«Κοιμήθηκα με τρεις από αυτούς και μετά αποφάσισα ότι ο τραγουδιστής ήταν η καλύτερη επιλογή». Αυτή ήταν η ανερχόμενη τραγουδίστρια της ροκ, Marianne Faithfull το 1964, η οποία έλεγε στο περιοδικό «New Musical Express» ότι ο πιο γρήγορος δρόμος προς την επιτυχία θα ήταν να κοιμηθεί με έναν Rolling Stone και συγκεκριμένα με τον Mick Jagger. Τι αλαζονικό πράγμα να λες, σκέφτηκα όταν διάβασα για πρώτη φορά αυτό το απόσπασμα. Πάντα ήθελα να χρησιμοποιήσω τον βρετανικό όρο strumpet, και τώρα ήταν η ευκαιρία μου. Γιατί όλη αυτή η φασαρία για τη Marianne Faithfull, τέλος πάντων; Σίγουρα, ήταν ξανθιά, σέξι και είχε μια επιτυχία. Σιγά το πράγμα. Έτσι, με πολύ σκεπτικισμό αποφάσισα να διαβάσω τα απομνημονεύματά της που έγραψε στο «Faithfull». Όταν το τελείωσα, διαπίστωσα ότι ήταν μια από τις πιο έξυπνες και ανεξάρτητες γυναίκες της ροκ μουσικής, μια ταλαντούχα τραγουδίστρια, τραγουδοποιός, μούσα, ηθοποιός, αφηγήτρια και αγωνίστρια.
Το χαρακτηριστικό τραγούδι της Marianne, το «As Tears Go By», ήταν η πρώτη πρωτότυπη σύνθεση που έγραψαν ο Jagger και ο Keith Richards. Αυτή ενέπνευσε πολλά κλασικά τραγούδια των Stones, όπως τα «Wild Horses», «You Can’t Always Get What You Want», «I Got the Blues» και «Sister Morphine» (ένα τραγούδι που πιθανότατα συνέθεσε εκείνη). Εκείνη έδωσε τη σπίθα για το «Sympathy for the Devil», το οποίο ο Mick έγραψε αφού διάβασε το βιβλίο της από τη διάσημη σάτιρα του Μπουλγκάκοφ «Ο μαίτρ και η Μαργαρίτα». Είναι μεταμφιεσμένη ως «Carrie Anne» στο τραγούδι των Hollies που έγραψε ο Graham Nash και είναι το πουλί του τραγουδιού των Beatles στο «And Your Bird Can Sing». Αλλά παρά τις αριστοκρατικές της ρίζες και τη βασιλική της θέση ανάμεσα στους βασιλείς της ροκ εκείνης της εποχής, η ζωή δεν ήταν ποτέ εύκολη ή συνηθισμένη για τη Marianne Faithfull.
Ήταν κόρη χωρισμένων γονιών. Ενός Βρετανού καθηγητή ψυχολογίας με μποέμικο στυλ πατέρα, και μιας βαρόνης μητέρας, της γεννημένης στη Βιέννη Eva von Sacher-Masoch, της οποίας ο μεγάλος θείος Leopold von Sacher-Masoch έγραψε το «Η Αφροδίτη με τη γούνα», το μυθιστόρημα που γέννησε τη λέξη μαζοχισμός. Πόσο ταιριαστό είναι το γεγονός ότι η Marianne θα κατέληγε να ζήσει μια ζωή που σχεδόν καταστράφηκε από τον μαζοχισμό.
Υπήρξε το επίκεντρο μια σύλληψης, στην οποία φημολογείται ότι ήταν τυλιγμένη μόνο με μια κουβέρτα, καθώς ο Mick μασούσε μια Mars από τον κόλπο της, ένας από τους μεγαλύτερους αστικούς μύθους στην ιστορία της ροκ, τη στιγμή που η αστυνομία εισέβαλε στο σπίτι του Keith Richards για να διεξάγει έρευνα για ναρκωτικά το 1966. «Με κατέστρεψε», είπε για το περιστατικό αυτό. «Το απόλυτο Βατερλό μου. Αυτό μου χάλασε το όλο πράγμα. Η δεκαετία του ’60 έγινε σκατά. Συνήθιζα να παίρνω γράμματα μίσους. Διάβαζα αυτά τα άρθρα, διάβαζα αυτά τα γράμματα και πίστευα αυτά που έλεγαν. Άρχισα να μισώ τον εαυτό μου και άρχισα να μισώ τον Θεό. Το να είσαι άνδρας ροκ σταρ ναρκομανής και να συμπεριφέρεσαι έτσι είναι πάντα γοητευτικό. Μια γυναίκα σε αυτή την κατάσταση γίνεται τσούλα και κακή μητέρα».
Και τι συμπεραίνουμε από την περίφημη ατάκα ότι κοιμήθηκε με όλους τους Stones πριν καταλήξει στον Mick ως εφαλτήριο για την καριέρα της; Στα απομνημονεύματά της εξηγεί ότι είχε βαρεθεί να την παρουσιάζουν τα μέσα ενημέρωσης ως «αδίστακτη τυχοδιώκτρια» και αποφάσισε να εκμεταλευτεί αυτό το υλικό προς όφελός της. « Ήταν κάπως διεστραμμένο, αλλά διασκεδαστικό», είπε. (Και στην πραγματικότητα, ο Keith ήταν ο μόνος Rolling Stone με τον οποίο είχε επαφή, πριν και μετά τον Mick Jagger)
Τα έζησε όλα σε αυτή τη ζωή – χημική εξάρτηση, απόπειρες αυτοκτονίας, άστεγη, φυματίωση, ανορεξία, μια αποβολή και διώξεις από τον Τύπο – και αναδείχθηκε μια γενναία, νηφάλια αντικομφορμίστρια, της οποίας η διαχρονική φωνή μπορούσε ακόμα να ταρακουνήσει τα κόκκαλά σου. Η Marianne Faithfull θα συνεχίσει να εμπνέει για το θάρρος της αλλά και για τη σκληρή διαδρομή μιας γυναίκας μέσα στη ροκ ζούγκλα των swinging sixties και των τοξικών seventies.
