Η Ελένη Ζαραφίδου γεννήθηκε στην Πτολεμαΐδα το 1985. Είναι αριστούχος απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (2006–2009) και της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας, 2008). Διαθέτει μεταπτυχιακό τίτλο στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΕΑΠ, με ειδίκευση στον Σχεδιασμό Φωτισμού και κατεύθυνση στη Διεύθυνση Φωτογραφίας στον Κινηματογράφο. Από το 2009 ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως ηθοποιός, σκηνοθέτις και εμψυχώτρια θεάτρου. Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το Φεστιβάλ Αθηνών, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, το Θέατρο του Νέου Κόσμου, το Θέατρο Θησείον, το Ίδρυμα Κακογιάννης κ.ά., καθώς και με σκηνοθέτες όπως οι Θοδωρής Μουμουλίδης, Ευριπίδης Λασκαρίδης, Σοφία Βγενοπούλου, Νίκος Διαμαντής, Ανδρέας Στάικος κ.ά.
Είναι ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας The 3rd Person Theater Group (2013–σήμερα). Με την ομάδα της έχει διακριθεί με το Ibsen Scholarship 2013 για την παράσταση Peer Gynt, No Man’s Land, ενώ έχει παρουσιάσει έργα των Κλωντέλ, Κάλβου, Μπέργκμαν, Τολστόι κ.ά. σε συνεργασία με τα ΔΗΠΕΘΕ Πειραιά, Κοζάνης, Αγρινίου και Κέρκυρας. Από το 2018 έως το 2021 υπήρξε υπεύθυνη συντονισμού του προγράμματος «Το Θέατρο στο Νέο Σχολείο» του Εθνικού Θεάτρου, ενώ από το 2021 έως το 2023 διετέλεσε Επιμελήτρια της Εφηβικής Σκηνής του ίδιου οργανισμού.
Τελευταία ταινία που είδες και σου άρεσε:
Το κορίτσι με τη βελόνα, του Μάγκνους φον Χορν.
Ποιο βιβλίο έχεις στο κομοδίνο σου:
Τον Καιρό, της Τζέννυ Έρπενμπεκ.
Τι θα έκανες αν δεν ήσουν ηθοποιός;
Θα ήθελα να είμαι ανθρωπολόγος· να ταξιδεύω, να μαθαίνω και να καταγράφω πώς ζουν οι άνθρωποι τη ζωή τους σε κάθε τόπο.
Περιέγραψε μια στιγμή ευτυχίας:
Στο αυτοκίνητο, σε μακρινό προορισμό, με μουσική.
Τι φοβάσαι πιο πολύ:
Την απώλεια.
Πότε λες ψέματα;
Όταν τα πιστεύω κι εγώ.
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στον εαυτό σου, τι θα ήταν;
Να φοβάμαι λιγότερα πράγματα.
Ποια είναι η χειρότερη μορφή δυστυχίας;
Οι βεβαιότητες.
Σε ποια εποχή θα ήθελες να ζεις;
Στις αρχές του 20ού αιώνα.
Ποιο είναι το motto σου;
«Προσπάθησε ξανά. Απότυχε ξανά. Απότυχε καλύτερα» — Σάμιουελ Μπέκετ
Αγαπημένος προορισμός:
Το πατρικό μου σπίτι.
Το μεγαλύτερο ελάττωμά σου:
Οι μονοκόμματες σκέψεις.
Αν είχες μπροστά σου τον Θεό, τι θα του έλεγες;
Αν στ’ αλήθεια υπάρχεις, ελέησον ημάς.
Αγαπημένη βόλτα στην πόλη:
Το πέταλο του Καλλιμάρμαρου, στον λόφο του Αρδηττού.
Τι ετοιμάζεις αυτόν τον καιρό και ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
Έχω ξεκινήσει τις παραστάσεις στο Θέατρο Πορεία με τη Χαμένη Άνοιξη του Στρατή Τσίρκα, σε σκηνοθεσία Βαλάντη Φράγκου, και βρίσκομαι σε πρόβες για το καινούργιο έργο του Ανδρέα Στάικου, Η Λέλα και η Λέλα, που πρωτοπαρουσιάστηκε πριν από λίγους μήνες και θα επαναληφθεί στο Θέατρο Φούρνος.
Info: Προπώληση: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/xameni-anoiksi/
