Το εμβληματικό λευκό σορτσάκι πυγμαχίας Everlast του Ali θα έπρεπε να ήταν γεμάτο αίματα κατά τη διάρκεια του σκληρού αγώνα του με τον Τζο Φρέιζερ. Ωστόσο, μετά από 14 γύρους ήταν πεντακάθαρο. Ο Μοχάμεντ Άλι μόλις είχε καταρρεύσει. Ξαπλωμένος ανάσκελα στο κέντρο του ρινγκ, περιτριγυρισμένος από τους συνοδούς του, τους προπονητές του, τους ακόλουθούς του και τον Τύπο, ήταν ορατός μόνο από το λευκό σορτσάκι του μέσα από μια συστάδα ποδιών. Μόλις είχε κερδίσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα βαρέων βαρών στον αδιαμφισβήτητα σκληρότερο αγώνα όλων των εποχών.
Ο αγώνας που έκρινε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή στην πυγμαχία και έμεινε στην ιστορία ως το «Thrilla in Manila» διεξήχθη την 1η Οκτωβρίου 1975 στη Μανίλα και ο Μοχάμεντ Άλι νίκησε με τεχνικό νοκ-άουτ στον 14ο γύρο. Αυτή ήταν η 3η και τελευταία τους μάχη! Το «Thrilla in Manila», όπως τον χαρακτήρισε ο ίδιος ο Άλι, εξακολουθεί να θεωρείται ο μεγαλύτερος και πιο βίαιος αγώνας πυγμαχίας όλων των εποχών πενήντα χρόνια μετά. Καλύτερος αγώνας, ακόμη και από την πρώτη αναμέτρηση του Άλι με τον Τζο Φρέιζερ τέσσερα χρόνια νωρίτερα, η οποία είχε διαφημιστεί ως «Ο αγώνας του αιώνα» στη Νέα Υόρκη. Με τον Φρέιζερ να σηκώνει το χέρι ψηλά αφού έριξε τον Άλι στην αρχή του 15ου και τελευταίου γύρου. Καλύτερος επίσης και από την αμφιλεγόμενη ρεβάνς τους στο Madison Square Garden τον Ιανουάριο του 1974, η οποία έληξε με νικητή τον Άλι.
Αναλογιζόμενος αυτόν που πολλοί θεωρούν ως έναν από τους πιο βίαιους αγώνες όλων των εποχών, ο Μοχάμεντ Άλι, ο άνθρωπος που το Sports Illustrated ανακήρυξε ως τον «σπουδαιότερο αθλητή του 20ού αιώνα», ήξερε ότι είχε φτάσει πιο κοντά στα όρια των σωματικών και ψυχικών του δυνατοτήτων από οποιονδήποτε άλλο αγώνα στην καριέρα του. Όχι μόνο επειδή ο μεγαλύτερος αντίπαλός του, ο «Smokin» Τζο Φρέιζερ, βρισκόταν απέναντί του στο ρινγκ για τρίτη (και τελευταία) φορά στην καριέρα του, αλλά και επειδή οι συνθήκες του αγώνα δεν έμοιαζαν με τίποτα που να είχε ξαναδεί ο κόσμος της πυγμαχίας. Το σκηνικό είχε στηθεί στο εμβληματικό Araneta Coliseum στο Quezon City, όπου δύο από τους μεγαλύτερους βαρέων βαρών πυγμάχους όλων των εποχών θα συγκρούονταν για τον αγώνα που θα καθόριζε τις καριέρες τους.
Παρά τον βρώμικο, αποπνικτικό αέρα των Φιλιππίνων και οι δύο άνδρες φορούσαν ρόμπες στον αγώνα. Ο Άλι τυλιγμένος σε μια ανοιχτόχρωμη με γαλάζιο τελείωμα ενώ ο Φρέιζερ αντιθέτως φορούσε από την κορυφή ως τα νύχια μια σκούρα μπλε. Στη συνέχεια γδύθηκαν και ο Ali στεκόταν εκεί με το σορτσάκι Everlast, σήμα κατατεθέν του, καθαρό, λευκό με τη μαύρη γραμμή της ζώνης και τις λεπτές μαύρες αγωνιστικές ρίγες σε κάθε πόδι. Το σορτσάκι ήταν το σήμα κατατεθέν του Άλι. Ένα σύμβολο σε σατέν. Ποιος φοράει λευκό σορτσάκι σε έναν αγώνα; Φυσικά, κάποιος που πιστεύει ότι θα κερδίσει και ότι θα φύγει νικητής.
