Ο βρετανικός οίκος δημοπρασιών Dawsons πούλησε περισσότερα από 300 νομικά και λογιστικά έγγραφα στην έδρα του, στο Μέιντενχεντ, την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου, για σχεδόν 11.000 ευρώ, που αφορούν τις περίπλοκες νομικές λεπτομέρειες της διάλυσης του συγκροτήματος. Η τιμή εκκίνησης ήταν περίπου 6.000 ευρώ, οπότε η τελική προσφορά ξεπέρασε τις προσδοκίες.
Ο θρυλικός παραγωγός Μπράιαν Επστάιν, χωρίς τον οποίο είναι αδύνατο να κατανοήσουμε την ιστορία των Fab Four, των μυθικών τεσσάρων από το Λίβερπουλ, είχε πεθάνει το 1967. Το ίδιο είχε συμβεί και με τον Τζον Λένον, ο οποίος δολοφονήθηκε έξω από τις πύλες του Dakota Building στη Νέα Υόρκη. Η χήρα του Lennon και κληρονόμος των δικαιωμάτων του, η Γιόκο Όνο, καθώς και οι Τζόρτζ Χαρισον και Ρίνγκο Σταρ είχαν αφήσει τη νομική εκπροσώπησή τους στα χέρια του Άλεν Κλάϊν ο οποίος δεν γνώριζε ούτε τις σχέσεις των μελών του συγκροτήματος μεταξύ τους, ούτε είχε σπουδαία οικονομική προϋπηρεσία. Ο Πολ Μακ Καρτνεϊ αποφάσισε να μηνύσει τα μέλη του συγκροτήματος καθώς και την Apple Corps Limited, την εταιρεία με την οποία κυκλοφόρησαν όλα τα άλμπουμ των Beatles. Το συγκρότημα έβαλε τέλος στη σύντομη ιστορία του στις αρχές της δεκαετίας του 1970, αλλά μόλις στα τέλη του 1974 τα βρετανικά δικαστήρια επικύρωσαν επίσημα τη διάλυση.
Ο Μακ Καρτνεϊ πέρασε δεκαετίες προσπαθώντας να ξεκαθαρίσει μια πικρή, μερικές φορές άδικη, ιστορία στην οποία χρειάστηκε να παίξει το ρόλο του κακού. «Έπρεπε να αγωνιστώ με τον μόνο τρόπο που μπορούσα, και αυτός ήταν να μηνύσω τα άλλα μέλη του συγκροτήματος, για να μην καταλήξουν τα δικαιώματα στα χέρια του Klein», δήλωσε στο BBC το 2021, κατά τη διάρκεια συνέντευξης. Πέρασαν μήνες που το συγκρότημα δεν υπήρχε πια, αλλά νομικά ήταν ακόμα ζωντανό, επειδή ο Kein ζητούσε περισσότερο χρόνο για να τακτοποιήσει τις οικονομικές υποθέσεις.
Ο Μακ Καρτνεϊ υποπτευόταν ότι ο μάνατζερ είχε την πρόθεση να οικειοποιηθεί τα δικαιώματα της μουσική του γκρουπ.
Τα έγγραφα που δημοπρατήθηκαν περιέχουν την πράξη εταιρικής συνεργασίας του συγκροτήματος, τα ειδοποιητήρια απαίτησης που έφτασαν στις αντίστοιχες διευθύνσεις του Lennon ή του Harrison στη Νέα Υόρκη και στο Λονδίνο- και κυρίως τα λεπτομερή πρακτικά των συναντήσεων των δικηγόρων, στις οποίες συζητήθηκαν οι πολλές λεπτομέρειες και οι αμφιβολίες που προέκυπταν από μια ιστορία με πολύ περίπλοκες νομικές πτυχές. «Θα ήταν αδύνατο να υπερεκτιμηθεί η πολυπλοκότητα των διαφόρων νομικών διευθετήσεων που έγιναν μεταξύ των κ.κ. Lennon, McCartney, Harrison και Starkey [Richard Starkey ήταν το πραγματικό όνομα του Ringo Starr] (…) Ακόμη και αν οι τέσσερις Beatles δεν επρόκειτο να εμφανιστούν κάποια στιγμή ως συγκρότημα, είναι σίγουρο ότι μετά τη διαδικασία που ακολούθησε η πιθανότητα μιας μελλοντικής ένωσης είχε εξαφανιστεί. Το ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι πού πήγαν τα χρήματα», αναφέρει μία από τις σημειώσεις που συγκεντρώνονται στα πρακτικά.
Κατά τη διάρκεια των νομικών συζητήσεων, προκέκυψαν διάφορες απορίες. Για παράδειγμα, σχετικά με την έλλειψη γραπτής συμφωνίας που να καθιστά σαφές ότι ο αρχικός ντράμερ του συγκροτήματος, Pete Best, αντικαταστάθηκε από τον Ringo Starr. Ή για τις διαφωνίες του τελευταίου, σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκε, επεξεργάστηκε και κυκλοφόρησε τελικά το θρυλικό The White Album. Αλλά, πάνω απ’ όλα, ο κύριος όγκος των συζητήσεων περιστράφηκε γύρω από την αποτυχία του Klein και των εταιρειών του, ABKCO Music και Records Inc, να προσκομίσουν και να παραδώσουν όλα τα λογιστικά και φορολογικά στοιχεία του συγκροτήματος από το 1966, γεγονός που οδήγησε σε μια σοβαρή διαμάχη με τη βρετανική εφορία. «Μου πέρασε από το μυαλό όταν διάβασα τα έγγραφα», δήλωσε η Denise Kelly, εκπρόσωπος του οίκου δημοπρασιών Dawsons, »ότι αν ήμουν σεναριογράφος, όλο αυτό το υλικό θα ήταν αρκετό για να αφηγηθώ την πραγματική ιστορία πίσω από τη διάλυση ενός από τα πιο επιτυχημένα συγκροτήματα στην ιστορία.
