Το 1945, η 6888η Κεντρική Ταχυδρομική Διεύθυνση, μια αμιγώς μαύρη και γυναικεία μονάδα του στρατού, έγραψε ιστορία καταφέρνοντας να ολοκληρώσει με επιτυχία την αποστολή που της ανατέθηκε για την καθυστερημένη παράδοση της αλληλογραφίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ιστορία τους παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό άγνωστη για δεκαετίες, μέχρι που ο Tyler Perry την ζωντάνεψε με το The Six Triple Eight, που τώρα προβάλλεται στο Netflix. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, περίπου 6.500 μαύρες γυναίκες υπηρέτησαν και στους πέντε κλάδους του αμερικανικού στρατού και 432 έχασαν τη ζωή τους. Το The Six Triple Eight αφηγείται την ιστορία των γυναικών του 6888ου τάγματος της Κεντρικής Ταχυδρομικής Διεύθυνσης, οι οποίες ταξινόμησαν πάνω από 17 εκατομμύρια ταχυδρομικές αποστολές νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα, παρά το γεγονός ότι αντιμετώπιζαν διακρίσεις και κακές συνθήκες εργασίας. Η Kerry Washington, η οποία πρωταγωνιστεί και είναι συμπαραγωγός της ταινίας, υποδύεται τη λοχαγό Charity Adams, τη διοικήτρια του τάγματος και την πρώτη Αφροαμερικανίδα που έγινε αξιωματικός στο Σώμα Γυναικείου Στρατού.
Κατά τη διάρκεια του Tribeca Film Festival νωρίτερα φέτος, η Kerry Washington συναντήθηκε με την συμπαραγωγό του The Six Triple Eight, Nicole Avant, για μια σύντομη κουβέντα σχετικά με την κληρονομιά και τον αντίκτυπο που έχει η αφήγηση ιστοριών σαν και αυτή της ιστορίας του τάγνατος 6888. «Κάθε άνθρωπος, μαύρος, λευκός, άνδρας ή γυναίκα, μπορεί να δει τον εαυτό του σε αυτούς τους χαρακτήρες», δήλωσε η Avant. «Όλες οι ιστορίες, για μένα, είναι ανθρώπινες ιστορίες. Τα πάντα για μένα έχουν να κάνουν με την ανθρωπότητα».
Η ταινία «The Six Triple Eight » βασίζεται στην αληθινή ιστορία του 6888ου Τάγματος της Κεντρικής Ταχυδρομικής Διεύθυνσης. Συγκροτήθηκε από τον αμερικανικό στρατό στα τέλη του 1944 και αποτελούνταν από 850 μαύρες γυναίκες σε πέντε λόχους. Επικεφαλής της ήταν η ταγματάρχης του στρατού Charity Adams, η οποία ήταν η πιο υψηλόβαθμη μαύρη γυναίκα κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σύμφωνα με το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ .
Η αλληλογραφία ήταν ζωτικής σημασίας για τα περίπου 7 εκατομμύρια αξιωματικούς και στρατιώτες, τους εργαζόμενους του Ερυθρού Σταυρού και το διοικητικό προσωπικό, γιατί διατηρούσαν την επαφή με τους αγαπημένους τους στην πατρίδα. Ωστόσο, η έλλειψη ειδικευμένων ταχυδρομικών υπαλλήλων είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική καθυστέρηση επιστολών και δεμάτων, με ορισμένες αποστολές να καθυστερούν έως και τρία χρόνια. Μέχρι το 1945, πάνω από 3,3 δισεκατομμύρια επιστολές διεκπεραιώθηκαν μέσω των στρατιωτικών ταχυδρομικών υπηρεσιών για να φτάσουν στις γραμμές του μετώπου, σύμφωνα με την Kimberly Guise, ανώτερη επιμελήτρια στο Εθνικό Μουσείο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Για την αντιμετώπιση της συντριπτικής καθυστέρησης, ο αμερικανικός στρατός ανέπτυξε το 6888ο Τάγμα. Οι αξιωματούχοι εκτιμούσαν ότι θα χρειάζονταν έξι μήνες για να ολοκληρωθεί το έργο σε κάθε τοποθεσία, αλλά το τάγμα το ολοκλήρωσε σε μόλις τρεις μήνες, το μισό του αναμενόμενου χρόνου.
