Νίκος Στεργιώτης. Μου αρέσει η ειλικρίνεια

Ο Νίκος Στεργιώτης το 2022 αποφοίτησε από τη Δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν. Επίσης, είναι απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα φωνητικής με την καθηγήτρια Λυδία Βαφειάδη . Επαγγελματικά από το 2021 έχει συμμετάσχει στις παραστάσεις : «Ειρήνη» σε σκηνοθεσία του Βασίλη Μαυρογεωργίου, «Tα Ξύλινα Σπαθιά» σε σκηνοθεσία της Ανδρομάχη Χρυσομάλλη , «Να ξέρετε πως αυτό που ακούτε είναι σφύριγμα Τρένου» σε σκηνοθεσία Νίκου Μαρνά και Γιώργου Γκιόκα , «Ο Θάνατος του Μολιέρου» σε σκηνοθεσία Κωστα Κουτρούλη, Θύμιου Διαμάντη  και Δημήτρη Μπούρα.

Τελευταία ταινία που είδες και σου άρεσε

Το «Κρέας» του Δημήτρη Νάκου, εντυπωσιακή αισθητική με εξαιρετικές ερμηνείες. Η μουσική επίσης του Πιστιόλη μαγευτική. Είναι από τις ταινίες που ζηλεύεις και θες να βλέπεις ξανά και ξανά.

Ποιο βιβλίο έχεις στο κομοδίνο σου

Με την πρεμιέρα να πλησιάζει δεν θα μπορούσα να έχω κάποιο άλλο από το «Φίλεμα» του Μάνου Κουνουγάκη. Το διαβάζω σε καθημερινή βάση πριν κοιμηθώ είναι μια διαδικασία που την κάνω με κάθε έργο που υπηρετώ , εδώ όμως νιώθω ότι έχει μια παραπάνω βαρύτητα. Νιώθω ότι κάθε φορά που το διαβάζω ότι ανακαλύπτω για τον κόσμο του έργου αλλά και για τον ήρωα που υποδύομαι κάτι νέο.

Τι θα έκανες αν δεν ήσουν …

Τώρα τελευταία νομίζω ότι αν δεν ήμουν ηθοποιός θα ήθελα πολύ να είμαι γιατρός. Να μπορώ να ανακουφίζω τον συνάνθρωπο και να του δίνω ελπίδα.

Περιέγραψε μια στιγμή ευτυχίας

Η υπόκλιση μετά την παράσταση, όταν νιώθεις ότι μαζί  με το κοινό κάτι δημιουργήθηκε κάτι γεννήθηκε, κάτι άλλαξε. Στο θέατρο κάνουμε 3 υποκλίσεις και αυτές για εμένα απευθύνονται κάπου. Η πρώτη είναι το ευχαριστώ  προς το κοινό, τις άλλες δύο δεν θα ήθελα να τις αποκαλύψω.

Τι φοβάσαι πιο πολύ

Τον θάνατο. Δεν μπορώ να κατανοήσω πως κάποτε θα σταματήσουν απλώς όλα και τα πάντα γύρω μου.

Πότε λες ψέματα

Δεν έχω καλή σχέση με τα ψέματα και δεν πιστεύω καθόλου πως «ότι δεν μαθαίνεις δεν μπορεί να σε πληγώσει». Μου αρέσει η ειλικρίνεια και πιστεύω πως είναι θεμελιώδης λίθος της ανθρώπινης σχέσης.

Αν θα μπορούσες ν’ αλλάξεις κάτι στον εαυτό σου, τι θα ήταν

Σίγουρα θα ήθελα να ζω με λιγότερο άγχος

Ποια είναι η χειρότερη μορφή δυστυχίας

Η αίσθηση της ανυπαρξίας καθώς και η έλλειψη αλληλεγγύης. Η αποξένωση και η μοναξιά , η αδιαφορία για τον πόνο του άλλου.

Σε ποια εποχή θα ήθελες να ζεις

Θα ήθελα να ζήσω τις δεκαετίας του 1960 και του 1970 αλλά όχι στην Ελλάδα κάπου στην Ευρώπη. Οι δεκαετίες αυτές ιστορικά με γοητεύουν γιατί είναι συνυφασμένες με την παγκόσμια αλλαγή την δημιουργικότητα, την μεταβολή, την συνολική επανάσταση.

Ποιο είναι το motto σου

Ζήσε την στιγμή

Αγαπημένος προορισμός

Η Νέα Επίδαυρος. Εκεί βρίσκεται το εξοχικό μου που πήγαινα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί χαλαρώνω πραγματικά.

Το μεγαλύτερο ελάττωμα σου

Μάλλον η υπερανάλυση των πραγμάτων η οποία τις περισσότερες φορές φέρνει άγχος και πίεση.

Αν είχες μπροστά σου τον θεό τί θα του έλεγες

Θα τον ρωτούσα γιατί σε αυτό τον κόσμο υπάρχει τόση ανισότητα και μίσος.

Αγαπημένη βόλτα στην πόλη

Σίγουρα κάπου κοντά στην Ακρόπολη. Τα γύρω στενά έχουν κάτι μοναδικό που με κάνουν να ξεχνιέμαι και να αποσυμπιέζομαι.

Τι ετοιμάζεις αυτόν τον καιρό και ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου

Προετοιμάζομαι για την πρεμιέρα του «Φιλέματος» που θα ανέβει στις 29 Μαρτίου στο θέατρο Αβατον σε σκηνοθεσία Λίνας Αλτιπαρμάκη . Είναι μια δουλειά που έχει γίνει με πολύ προσπάθεια και πολύ αγάπη . Πρόκειται για ένα έργο που σπάνια συναντάς , ένα έργο τόσο πυκνό που δεν αφήνει τον θεατή να πάρει ανάσα. Όσο αφορά το πλαίσιο της δουλείας  είναι σπάνιο να συναντάς τόσο γενναιόδωρη ομάδα και ανυπομονώ πραγματικά για την πρεμιέρα.