«Forever»
Lilly Hiatt
Η Lillian «Lilly» Alice Hiatt, αμερικανίδα τραγουδίστρια-τραγουδοποιός με έδρα το Νάσβιλ του Τενεσί , είναι κόρη εν των σημαντικών τραγουδιστών και τραγουδοποιών των ΗΠΑ, John Hiatt. Ο τελευταίος εθεωρείτο folkie, new wave, roots rocker, εσωστρεφής τραγουδιστής / τραγουδοποιός και bluesman. Η Lilly, εν τω μεταξύ, έχει καταχωρηθεί σε διάφορες υποκατηγορίες εντός της Americana και της alt-country από τότε που έκανε το ντεμπούτο της με το «Let Down» του 2012, γράφοντας έξυπνους, αποκαλυπτικούς όσο και προσωπικούς στίχους. Παράλληλα κάτι «έκλεψε» και από την πατέρα της. Το «Forever», είναι το πιο βαρύ και λιγότερο φασαριόζικο άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει η Hiatt μέχρι σήμερα. Αυθόρμητη έκρηξη ειλικρίνειας και ενέργειας ενώ μεταδίδει αμεσότητα στον ακροατή σαν να βρίσκονται μαζί σε κάποιο κλαμπ. Εξαιρετικός συνδυασμός ενέργειας low-fi και ποπ λάμψης. Ζητούσε κανείς από τη Lilly Hiatt να κάνει ένα εναλλακτικό άλμπουμ της δεκαετίας του 1990; Όχι, και αυτό αποδεικνύει γιατί το «Forever», ακούγεται τόσο καλά.
«Share Your Care»
Helen Ganya
Το καλοκαίρι του 2021, η γιαγιά της τραγουδοποιού Helen Ganya με έδρα το Μπράιτον, πέθανε. Η θλίψη χτύπησε σκληρά την καλλιτέχνιδα, όχι μόνο επειδή σηματοδότησε την απώλεια της γιαγιάς της, αλλά και επειδή ένιωθε ότι οι δεσμοί της την Ταϊλάνδη, διαλύονταν (η καταγωγή της είναι από την Ταϊλάνδη και την Σκωτία. Η Ganya μεγάλωσε στη Σιγκαπούρη, αλλά περνούσε τα καλοκαίρια της στα βορειοανατολικά της Ταϊλάνδης, από την οποία είναι η οικογένεια της μαμάς της, επισκεπτόμενη τη γιαγιά της. Τις αναμνήσεις που είχε με (και από) την γιαγιά της αλλά και όλη την υπόλοιπη οικογένεια αποφάσισε να τις καταγράψει, στο «Share Your Care» σηματοδοτώντας την νέα της εποχή. Εχτισε πάνω στους προηγούμενους ηχητικούς κόσμους, διανθίζοντάς τους με παραδοσιακά ταϊλανδέζικα όργανα, καταλήγοντας σε μια βελούδινη, φωτεινή, ψυχοφθόρα εργασία που είναι γεμάτη συναισθήματα. Δίσκος με καρδιά και κινηματογραφική ζεστασιά. Alternative / Indie Rock και Indie Electronic, στο καλειδοσκοπικό άλμπουμ της. Η Helen Ganya τραγουδά για τις απώλειες ανθρώπων και τόπων αλλά τρόπο που μας ενθαρρύνει να αγκαλιάσουμε τη ζωή και να κρατήσουμε ο ένας τον άλλον.
«Hurry Up Tomorrow»
The Weeknd
O Abel Tesfaye, ο Weeknd δηλαδή, σχεδόν κάθε τραγούδι εστιάζει στο γεγονός πόσο δύσκολο είναι να είσαι διάσημος και κυρίως τι απαιτεί η διασημότητα. Οι στίχοι του επιστρέφουν ξανά και ξανά, στις απαιτήσεις των περιοδειών, θέλει να τα πει, αφήνοντας υπονοούμενα, ότι αυτό είναι και το τελευταίο του άλμπουμ. Εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για να εντυπωσιάσει στο κοινό του ότι αυτό είναι το τέλος. Ευτυχώς, αυτά τα καταθλιπτικά θέματα είναι «τυλιγμένα» με την συνηθισμένη του, λαμπρή παραγωγή για να οδηγηθεί όμως ο ακροατής σε αντιφατικό αποτέλεσμα. Όπως και να έχει η εργασία του, είναι πάνω του μετρίου αν και ενίοτε είναι κάπως κουραστικό να ακούς για 84 λεπτά, τον Weeknd, για το πόσο σκληρή είναι η χλιδάτη ζωή του.
«Enter Now Brightness»
Nadia Reid
Πολλοί θα μπορούσαν να πουν ότι η folk, πολύ περισσότερο δε η indie folk, δεν έχει λόγω ύπαρξης σήμερα, αλλά αν ακούσεις κάποιος την Nadia Reid, θα ανακρούσει πρύμναν. Η νεοζηλανδή τραγουδίστρια / τραγουδίστρια και κιθαρίστρια, παρουσιάζει το ταξίδι της, που περνά μέσα από συγκινητικούς στίχους και υποβλητικές μελωδίες. Για να δημιουργήσει τελικά την πλούσια ενδοσκοπική αφηγηματική ταπισερί της. Λεπτά φωνητικά που τα «υφαίνει» με δεξιοτεχνία για να μας οδηγήσει στον μουσικό τη κόσμο. Σε αυτόν τον δίσκο, η Reid προχωρά ακόμη πιο μακριά από τις προηγούμενες folk εργασίες της, καθιερώνοντας έναν ήχο που είναι ξεκάθαρα δικός
«Closer to the Bone»
Tommy Castro
Ενδεχομένως είναι η πιο γυαλισμένη, ευθύγραμμη μπλουζ κυκλοφορία της καριέρας του Tommy Castro. Ο αμερικανός bluesman, R&B και ροκ κιθαρίστας και τραγουδιστής, ηχογραφεί από τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Σύμφωνα με τους The Chicago Sun-Times, παίζει το είδος εκείνο που θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως «Memphis-drenched R&B…top-of-the-line blues». Πέρα από τους χαρακτηρισμούς ο Castro, έχει φωνή, έχει κιθάρα που ξέρει πώς να την χειρίζεται και εν τέλει είναι τραγουδοποιός και τραγουδιστής. Κάποιοι έχουν πει ότι εάν κλείσετε τα μάτια σας θα πειστείτε ότι ακούτε τον Otis Redding να τραγουδά το 1967. Υπερβολικό ή όχι στο «Closer to the Bone», σε παραγωγή του διάσημου κιθαρίστα / παραγωγού Christoffer «Kid» Andersen, ο Tommy Castro, είναι γεμάτος ενέργεια ενώ το ακατέργαστο συναίσθημα του, είναι ότι πρέπει τόσο στα δικά του τραγούδια όσο και διασκευές των Ray Charles, Johnny “Guitar” Watson, Brownie McGhee και άλλων. Blues lp, άξιο λόγου και προσοχής.