Υπό την ηγεσία της ταγματάρχη του στρατού Charity Adams, το 6888ο υποβλήθηκε σε αυστηρή εκπαίδευση στις ΗΠΑ πριν ξεκινήσει τις αποστολές του. Η προετοιμασία τους περιελάμβανε διαδρομές με εμπόδια, ασκήσεις με μάσκες αερίων, μελέτη εχθρικών αεροσκαφών, πλοίων και όπλων, καθώς και εκμάθηση του τρόπου επιβίβασης και εκκένωσης πλοίων. «Έπρεπε να σκαρφαλώνουμε σε σχοινιά … και να κατεβαίνουμε από την πλευρά ενός πλοίου σαν να βυθιζόταν. Έπρεπε να συρθούμε κάτω από σύρματα … Έπρεπε να φορέσουμε μάσκες αερίων … Αυτό ήταν μέρος του προγράμματος. Πολλές πορείες και προετοιμασία, εξοπλισμός, τέτοια πράγματα», θυμήθηκε το μέλος της 6888ης Gladys Carter στο Εθνικό Μουσείο Στρατού των ΗΠΑ.
Οι αποστολές του 6888ου τάγματος
Τον Φεβρουάριο του 1945, το 6888ο Ταχυδρομικό Τάγμα αναπτύχθηκε στην Αγγλία, διασχίζοντας τον Ατλαντικό, έφτασε στη Γλασκώβη. Κατά την άφιξή τους, μια γερμανική ρουκέτα V-1 εξερράγη κοντά στις αποβάθρες, αναγκάζοντάς τους να καλυφθούν. Στη συνέχεια ταξίδεψαν με τρένο στο Μπίρμιγχαμ της Αγγλίας, όπου άρχισαν να επεξεργάζονται την τεράστια καθυστέρηση της αλληλογραφίας. Φτάνοντας στο Μπίρμιγχαμ, οι γυναίκες αντιμετώπισαν δύσκολες συνθήκες, δουλεύοντας όλο το εικοσιτετράωρο σε κρύες, με ελλειπή φωτισμό αποθήκες σε τρεις οκτάωρες βάρδιες. Η ταξινόμηση της αλληλογραφίας, των δώρων και των επιστολών ήταν ένα δύσκολο έργο, καθώς συχνά συναντούσαν παραλήπτες με τα ίδια ονόματα, ανεπαρκείς διευθύνσεις ή επιστολές που απευθύνονταν μόνο με ψευδώνυμα. Για να διασφαλίσουν την επιτυχή παράδοση, βασίζονταν σε σειριακούς και υπηρεσιακούς αριθμούς για να διασταυρώσουν τους σωστούς παραλήπτες.
Αφού ολοκλήρωσαν το έργο τους στο Μπίρμιγχαμ, η 6888η στάλθηκε στη Ρουέν της Γαλλίας τον Ιούνιο του 1945. «Στη Γαλλία βρήκαμε την ίδια κατάσταση που βρήκαμε και στην Αγγλία- η αλληλογραφία είχε καθυστερήσει για μήνες … Υπήρχε αλληλογραφία που ήταν δύο ή τριών ετών», θυμήθηκε το μέλος της υπηρεσίας Myrtle Rhoden στο Εθνικό Μουσείο του Στρατού των ΗΠΑ. Ξεκίνησαν τη δουλειά τους λίγες εβδομάδες μετά την επικράτηση των συμμάχων στην Ευρώπη, ταξινομώντας την αλληλογραφία μαζί με Γάλλους πολίτες και Γερμανούς αιχμαλώτους πολέμου. Κατάφεραν και έδωσαν λύση στην καθυστέρηση σε πέντε μήνες. Τον Οκτώβριο του 1945, η μονάδα στάλθηκε στο Παρίσι, όπου αντιμετώπισαν την πρόσθετη πρόκληση των κλοπών δεμάτων, που ήταν αποτέλεσμα των κακουχιών που υπέστη ο γαλλικός λαός κατά τη διάρκεια του πολέμου. Οι γυναίκες έπρεπε να ερευνήσουν αυτές τις κλοπές και να συνεργαστούν με τους ντόπιους πολίτες για την ανάκτηση των κλεμμένων δεμάτων.
