Το hip-hop ήταν είναι και θα είναι ένα κατεξοχήν πολιτικό κίνημα. Παρόλο που ορισμένες από τις μεγάλες επιτυχίες του, είναι γύρω από την κουλτούρα των πάρτι και την υπερκατανάλωση, οι στίχοι του έχουν χρησιμοποιηθεί για να μιλήσουν για τον ρατσισμό, την καταπίεση, την αστυνομική βία και πολλά άλλα ζητήματα, συμπεριλαμβανομένης και της περιβαλλοντικής δικαιοσύνης Το hip-hop μιλάει για τους αγώνες των ανθρώπων είτε πρόκειται για τη φτώχεια, το ρατσισμό την οπλοκατοχή ή την περιβαλλοντική δικαιοσύνη, από τότε που βγήκε από το Νότιο Μπρονξ τη δεκαετία του 1970. Το hip-hop χρονολογείται από τις 11 Αυγούστου 1973, όταν ο Clive «DJ Kool Herc» Campbell διοργάνωσε ένα πάρτι για την επιστροφή στο σχολείο σε ένα δωμάτιο στη 1520 Sedgwick Avenue στο Μπρονξ. Το κλασικό «The Message» των Grandmaster Flash and the Furious Five το 1982, αποτελεί ίσως το πιο ισχυρό παράδειγμα για την κλιματική κρίση και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης σε μέρη όπως Νότιο Μπρονξ: «I can’t take the smell, can’t take the noise / Got no money to move out, guess I got no choice». Αυτό που σήμερα ονομάζεται κλιματική κρίση ήταν σε πλήρη ισχύ στις υποβαθμισμένες περιοχές του Μπρονξ όταν κυκλοφόρησε αυτό το τραγούδι. Ό,τι συνέβαινε στο κλίμα επηρέαζε πρώτα τις απροστάτευτες περιοχές.
Όμως, καθώς το hip-hop δυνάμωνε κατά τη δεκαετία του 1990, η υπεράσπιση του περιβάλλοντος πέρασε σε δεύτερη μοίρα, τουλάχιστον μέχρι τον τυφώνα Κατρίνα το 2005. Η καταιγίδα ξερίζωσε χιλιάδες κατοίκους της Νέας Ορλεάνης, συμπεριλαμβανομένων των ιδρυτών της Cash Money Records, στο δυναμικό της οποίας, εκείνη την εποχή, περιλαμβάνονταν ο Lil Wayne, η Nicki Minaj και ο Drake. Καλλιτέχνες όπως ο Jay-Z και ο Diddy δώρισαν επταψήφια ποσά για τις προσπάθειες ανακούφισης του Κατρίνα. Άλλοι, όπως ο Lil Jon και ο Ludacris, έκαναν εμφανίσεις σε φιλανθρωπικούς τηλεμαραθώνιους για την αποκατάσταση της καταστροφής. Κατά τη διάρκεια ενός από αυτούς, ο Kanye West, εξοργισμένος με την ανύπαρκτη αντίδραση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης στις έγχρωμες κοινότητες της Νέας Ορλεάνης, δήλωσε: «Ο George Bush δεν ενδιαφέρεται για τους μαύρους ανθρώπους». Παρόλο που οι έγχρωμοι άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο από την ατμοσφαιρική ρύπανση, τα επικίνδυνα απόβλητα και τις πλημμύρες, οι φωνές τους συχνά παραμελούνται σε σημαντικές συζητήσεις σε ότι έχει να κάνει με την περιβαλλοντική πολιτική. Σε πολλές περιπτώσεις, απλώς δεν βρίσκονται στο τραπέζι των συζητήσεων. Μια έρευνα του 2014 σε περιβαλλοντικούς μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, ιδρύματα και κυβερνητικές υπηρεσίες, που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, διαπίστωσε ότι ενώ οι έγχρωμοι αποτελούν το 36% του πληθυσμού των ΗΠΑ, δεν αποτελούν περισσότερο από το 16% του δυναμικού οποιασδήποτε περιβαλλοντικής οργάνωσης. Το αποτέλεσμα ήταν η εμφάνιση ενός δυσανάλογα λευκού «κλαμπ των πράσινων insiders».
