έλεγες;
Θα ήθελα να μου εξηγήσει γιατί έφτιαξε ανθρώπους, που μπροστά στο κέρδος τους δεν υπολογίζουν ζωές, παιδιά, έθνη και περιβάλλον.
Αγαπημένη βόλτα στην πόλη
Η ευθεία Ναυαρίνου – Σκουφά. Η διαδρομή, που τα Εξαρχεια γίνονται Κολωνάκι και ο κόσμος αλλάζει σταδιακά χρώματα, άρωμα και ιδέες!
Τι ετοιμάζεις αυτόν τον καιρό και ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου;
Αυτόν τον καιρό περνώ την πιο συγκινητική και δημιουργική φάση της καλλιτεχνικής μου πορείας. Βρήκα το θάρρος να ανεβάσω το πρώτο δικό μου κείμενο, εμπνευσμένο από προσωπικά βιώματα αλλά και από ένα θέμα, που διχάζει, την αυτοκτονία! Η παράστασή μας, «Τζιν λεμόνι», θα παίζεται κάθε Κυριακή και Δευτέρα στο θέατρο Κ4 από τις 26 Οκτωβρίου. Η συνεργασία μου με το Δημήτρη Μπούρα, που ενσαρκώνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο και δωρίζει το φως του σε κάθε κίνηση, υπό το αυστηρό, τίμιο και γεμάτο δοτικότητα βλέμμα του σκηνοθέτη μας, Νικόλα Σούλη, πιστεύω θα φέρουν το αποτέλεσμα, που ονειρευόμαστε! Στη συνέχεια αυτού, έρχονται αρκετά ωραία πράγματα, συγκινητικά και δημιουργικά στο χώρο του Κ4 και εκτός αυτού!
INFO
Πρεμιέρα στις 26 Ικτωβρίου
Προπώληση: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/tzinlemoni/
