Με αφορμή την ορκομωσία του Ντόναλντ Τράμπ, 47ος πρόεδρος την Ηνωμένω Πολιτειών, στη Ροτόντα του Καπιτωλίου, μας δόθηκε η ευκαιρία να θαυμάσουμε τις υπέροχες τοιχογραφίες του Καπιτωλίου που είναι ζωφεαδισμένες από τον Κωνσταντίνο Μπρουμίδη. Ο πατέρας του, Σταύρος, ήταν από τα Φιλιατρά, όμως η συμμετοχή της οικογένειάς του στο Ορλωφικό κίνημα που απέτυχε, τον υποχρέωσε να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να πάει στη Ρώμη. Εκεί παντρεύτηκε την Ιταλίδα Annamaria Bianchini και το 1805 γεννήθηκε ο Κωνσταντίνος Μπρουμίδης, ο οποίος δεν επισκέφτηκε ποτέ την Ελλάδα, αλλά ούτε ξέχασε τον τόπο του πατέρα του. Στη Βίβλο που παρέλαβε μόλις έφτασε στις ΗΠΑ, χρόνια μετά, στα προσωπικά του στοιχεία έγραψε: «γεννημένος στη Ρώμη, από τον Σταύρο Μπρουμίδη, από τα Φιλιατρά, περιοχή της Αρκαδίας, στην Πελοπόννησο, στην Ελλάδα…».
Σπούδασε εικαστικές τέχνες στη Ρώμη και εκεί διδάχθηκε τη νεότερη προσέγγιση της κλασσικής και νεοκλασικής τέχνης και την ανάδειξη των ιστορικών και θρησκευτικών θεμάτων. Η ζωγραφική ικανότητα του στα θρησκευτικά θέματα τον έφεραν στο Βατικανό, κοντά στον πάπα Γρηγόριο 16ο και του έδωσαν την ευκαιρία να διακοσμήσει αρκετές εκκλησίες στη Ρώμη, αλλά και να κάνει το πορτραίτο του Πάπα. Αρνούμενος να υπηρετήσει στον Παπικό Στρατό, ο Μπρουμίδης κατηγορήθηκε από τον Πάπα Πίο ΙΧ ως επαναστάτης και φυλακίστηκε. Εξορισμένος από την Ιταλία, έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1852.Λίγο μετά έγινε Αμερικανός πολίτης και το 1855 βρισκόταν στην Ουάσιγκτον. Εκεί, όταν διάβασε σε αγγελία εφημερίδας ότι οι αρχιτέκτονες του Καπιτωλίου Walter και Meigs αναζητούσαν καλλιτέχνες που να γνωρίζουν την τέχνη της νωπογραφίας, έσπευσε να τους συναντήσει. Ο Μπρουμίδης ήταν σχεδόν 50 ετών και άγνωστος στην Αμερική όταν άρχισε να εργάζεται το 1855 σε μια τοιχογραφία του Κογκρέσου προς τιμήν του Τζορτζ Ουάσινγκτον. Ήταν μια δοκιμή για να δει αν μπορούσε να εκτελέσει την κλασική τέχνη της τοιχογραφίας που ήταν τόσο διαδεδομένη και θαυμαστή στην Ευρώπη.
Ο Μπρουμίδης, του οποίου τα έργα κοσμούσαν ήδη το Βατικανό, δεν απογοήτευσε. Για τα επόμενα 25 χρόνια, σχεδίασε και ζωγράφισε πολλές από τις τοιχογραφίες που σήμερα κοσμούν το Καπιτώλιο των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του «ματιού» του θόλου της Ροτόντας, έκτασης 4.664 τετραγωνικών μέτρων. Στην τέχνη του εμπνεόταν από την Αναγέννηση, εκτιμούσε την τεχνοτροπία του Ραφαήλ, υιοθέτησε την τεχνική μπαρόκ στη νωπογραφία, αλλά αποκλήθηκε ο «Μιχαήλ Άγγελος του Καπιτωλίου των ΗΠΑ» λόγω της τεχνικής των νωπογραφιών του Μιχαήλ Αγγέλου που πρώτος αυτός εφάρμοσε στις ΗΠΑ, και συγκεκριμένα με το κορυφαίο έργο του την «Αποθέωση του Ουάσινγκτον», στη Ροτόντα, στο κέντρο του Καπιτωλίου, το οποίο δημιούργησε μέσα σε 11 μόνο μήνες, και τη ζωφόρο με έργα που απεικονίζουν σημαντικά γεγονότα της αμερικανικής ιστορίας. Στο θόλο πάνω από τη Ροτόντα ζωγράφισε την «Αποθέωση της Ουάσινγκτον» το 1865. Απεικονίζει τον Τζορτζ Ουάσινγκτον να υψώνεται στους ουρανούς με δόξα, πλαισιωμένος από γυναικείες μορφές που αντιπροσωπεύουν την Ελευθερία και τη Νίκη, περιτριγυρισμένος από έξι ομάδες μορφών.
Η τοιχογραφία είναι αναρτημένη 190 μέτρα πάνω από το δάπεδο της Ροτόντας. Ορισμένες από τις μορφές έχουν ύψος 15 μέτρα και είναι δυνατόν να δει κάποιος ποιες είναι οι μορφές από το δάπεδο. Ζωγράφισε επίσης τους τοίχους των διαδρόμων Μπρουμίδη και εκτέλεσε τοιχογραφίες για πολλά άλλα δωμάτια και χώρους γραφείων. Ο Μπρουμίδης άρχισε να ζωγραφίζει τη ζωφόρο της αμερικανικής ιστορίας το 1878. Ζωγραφίστηκε σε πραγματικό στυλ νωπογραφίας, μια δύσκολη και απαιτητική τεχνική κατά την οποία οι χρωστικές ουσίες εφαρμόζονται απευθείας σε υγρό γύψο. Καθώς ο γύψος σκληραίνει, τα χρώματα γίνονται μέρος του τοίχου. Κατά συνέπεια, κάθε τμήμα του σοβά πρέπει να βαφτεί την ημέρα της τοποθέτησής του. Η ζωφόρος είναι ζωγραφισμένη με την τεχνική grisaille μια μονοχρωμία από λευκά και καφέ χρώματα που μοιάζει με γλυπτό. Έχει ύψος 9 μέτρα και περιφέρεια περίπου 300 μέτρα. Οι ξεναγοί των υπηρεσιών του Κέντρου Επισκεπτών του Καπιτωλίου δείχνουν κάθε μία από τις σκηνές της ζωφόρου, οι οποίες περιβάλλουν τη βάση του θόλου, ξεκινώντας από τον Χριστόφορο Κολόμβο που περπατάει στον Νέο Κόσμο και σταματούν σε εκείνη που απεικονίζει τον «Γουίλιαμ Πεν και τους Ινδιάνους».