Αυτό δεν οφείλεται στο ότι οι περιβαλλοντολόγοι δεν θέλουν να μιλήσουν σε έγχρωμους ανθρώπους ή ότι οι έγχρωμοι άνθρωποι δεν θέλουν μια θέση στο τραπέζι. Απλώς μιλούν διαφορετικές γλώσσες. Όσοι ασχολούνται με το περιβάλλον έχουν συνηθίσει να μιλούν σε ακροατήρια που καταλαβαίνουν μια εξειδικευμένη γλώσσα που δεν έχει απήχηση σε μειονότητες. Πολύ συχνά οι άνθρωποι σε αυτές τις κοινότητες απορρίπτουν τις περιβαλλοντικές ανησυχίες επειδή έχουν άλλα πιεστικά ζητήματα στη ζωή τους, ή βρίσκονται σε κατάσταση επιβίωσης, και πιστεύουν ότι το «περιβάλλον» είναι αποσυνδεδεμένο από τις εμπειρίες τους. Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος επικοινωνίας που να έχει απήχηση σε όσους πλήττονται από την κλιματική αλλαγή, τη ρύπανση, την επισιτιστική ανασφάλεια, το μολυσμένο νερό και την έκθεση σε τοξικές ουσίες και που να μιλούν για τις αξίες τους. Ο αιδεσιμότατος Lennox Yearwood Jr., γεννημένος στη Λουιζιάνα και πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της μη κερδοσκοπικής ομάδας Hip Hop Caucus, έχει αναφέρει ότι «η κλιματική δικαιοσύνη είναι φυλετική δικαιοσύνη και η φυλετική δικαιοσύνη είναι κλιματική δικαιοσύνη».
Ο Yearwood ξεκίνησε ως ιερέας το 1994 και υπηρέτησε ως διευθυντής φοιτητικών δραστηριοτήτων στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, προτού διευθύνει την πρωτοβουλία «Vote or Die!» του Diddy πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2004. Αντιλήφθηκε ότι το hip-hop μπορεί να κάνει τη διαφορά. Είναι μια μορφή έκφρασης που δημιουργήθηκε από τις περιθωριοποιημένες έγχρωμες κοινότητες για να κινητοποιηθούν για πολιτικούς, κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς σκοπούς, συμπεριλαμβανομένης της κλιματικής αλλαγής. Μετά την Κατρίνα, o Yearwood δημιούργησε την εκστρατεία Gulf Coast Renewal Campaign για την υποστήριξη των επιζώντων. Το 2013, το Caucus συνεργάστηκε με το Sierra Club για να διαμαρτυρηθεί για τον αγωγό Keystone XL, συγκεντρώνοντας περίπου 35.000 άτομα στο National Mall – τότε η μεγαλύτερη τεκμηριωμένη διαμαρτυρία για το κλίμα. Η προσπάθεια του Hip Hop Caucus για κλιματική δικαιοσύνη βρήκε ανταπόκριση και στη μουσική. Το 2014, η ομάδα βοήθησε στη διοργάνωση του HOME (Heal Our Mother Earth), ενός άλμπουμ αφιερωμένου στη διάσωση του πλανήτη. Στο κομμάτι «Trouble in the Water» ο ράπερ Common είπε δυνατά: «Νομίζουμε ότι ο αντίπαλός μας είναι στο εξωτερικό / Αλλά τα βάζουμε με τις ωοθήκες της Μητέρας Φύσης».
