Δεν είναι λίγες οι φορές που η τέχνη συναντιέται με την ιστορία πάνω στο θεατρικό σανίδι. Το Θέατρο Ντοκουμέντο επηρεασμένο από το καλλιτεχνικό – ιδεολογικό κίνημα της Νέας Αντικειμενικότητας κατέγραφε τα γεγονότα απαλλαγμένα από κάθε αισθητική λεπτομέρεια. Σημαίνων ρόλο στην άνθιση του documentary theater έπαιξαν οι πολιτικές εξελίξεις και η ανάγκη για τη διάδοση της πληροφορίας. Οι μεθοδολογικές του συγγένειες με το Θέατρο του Πραγματικού, τις κοινωνικές επιστήμες αλλά και τη δημοσιογραφία το καθιστούν ιδιαίτερα ελκυστικό. Ο Γερμανός σκηνοθέτης Έρβιν Πισκάτορ, ένας από τους εμπνευστές του Θεάτρου Ντοκουμέντο, επέμενε στην κατάργηση διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα στις παραστατικές με τις υπόλοιπες τέχνες εισάγοντας και παροτρύνοντας τη χρήση πολυμέσων.
Στην παράσταση «Άκου μικρέ, ο Πειραιάς βομβαρδίζεται» ο Ερμής Περιστέρης και ο Σπύρος Ασημένιος χρησιμοποιώντας live κινηματογράφηση, προβολή φωτογραφιών, πρωτοσέλιδα εφημεριδων και μαρτυρίες ανθρώπων, ξετυλίγουν το κουβάρι των βομβαρδισμών της 11ης Ιανουαρίου 1944 στον Πειραιά από τις συμμαχικές δυνάμεις. Ένα αργοπορημένο μνημόσυνο για εκείνους που δεν θα μάθουμε ποτέ το όνομά τους μιας που η ιστορία και εκείνοι που τη γράφουν φρόντισαν τα ίχνη της να μην οδηγήσουν ποτέ στους αληθινούς ενόχους. Μια εργασία στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου στάθηκε η αφορμή για αυτή την παράσταση. Μια ιδέα που από τον χώρο Λιπασμάτων της Δραπετσώνας και το Φεστιβάλ Αθηνών του 2017 εξελίχθηκε σε ένα πολύτιμο δραματουργικό τεκμήριο συλλογικής μνήμης.
Στο κέντρο της Σκηνής Ωμέγα του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά το ξύλινο τετράγωνο τραπέζι, σε επιμέλεια Μαριλένας Γεωργαντζή, στηρίζεται σε πόδια διαφορετικής τεχνοτροπίας συμβολίζοντας το μωσαϊκό πολιτισμών που συνέθετε τον Πειραιά εκείνης της περιόδου. Μια σκηνή μέσα στην σκηνή που με την αρωγή του σχεδιασμού φωτισμών του Γιώργου Κασσάκου απομόνωνε –όπου χρειαζόταν- τους ηθοποιούς από τον υπόλοιπο χώρο. Παράλληλα και μπροστά από το τραπέζι – σκηνή ένας χαμηλός ξύλινος πάγκος φιλοξενεί φωτογραφίες, αντικείμενα και άρθρα εφημερίδων. Μια κάμερα προβάλει στον τοίχο την ιστορία μιας πόλης που η μεταπολεμική σιωπή της δεν κατάφερε να λησμονήσει τις «οδούς της θλίψης» που περνούσαν από το κοιμητήριο της Ανάστασης και που κανένας Πειραιώτης δεν ήθελε να διαβεί από φόβο μην αναγνωρίσει ανάμεσα στους νεκρούς κάποιον δικό του.
Τέσσερις παράλληλες ιστορίες αποκαλύπτουν τα γεγονότα έτσι όπως τα κατέγραψαν στην έρευνα τους ο Ερμής Περιστέρης και ο Σπύρος Ασημένιος. Ταπεινές ιστορίες σπουδαίων ανθρώπων που κανένα σύγγραμμα, μέχρι τώρα, δεν είχε αναφέρει ποτέ. Η ιστορία της «Σοφίας» που ήρθε έφηβη από τη Σμύρνη και αντιμετώπισε την καχυποψία των κατοίκων του Πειραιά. Ο έρωτάς της με τον Αντώνη, η κόρη τους και ένα γλέντι αρραβώνων που δεν γιορτάστηκε ποτέ. Ο «Νικόλας», που δούλευε στο εργοστάσιο της οδού Πολυδεύκους όπου ήταν η παραγωγή της σαπωνοποιίας Παπουτσάνη και την ημέρα των βομβαρδισμών τον αντικατέστησε ο αδερφός του.
Τα κορίτσια της επαγγελματικής Οικοκυρικής Σχολής που μεταφέρθηκαν στην Ηλεκτρική Εταιρεία Αθηνών Πειραιώς και βρήκαν τραγικό θάνατο. Τέλος, η ιστορία του οικοφύλακα που αποφάσιζε ποιος θα μπει πρώτος στα καταφύγια. Ο σκηνοθέτης Ερμής Περιστέρης εύστοχα δεν περιορίστηκε στην ακριβή αναπαράσταση των γεγονότων. Επέλεξε να δημιουργήσει έναν νέο τόπο μαρτυρίου όπου οι ήχοι των σειρήνων, τα καταφύγια, η αγωνία των κατοίκων του Πειραιά αλλά και η επιθυμία για ζωή ζωντάνεψαν μπροστά στα μάτια των θεατών κάνοντάς μας κοινωνούς μιας εποχής που αν και μακρινή βρίσκει μιμητές εις το διηνεκές .
Οι ηθοποιοί Λυδία Γιαννουσάκη, Κατερίνα Μεφσούτ, Θανάσης Καφενταράκης και Σπύρος Ασημένιος διηγήθηκαν τις ιστορίες αυτών των ανθρώπων με λόγο καθαρό, ανεπιτήδευτο χρησιμοποιώντας το σώμα τους και αποφεύγοντας μανιέρες και συναισθηματικούς βρεμπαλισμούς καταθέτοντας ατόφιες ερμηνείες.
Ταυτότητα Παράστασης:
Δραματουργία & Έρευνα: Ερμής Περιστέρης & Σπύρος Ασημένιος
Σκηνοθεσία: Ερμής Περιστέρης
Σκηνικά & Κοστούμια: Μαριλένα Γεωργαντζή
Σχεδιασμός Φωτισμού: Γιώργος Κασσάκος
Παίζουν: Σπύρος Ασημένιος, Λυδία Γιαννουσάκη, Θανάσης Καφενταράκης, Κατερίνα Μεφσούτ
Από Πέμπτη έως Κυριακή στις 20:30
