Ο Marc Dwyer είναι ένας από τους πιο συναρπαστικούς καλλιτέχνες της σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής, γνωστός για τη μοναδική του προσέγγιση στην παραγωγή και τα ζωντανά του shows. Το project του Buzz Kull είναι η απόλυτη έκφραση της δημιουργικής του ιδιοφυΐας, συνδυάζοντας ήχους darkwave, post-punk και synthwave, δημιουργώντας ένα ηχητικό τοπίο που αποπνέει σκοτεινές ατμόσφαιρες και έντονη συναισθηματική φόρτιση. Το όνομα Buzz Kull μπορεί να είναι ακόμα σχετικά άγνωστο για τους περισσότερους, αλλά για τους λάτρεις του σκοτεινού ήχου και της ηλεκτρονικής μουσικής, ο Dwyer έχει γίνει συνώνυμο της καινοτομίας στον χώρο. Με καταγωγή από την Αυστραλία, ο Marc Dwyer ξεκίνησε το project του γύρω στο 2014, αναμειγνύοντας την τεχνολογία του synth με την ατμόσφαιρα του post-punk και το στοιχείο της new wave.
Τα πρώτα του EP και singles απέσπασαν θετικά σχόλια από τη μουσική κοινότητα και σταδιακά κέρδισε μια αφοσιωμένη βάση θαυμαστών. Η μουσική του Buzz Kull χαρακτηρίζεται από τη σκοτεινή, σχεδόν αποκομμένη αίσθηση που μεταφέρει στους ακροατές, ενώ παράλληλα δεν παραλείπει να συνδυάζει το συναίσθημα της έντασης με το επαναλαμβανόμενο groove των synths. Ο ήχος του είναι γεμάτος από υποβλητικά beats και μελωδίες που προκαλούν τόσο αίσθηση εσωτερικής αναταραχής όσο και υπνωτιστικής γαλήνης. Θα τον δούμε live στο Dreadbox Stage και την πρώτη μέρα του Death Disco Open Air Festival 2025 που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 20 και Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, μαζί με ιστορικά ονόματα της σκηνής όπως η Anne Clark, Peter Hook & The Light, Anja Huwe / Xmal Deutschland και The Chameleons και νεότερα όπως οι Cold Cave, Klangstabil, Eddie Dark, Valisia Odell, Incirrina κ.α.
-Πώς νιώθεις που ξεκινάει μία νέα ευρωπαϊκή περιοδεία;
Κάθε νέο show ή περιοδεία, μετά από ένα διάλειμμα στο σπίτι, είναι αναζωογονητική, σχεδόν επανεφευρίσκω τον εαυτό μου. Αυτό το διάλειμμα με βάζει σε επαναφορά και επανέρχομαι με νέες ιδέες για το πως μπορώ να βελτιώσω τα shows μου και την ζωντανή μου απόδοση.
-Έχεις αγαπημένες ευρωπαϊκές πόλεις που σου αρέσει να παίζεις ζωντανά και να επισκέπτεσαι;
Είναι συνήθως μέρη που δεν μου δίνεται η ευκαιρία να τα επισκέπτομαι τόσο συχνά, με τη Μαδρίτη, την Αθήνα και την Βαρκελώνη να βρίσκονται πρώτες στο μυαλό μου.
-Ποια, επίσης, είναι να συναισθήματά σου που επισκέπτεσαι ξανά την Ελλάδα, αυτή τη φορά για το Death Disco Open Air Festival; Ανυπομονείς να δεις κάποια από τα ονόματα του φεστιβάλ;
Λατρεύω όταν έρχομαι για live στην Αθήνα. Παραδόξως, γεωγραφικά είναι μία από τις πόλεις πιο κοντά στην πατρίδα μου, μόνο που την επισκέπτομαι κάθε ένα ή δύο χρόνια. Το πρόγραμμα είναι γεμάτο, θέλω να δω τον Peter Hook, δεν τον έχω ξαναδεί live, Aux Animaux, Anne Clark, Xmal Deutschland, και, φυσικά, τους Cold Cave.
-Πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο, τι άκουγες στα σχολικά χρόνια και πώς αυτό εξελίχθηκε;
Όσο μπορώ να θυμηθώ, στο σχολείο άκουγα διάφορα πράγματα. The Smiths, The Cure, Depeche Mode, The Faint, Pet Shop Boys, Siouxsie and the Banshees και Deftones. Δεν είχα κάποια ξεκάθαρη μουσική κατεύθυνση τότε ή κάποια φιλοδοξία μέσα σε ένα πολιτισμικά μη αναπτυγμένο περιβάλλον όταν μεγάλωνα εκείνη την περίοδο.
«Θα ήθελα να γράψω τη μουσική για ένα ρομαντικό, δύσκολο και επικίνδυνο φιλμ, κάτι από τον Luca Guadagnino, Pedro Almodóvar ή τον Leos Carax»
-Και πότε ξεκίνησες να πειραματίζεσαι με τα πλήκτρα, να γράφεις μουσική και όλα τα σχετικά;
Είχα κάποια synthesizers στο σπίτι μου, τα είχα αγοράσει από τα eBay με μία νέα πιστωτική κάρτα που την έφτασα στο όριο αμέσως μετά το λύκειο. Δεν είχα ιδέα πως να τα χρησιμοποιώ. Τελικά, βρήκα κάτι παλιά πλήκτρα σε ένα μαγαζί με μεταχειρισμένα και άρχισα να πειραματίζομαι με τα ενσωματωμένα drum tracks. Τα χρησιμοποίησα σαν οδηγό για να φτιάξω τα δικά μου hooks, μικρές δομές και ρυθμούς.
-Πότε συνειδητοποίησες ότι μπορείς να ζήσεις από τη μουσική;
Μόλις τα τελευταία δύο χρόνια έχω πιστέψει πραγματικά σε αυτό. Η σύντροφός μου συνέστησε να σταματήσω την πρωινή δουλειά παράλληλα με τις περιοδείες και να αφοσιωθώ πλήρως στους Buzz Kull. Από τότε που έκανα αυτό το βήμα στο άγνωστο, είμαι συναισθηματικά γεμάτος από τη στήριξη φίλων και συναδέλφων μουσικών.
-Έχεις ποτέ σκεφτεί να προσθέσεις και άλλα μέλη στους Buzz Kull και να παίξεις live με μία κανονική μπάντα;
Φυσικά. Κάποιες φορές όλο αυτό μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι πολύ μοναχικό. Η συνεργασία με άλλους είναι μία άκρως παραγωγική διαδικασία, αν είναι σωστή και η «μίξη» των διαφορετικών προσωπικοτήτων. Η σύντροφός μου, Geordie, με συνοδεύει επί σκηνής στο μεγαλύτερο μέρος αυτής της περιοδείας. Είμαστε κάπως πιο κοντά στην ιδέα για μία κανονική μπάντα.
-Άγνωστη σε πολλούς από εμάς, πώς είναι η ηλεκτρονική και dark μουσική σκηνή στην Αυστραλία;
Υπάρχουν κάποια συναρπαστικά projects στην Αυστραλία και η σκηνή αναπτύσσεται συνέχεια, γίνεται πιο ποικιλόμορφη και σε ήχο και σε στιλ. Δυστυχώς, πολλά από αυτά τα μουσικά projects δεν έχουν μεγάλο κοινό και δεν έχουν βρει την κατάλληλη πλατφόρμα και βήμα για να συνεχίσουν να υπάρχουν. Ακούστε τους Death Dance, Black Dahlia, Poltergeist 9000, Rebel Yell, Vacuum και Kidskin.
-Αν σου δινόταν η ευκαιρία να συνθέσεις το score για μία ταινία, τι ταινία θα ήταν αυτή;
Θα ήθελα να γράψω τη μουσική για ένα ρομαντικό, δύσκολο και επικίνδυνο φιλμ, κάτι από τον Luca Guadagnino, Pedro Almodóvar ή τον Leos Carax.
-Τι έρχεται στη συνέχεια; Έχουν περάσει και σχεδόν τρία χρόνια από το προηγούμενο άλμπουμ “Fascination”.
Βρίσκομαι στο στούντιο τους τελευταίους μήνες δουλεύοντας σε νέο υλικό για ένα άλμπουμ ή για να EP. Έχω καταφέρει να προσθέσω και ένα ή δύο νέα τραγούδια στα live shows. Είμαι ενθουσιασμένος που μπορώ να μοιραστώ με τον κόσμο τη νέα μου μουσική.