Κατά τη διάρκεια της θητείας τους, τα έγχρωμα μέλη του Σώματος Στρατού Γυναικών (WAC) αντιμετώπισαν τον διαχωρισμό, τον ρατσισμό και τις διακρίσεις. Παρά την κατάρτιση και την εκπαίδευσή τους, τους ανατέθηκαν συχνά δουλειές του ποδαριού. Σύμφωνα με το National Museum of the U.S. Army, ορισμένοι μαύροι άνδρες του στρατού υπέθεσαν ότι οι γυναίκες στάλθηκαν στην Ευρώπη αποκλειστικά ως σύντροφοί τους. Όταν ο Ερυθρός Σταυρός αρνήθηκε την είσοδο των γυναικών στη λέσχη του και αντί αυτού άνοιξε μια ξεχωριστή λέσχη, το τάγμα αρνήθηκε συλλογικά να εισέλθει για να εκφράσει την αποδοκιμασία του.
Η αναγνώριση
Στις 27 Φεβρουαρίου 1946, οι εναπομείναντες γυναίκες της μονάδας επιβιβάστηκαν στο Claymont Victory με προορισμό τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η μονάδα έλαβε το Μετάλλιο Εκστρατείας Ευρώπης Αφρικής Μέσης Ανατολής, το Μετάλλιο Υπηρεσίας Γυναικείου Σώματος Στρατού και το Μετάλλιο Νίκης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δυστυχώς, δεν υπήρξε άλλη επίσημη αναγνώριση των επιτευγμάτων τους . Τα επιζώντα μέλη της 6888ης έχουν πραγματοποιήσει επανενώσεις με την πάροδο των ετών, συμπεριλαμβανομένης μιας το 1979 στο Σινσινάτι του Οχάιο. Συγκεντρώθηκαν ξανά το 1981, αυτή τη φορά επιστρέφοντας στο Μπίρμιγχαμ, όπου τιμήθηκαν σε δεξίωση που παρέθεσε ο δήμαρχος της πόλης. Επισκέφθηκαν επίσης το Λονδίνο, όπου τους τίμησαν πολιτικοί και στρατιωτικοί αξιωματούχοι, και το Παρίσι, όπου ξεναγήθηκαν στην πόλη.
Το έργο του 6888ου Ταχυδρομικού Τάγνατος έχει τιμηθεί και καταγραφεί σε γραπτές αναφορές, ντοκιμαντέρ, μουσειακά εκθέματα και δημόσιες τελετές. Το 1995, η Charity Adams έγραψε τα απομνημονεύματα της για την εμπειρία της ως διοικήτρια του ιστορικού τάγματος. Η Dr. Brenda L. Moore δημοσίευσε ένα βιβλίο το 1996, βασισμένο σταις μαρτυρίες και τις συνεντεύξεις γυναικών που είχαν υπηρετήσει στο 6888ο τάγμα. Το 2022, μόνο έξι μέλη της Six Triple Eight ήταν ακόμη ζωντανά: Romay Davis, Cresencia Garcia, Fannie McClendon, Gladys E. Blount, Lena King και Anna Mae Robertson. Η Davis, το γηραιότερο επιζών μέλος, απεβίωσε στις 21 Ιουνίου 2024, σε ηλικία 104 ετών, ακολουθούμενη από την Blount, η οποία απεβίωσε μόλις μία ημέρα αργότερα, στις 22 Ιουνίου 2024.
Το 2018, ένα μνημείο προς τιμήν της 6888ης παρουσιάστηκε στο Φορτ Λέβενγουορθ του Κάνσας, ενώ η μονάδα έλαβε το 2019 τον Έπαινο Αξιόλογης Μονάδας. Τον Φεβρουάριο του 2022, η Βουλή των Αντιπροσώπων ψήφισε νομοθεσία για την απονομή στο 6888ο Ταχυδρομικό Τάγμα, του Χρυσού Μεταλλίου του Κογκρέσου. Η Γερουσία είχε εγκρίνει το μέτρο το προηγούμενο έτος και ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν υπέγραψε το νομοσχέδιο σε νόμο τον Μάρτιο του 2022. «Μακάρι να ήταν περισσότερα μέλη της 6888ης εδώ και ελπίζω να είμαι ακόμα εδώ. Αυτή θα είναι μια μεγάλη μέρα», δήλωσε η βετεράνος της 6888ης κ. Lena King, όταν υπογράφηκε το νομοσχέδιο.
«Πρόκειται για μια θαυμάσια αναγνώριση των καθοριστικών υπηρεσιών που παρείχε η 6888η στη χώρα αυτή υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες», πρόσθεσε ο Stanley Earley, ο γιος της Charity Adams, της διοικήτριας του ιστορικού τάγματος της 6888ης.