Αυτό το λευκό σορτς αντιπροσώπευε την προκλητική αισιοδοξία του Άλι, που πηγάζει όχι από άγνοια αλλά από απόλυτη αυτογνωσία και πίστη. Το λευκό σορτς είναι αυτό που αφηγείται την ιστορία ενός αγώνα και αποδεικνύει την ανωτερότητα ενός πυγμάχου. Το λευκό σορτς τα δείχνει όλα. Το αίμα από τη σπασμένη μύτη, το αίμα στο βλέφαρο, τον ιδρώτα που μένουν σε αυτό, όταν οι δύο πυγμάχοι αγκαλιάζονται και συγκρούονται, σκύβουν και σπρώχνουν.
Ο πιο βίαιος αγώνας στην ιστορία της πυγμαχίας
Με ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους να παρακολουθούν, ο κριτής χτύπησε το καμπανάκι. Από την αρχή του αγώνα, οι δύο πυγμάχοι πάλευαν με ρυθμό τόσο ξέφρενο, που υπήρχαν στιγμές που ο Άλι και ο Φρέιζερ ήταν μια μάζα από γροθιές, χέρια και αγκώνες και το μόνο που μπορούσες να ξεχωρήσεις ήταν το λευκό σορτσάκι του Άλι. Στο ρινγκ, ο ψηλότερος Άλι στεκόταν σχεδόν ακίνητος, αγαλματένιος, παλεύοντας από απόσταση, ενώ ο κοντύτερος Φρέιζερ ανεβοκατέβαινε, καλύπτοντας και πιέζοντας μέσα στο ρινγκ. Ο Φρέιζερ έμοιαζε με σημαδούρα καθώς αναπηδούσε στον καμβά, σπρώχνοντας τον Άλι στα σχοινιά, πριν εξαπολύσει καταιγιστικά χτυπήματα. Ο Άλι ταλαντευόταν και λύγιζε σαν καλάμι πριν βγει από την άμυνά του για να επιτεθεί από απόσταση, με ευθεία μονοκόμματα δυνατά χτυπήματα στο κεφάλι του Φρέιζερ.
Αγωνίστηκαν για 42 λεπτά. Έμοιαζε με αιώνες. O ρυθμός του αγώνα και η ζέστη των Φιλιππίνων εξάντλησαν γρήγορα τα πόδια και τα χέρια των δύο πυγμάχων, αφαιρώντας την ικανότητα του ενός να τελειώσει τον άλλο. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν επιφανειακά χτυπήματα. Και τότε, μετά από 14 γύρους, το μάτι του Φρέιζερ έκλεισε. Ο προπονητής του πέταξε την πετσέτα ότι δεν μπορούσε να αγωνιστεί άλλο. Ο Άλι είπε αργότερα: «Ήταν σαν θάνατος. Το πιο κοντινό πράγμα στον θάνατο που ξέρω».
50 χρόνια μετά το το τελευταίο καμπανάκι, το φθαρμένο από τον αγώνα μποξ του Μοχάμεντ Άλι από αυτόν τον θρυλικό αγώνα, πωλήθηκε σε δημοπρασία τον Φεβρουάριο έναντι 1,2 εκατομμυρίων δολαρίων. Το σορτσάκι έχει την υπογραφή του βοηθού προπονητή του Άλι, Drew «Bundini» Brown, και την υπογραφή του Άλι με μαύρο μαρκαδόρο. Η επιγραφή στο δεξί πόδι γράφει «Ali-Frazier Fight/Trilla in Manila» και στο αριστερό πόδι γράφει «Pres. F. Marcos/Manila, Philippines/Oct. 1, 1975».
