Ελάχιστα πολιτιστικά γεγονότα του 20ού αιώνα έχουν γίνει αντικείμενο τόσης βαθιάς μελέτης όσο το πρώτο ταξίδι των Beatles στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ένα ακόμα, το ντοκιμαντέρ «Beatles ’64», σε σκηνοθεσία του David Tedeschi, συνεργάτη του Martin Scorsese, έρχεται να προστεθεί στη συλλογή της Beatlemania.
Στις αρχές του 1964, οι Beatles βρίσκονταν στην κορυφή των charts στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά μόλις είχαν αρχίσει να προσελκύουν το κοινό στο εξωτερικό με τραγούδια από τα δύο πρώτα τους άλμπουμ “Please Please Me” και “With the Beatles”. Το ραδιοφωνικό airplay και μια ευρεία καμπάνια μάρκετινγκ στις ΗΠΑ οδήγησαν γρήγορα σε τεράστιες πωλήσεις δίσκων και τεράστιο ενθουσιασμό μεταξύ των νέων οπαδών – το συγκρότημα και ο ήχος τους ήταν κάτι νέο και συναρπαστικό, και έρχονταν στην Αμερική. Ο John Lennon, ο Ringo Starr, ο Paul McCartney και ο George Harrison ξεκίνησαν μια σειρά από περιοδείες το 1964, ξεκινώντας από την Ευρώπη και επισκεπτόμενοι αργότερα τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Χονγκ Κονγκ, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Οι θαυμαστές των Beatles ήταν τόσο ενθουσιασμένοι και αποφασισμένοι να δουν το συγκρότημα που η αστυνομία κατέφευγε μερικές φορές στη χρήση νερού για να τους συγκρατήσει. Η πρώτη τους τηλεοπτική συναυλία στις ΗΠΑ ήταν στο Ed Sullivan Show, στις 9 Φεβρουαρίου 1964. Την παράσταση παρακολούθησαν 73 εκατομμύρια τηλεθεατές – το 34% του αμερικανικού πληθυσμού.
Ο Tedeschi καταγράφει τον ενθουσιασμό των νεαρών Αμερικανών οπαδών των Fab Four , κατά την άφιξη του συγκροτήματος και πως την έζησαν την πρώτη τους συναυλία επί αμερικανικού εδάφους. Ανάμεσα στους πιο απίθανους λάτρεις των Beatles που εμφανίζονται σε αυτό, είναι ο σκηνοθέτης David Lynch, ο οποίος παρακολούθησε τη συναυλία του συγκροτήματος το 1964 στο Washington Coliseum και θυμάται μουσική που μπορούσε να εμπνεύσει «δάκρυα ευτυχίας».
Η συγγραφέας Τζέιμι Μπέρνστιν θυμάται ένα παιδικό φλερτ με τον Τζορτζ Χάρισον. Η λατρεία της για τους Beatles, την βοήθησε σίγουρα να πείσει τον πατέρα της, τον συνθέτη και μαέστρο Λέοναρντ Μπέρνστιν, να καταλάβει την αξία του ροκ εν ρολ: «Νομίζω ότι αυτή η μουσική έχει κάτι τρομερά σημαντικό να πει σε εμάς τους ενήλικες», λέει σε ένα αρχειακό απόσπασμα. Ο μουσικός Smokey Robinson περιγράφει ότι «ενθουσιάστηκε» όταν οι Beatles διασκεύασαν το «You’ve Really Got a Hold on Me», παρόλο που, όπως λέει, δεν το γνώριζε μέχρι να κυκλοφορήσει ο δίσκος. «Υπάρχουν ένα δισεκατομμύριο τραγούδια στη γη, φίλε», δηλώνει. «Το να έχει κάποιος σαν τους Beatles, που είναι και οι ίδιοι σπουδαίοι τραγουδοποιοί – τη δυνατότητα από αυτά τα δισεκατομμύρια τραγούδια, να διαλέξει ένα από τα δικά μου τραγούδια και να το ηχογραφήσει; Δεν μπορώ να το ξεπεράσω αυτό ως τραγουδοποιός».
Τα σύγχρονα πλάνα στο ντοκιμαντέρ μπορεί πια να φαίνονται βαρετά: Ο Paul McCartney ξεναγεί την ομάδα του ντοκιμαντέρ στην έκθεση Paul McCartney του Μουσείου του Μπρούκλιν . Ο Ringo Starr εμφανίζεται να κάνει παρέα με τον Scorsese, παραγωγό αυτού του ντοκιμαντέρ και σκηνοθέτη ενός προηγούμενου για τον George Harrison.
Όσον αφορά όμως την ιδιότητα του Harrison ως του ήσυχου Beatle, είναι εξαιρετικό υλικό των αδελφών Albert και David Maysles, στους οποίους είναι αφιερωμένη η ταινία και οι οποίοι παρακολούθησαν τους Beatles κατά τη διάρκεια εκείνων των δύο εβδομάδων. (Το 1964 έκαναν το δικό τους ντοκιμαντέρ, το “What’s Happening! The Beatles in the U.S.A. «, από το υλικό αυτό). Παρακολουθώντας το συγκρότημα στο Plaza Hotel και τους θαυμαστές στους δρόμους, που ελπίζουν να ρίξουν μια ματιά στα είδωλά τους, δεν μπορείς παρά να παρασυρθείς από έναν 60χρονο ενθουσιασμό.
“Beatles ’64”
Διάρκεια: 1 ώρα και 46 λεπτά.
Μπορείτε να το δείτε στο Disney+.
