Θανάσης Ζερίτης. Ηθοποιός σκηνοθέτης συγγραφέας

Ο Θανάσης Ζερίτης είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης. Απόφοιτος της δραματικής σχολής του Ωδείου Αθηνών και του τμήματος Θεατρικών σπουδών του ΕΚΠΑ. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας 4Frontal από το 2011. Αυτή την περίοδο σκηνοθετεί το διήγημα του Γιάννη Μακριδάκη «Ήλιος με δόντια» σε δραματοποίηση της Νεφέλης Μαϊστράλη που παίζεται στο Θέατρο Μπέλλος. Παράλληλα παίζονται οι «Σπυριδούλες» σε, επίσης, δική του σκηνοθεσία, ενώ συμπρωταγωνιστεί στην παράσταση «170 τετραγωνικά» που ανεβαίνει για 6η χρονιά.

Τελευταία ταινία που είδες και σου άρεσε;

Οι «Ιστορίες καλοσύνης» του Λάνθιμου και του Φιλίππου.

Ποιο βιβλίο έχεις στο κομοδίνο σου;

Το «Χωλ» της Κατερίνας Χανδρινού , εκδόσεις Κείμενα

Τι θα έκανες αν δεν ήσουν…

Νομίζω θα άνοιγα ένα ωραίο τσιπουράδικο.

Περιέγραψε μια στιγμή ευτυχίας

Δίπλα στη θάλασσα , σε ένα ήσυχο νησί, με την ιδανική παρέα και μια γαριδομακαρονάδα.

Τι φοβάσαι πιο πολύ;

Να μην προλάβω να ζήσω όλα αυτά που ονειρεύομαι.

Πότε λες ψέματα;

Όταν βρεθώ σε πολύ δύσκολη θέση. Γενικά το αποφεύγω, φαίνομαι κιόλας, δεν είμαι καλός.

Αν θα μπορούσες ν’ αλλάξεις κάτι στον εαυτό σου, τι θα ήταν

Θα ήθελα να είμαι πιο αισιόδοξος. Δεν μου το επιτρέπουν βέβαια οι συνθήκες αλλά θα ήθελα…

Ποια είναι η χειρότερη μορφή δυστυχίας;

Να σου στερούν την ελευθερία σου.

Σε ποια εποχή θα ήθελες να ζεις;

Σε μια μελλοντική. Πιο δίκαιη και πιο ελεύθερη.

Ποιο είναι το motto σου;

Μέρα μέρα

Αγαπημένος προορισμός;

Το Αγκίστρι, τα Ψαρά, η Κρήτη, η Κίμωλος…. η Κωνσταντινούπολη… δεν μπορώ να διαλέξω με τίποτα.

Το μεγαλύτερο ελάττωμα σου;

Είμαι αγχώδης. Θα ήθελα να είμαι λίγο πιο «γιούχου»!

Αν είχες μπροστά σου τον θεό τί θα του έλεγες;

Θα τον ρωτούσα αν ΜΕΤΑ έχει καθόλου πλάκα.

Αγαπημένη βόλτα στην πόλη

Από την Καλλιθέα μέχρι το Σύνταγμα και πάλι πίσω.

Τι ετοιμάζεις αυτόν τον καιρό και ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου;

Αυτό τον καιρό παίζονται ακόμα οι «Σπυριδούλες» μας στο Τζένη Καρέζη, ο «Ήλιος με δόντια» στο Μπέλλος και εγώ παίζω κάθε Τρίτη στα 170 τετραγωνικά ενώ παράλληλα περνάω αρκετές ώρες την εβδομάδα στο Ωδείο Αθηνών. Διαβάζω, μιλάω στα τηλέφωνα και συζητάω τα επόμενα σχέδια με κέφι και αισιοδοξία… όσο μπορώ.