Ο Φαίδων Καστρής είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, ενώ έχει παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής στο studio ηθοποιών του Βασίλη Διαμαντόπουλου και στο θεατρικό εργαστήρι του Γιάννη Ρήγα. Εδώ και σαράντα χρόνια υπηρετεί την τέχνη του με πάθος κι αφοσίωση, στο εθνικό θέατρο, σε πολλά θέατρα της Αθήνας, στο φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου καθώς και στον ΘΟΚ και στο ΚΘΒΕ.
Τελευταία ταινία που είδες και σου άρεσε;
Μου αρέσει να βλέπω ταινίες που είχα αγαπήσει πολύ και που τις ξαναβλέπω μετά από χρόνια, χαίρομαι έτσι την ταινία στη νέα μας επαφή αλλά μου ξυπνά και αναμνήσεις του τότε, πυκνά ωραίες και βαθιές αναμνήσεις, είδα το The Way We Were με αφορμή τον Ρέντφορντ που “έφυγε”, είδα ένα βράδυ στην τηλεόραση, το έγκλημα στα παρασκήνια με τον Αλεξανδράκη, παλιά ελληνική ταινία, με κράτησε, βλέπω και σειρές σε πλατφόρμα, το Breaking Bad έβλεπα τελευταία, ταινία είδα του Λάνθιμου, τον θαυμάζω πολύ.
Ποιο βιβλίο έχεις στο κομοδίνο σου;
Τώρα τους Πέρσες του Αισχύλου, συνήθως έχω το κείμενο της παράστασης που παίζω ή μελετάω στην πρόβα, διαβάζω και ποιήματα, πρόσφατα της Σοφίας Φιλιππίδου, της αγαπημένης ηθοποιού, βιβλία φίλων επίσης που μου χαρίζουν… διαβάζω αρκετά.
Τι θα έκανες αν δεν ήσουν …
Αν δεν ήμουν ηθοποιός θα ταξίδευα, θα τριγυρνούσα στον κόσμο, θα μάζευα εμπειρίες αλλά και σαν ηθοποιός αυτό κάνω
Περιέγραψε μια στιγμή ευτυχίας
Τελειώνει μια καλή σου παράσταση, όλα έχουν πάει εξαιρετικά, χαιρετισμός! Μια στιγμή ακόμη, να φέρω στο νου μου την κόρη μου, αυτή κι αν είναι μια στιγμή ευτυχίας, μια ευτυχία διαρκείας.
Τι φοβάσαι πιο πολύ;
Να μην μπορώ να με φροντίσω, να μη μπορώ να συγχωρώ.
Πότε λες ψέματα;
Όταν ακόμη και η πιο ευγενική αλήθεια θα πονέσει, τότε μπορεί να πω ίσως ένα σχετικά αθώο ψεματάκι. Δεν είμαι ψεύτης. Παραμυθάς είμαι στα όνειρά μου.
Αν θα μπορούσες ν’ αλλάξεις κάτι στον εαυτό σου, τι θα ήταν
Να είμαι αυτό που λένε cool. Είμαι έντονα συναισθηματικός, μεγαλώνοντας όλο και πιο κυκλοθυμικός, έντονος, με κουράζω.
Ποια είναι η χειρότερη μορφή δυστυχίας;
Η αδιαφορία, η αναισθησία, να μη συμμετέχεις, να μη μοιράζεσαι, να μην αγαπάς
Σε ποια εποχή θα ήθελες να ζεις;
Σε αυτήν που έζησα με την κατάληξη που μας είχαν υποσχεθεί, περισσότερη δημοκρατία, δικαιοσύνη, ελευθερία, αποδοχή. Δυστυχώς από το 2010 και μετά το όνειρό μας γύρισε σε εφιάλτη … αγωνία για το μέλλον της Ευρώπης και του κόσμου, βλέπετε γύρω μας
Ποιο είναι το motto σου;
Είμαι εδώ και αν είσαι κι εσύ να μοιραστούμε τη στιγμή. Επίσης αντέχω και κλασικά με πάθος.
Αγαπημένος προορισμός;
Η σκηνή, το μπαρ, (το Λονδίνο-ναι), το κρεβάτι
Το μεγαλύτερο ελάττωμα σου;
Ονειρεύομαι, ονειροπολώ και δυστυχώς τείνω να ονειροβατώ
Αν είχες μπροστά σου τον θεό τί θα του έλεγες;
Καταλαβαίνω θεέ μου έχεις χάσει το κέφι σου, εμείς να δεις. Να μας προσέχει και να προσέχεις, κάνε αυτό που μπορείς.
Αγαπημένη βόλτα στην πόλη
Περπατάω πολύ, βγαίνω προς το βουνό, στον Υμηττό, περπατάω παίζοντας τους ρόλους μου, σε όλη την Αγία Παρασκευή που μένω, περπατάω και παίζω, παραμιλάω…
Τι ετοιμάζεις αυτόν τον καιρό και ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου;
Τώρα παίζω για τέταρτη σεζόν, τις δέκα τελευταίες μου παραστάσεις διαδρομές, Την Τρίτη στο Σούπερ-μάρκετ, στο Show What? στην πλατεία Μεσολογγίου 6 στο Παγκράτι, το Μαριπιεράκι, που λέω, την τρανς ηρωίδα μου του Εμμανουέλ Νταρλέ και είμαι σε πρόβες εδώ και μήνες για τους Πέρσες του Αισχύλου, σε μια λειτουργία, ακολουθία των παθών των Περσών, που θα ερμηνεύω και σκηνοθετώ, στο Θέατρο Φούρνος της οδού Μαυρομιχάλη από 29 Δεκεμβρίου 2025 κάθε Δευτέρα και Τρίτη για δώδεκα αρχικά παραστάσεις.