Οι δημοφιλείς καλλιτέχνες της hip-hop έχουν επιστήσει την προσοχή στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι φτωχές κοινότητες στις πόλεις της Αμερικής, λόγω της κλιματικής κρίσης. Αν ακούσετε προσεκτικά, θα ακούσετε στη μουσική τους ιστορίες, για το περιβάλλον και πώς επηρεάζει τις κοινότητες. Στο τραγούδι του «New World Water» του 1999, ο Mos Def (Yasiin Bey τώρα), που κατάγεται από το Μπρούκλιν, αναλύει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν ορισμένες κοινότητες στην απόκτηση καθαρού νερού, ειδικά στο αστικό περιβάλλον. Μερικοί από τους σημαντικότερους ακτιβιστές του χιπ χοπ δραστηριοποιούνται στην υποσαχάρια Αφρική. Στην Κένυα, υπάρχει ο ράπερ King Kaka, η κινητήριος δύναμη πίσω από μια εταιρεία που ονομάζεται Majik Water, η οποία συλλέγει καθαρό πόσιμο νερό από τον αέρα και στοχεύει στην ύδρευση των κοινοτήτων που απειλούνται από την ξηρασία. Ο Dave Ojay, ένας μάνατζερ καλλιτεχνών, διευθύνει μια παγκόσμια εκστρατεία περιβαλλοντικής δικαιοσύνης με τίτλο My Lake My Future για να βοηθήσει στη διάσωση τόπων όπως η λίμνη Βικτώρια, η μεγαλύτερη της Αφρικής.
Ορισμένοι ράπερς από την Αφρική προσπαθούν ακόμη και να μεταφέρουν το μήνυμα στο αμερικανικό κοινό, όπως ο Henry «Octopizzo» Ohanga, ο οποίος ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη για τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το νερό το 2023. Αν και μεγάλωσε στο Ναϊρόμπι, πέρασε πολλά χρόνια της νιότης του στην γενέτειρα του Saiya, στην δυτική Κένυα. Οι συγγενείς του εκεί ανέφεραν ραγδαία μείωση των αποδόσεων των καλλιεργειών τα τελευταία χρόνια. Στο τραγούδι του «Hakuna Matata» μια έκφραση στα σουαχίλι που σημαίνει «κανένα πρόβλημα», ο Octopizzo αντιπαραβάλλει την έκφραση με την πραγματικότητα ότι «η ξηρασία σκοτώνει ζώα και ανθρώπους», ενώ «οι πολιτικοί που εξακολουθούν να το αρνούνται απλώς βρίζουν ο ένας τον άλλον δημόσια». Στο συνέδριο για το νερό, ο Octopizzo απογοητεύτηκε με την ποσότητα των συζητήσεων και την έλλειψη δράσης, ειδικά με δεδομένο το τεράστιο αποτύπωμα άνθρακα του συνεδρίου.
Και όμως, σε πολλούς κύκλους, η πολιτιστική και οικονομική συμβολή της hip-hop κοινότητας στην υπεράσπιση του κλίματος εξακολουθεί να περνά απαρατήρητη. Ο Yearwood επεσήμανε ότι η Rihanna δεν τυγχάνει μεγάλης αναγνώρισης για τα 15 εκατομμύρια δολάρια που δώρισε σε ομάδες περιβαλλοντικής δικαιοσύνης μέσω του ιδρύματός της. (Παρόλο που η Rihanna δεν είναι hip-hop με τον αυστηρότερο ορισμό, το παράδειγμά της είναι εμβληματικό για το είδος της μουσικής). Πράγματι, αν ψάξετε δεν βρίσκεται πουθενά στους καταλόγους υποστηρικτών για την προστασία του κλίματος, στους οποίους συνήθως κυριαρχούν οι λευκές διασημότητες. Αστέρες όπως ο Diddy και η Cardi B υποστήριξαν τον Joe Biden κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας για την προεδρία το 2020. Μια εκστρατεία που είχε ως αποτέλεσμα την ψήφιση του νόμου για τη μείωση του πληθωρισμού, της πιο σημαντικής νομοθεσίας για το κλίμα εδώ και δεκαετίες. Οι φιλικές προς το περιβάλλον νεοσύστατες επιχειρήσεις έχουν υποστηριχτεί από ράπερς όπως ο Jay-Z (Oatly και Partake) και ο Lupe Fiasco (Zero Mass Water).
Σύμφωνα με τον Yearwood, μόνο και μόνο επειδή αυτοί οι καλλιτέχνες δεν «μοιάζουν» με υποστηρικτές του κλίματος, οι περισσότεροι τους απορρίπτουν ή υποβαθμίζουν τον ρόλο του hip-hop στο κίνημα για την προστασία του κλίματος. Η κοινότητα του hip-hop, για πολλά χρόνια πάλευε να βρει τον εαυτό της. Ένα μέρος της κατάφερε και το βρήκε μέσα στο κίνημα για το κλίμα.
