Κατά τη διάρκεια της λαμπρής αλλά σύντομης καριέρας του, ο Άϊρτον Σένα προστάτευε την ιδιωτική του ζωή με το ίδιο ζήλο και αποφασιστικότητα που επέδειξε πίσω από το τιμόνι. Στον δρόμο προς το πρωτάθλημα, περιβαλλόταν από μια μικρή ομάδα κυρίως Βραζιλιάνων φίλων και προσώπων που εμπιστευόταν, οι οποίοι τον προστάτευαν επίσης σθεναρά. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα στοιχεία που μπορούν να ανακαλυφθούν από την εποχή πριν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία μας επιτρέπουν να ρίξουμε μια ματιά στον άνθρωπο Σένα, σε αντίθεση με τον Σένα, τον οδηγό αγώνων. Στην κορυφή της καριέρας του στη Φόρμουλα 1, ο Σένα δεν ήταν πάντα ο πιο εύκολος άνθρωπος, έχοντας μεταμορφωθεί από έναν ντροπαλό και ήσυχο νεαρό άνδρα, όταν ο πρώτος αγώνας τον έφερε στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1980, σε έναν πρωταθλητή που είχε συνηθίσει να κάνει το δικό του.
Χαρακτηρισμένος ως αλαζόνας από ορισμένους συναδέλφους του, ο Σένα έσπρωξε κάποτε τον νεοφερμένο Έντι Ίρβιν στην Ιαπωνία, απλώς και μόνο επειδή είχε το θράσος να τον προσπεράσει. Ο Άϊρτον είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση, που σε συνδυασμό με την εκκεντρική συμπεριφορά του και την προσεκτική επιλογή των λέξεων, του επέτρεπε να γοητεύει το κοινό. Οι δημοσιογράφοι έδειχναν την καλύτερη συμπεριφορά τους όταν ήταν σε συνέντευξη τύπου, γνωρίζοντας τα ανάμεικτα συναισθήματα του Άϊρτον προς τα μέσα ενημέρωσης. Ήταν γνωστό ότι δημιουργούσε καλές σχέσεις με όσους θεωρούσε σοβαρούς ειδικούς της F1, ενώ δεν είχε και πολύ χρόνο για όσους ήθελαν να κυνηγήσουν τα πρωτοσέλιδα των ταμπλόιντ. Ομοίως, οι συνεντεύξεις που ζητούσαν οι χορηγοί για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους δεν του άρεσαν. Με την πάροδο του χρόνου, ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της Honda συνήθισε να χτυπάει το ρολόι του, υποδηλώνοντας ότι, για άλλη μια φορά, ο Άϊρτον είχε μιλήσει 15 λεπτά για να εξηγήσει γιατί δεν μπορούσε να δώσει μια συνέντευξη 10 λεπτών.
Αλλά αυτός ήταν ο Σένα ο αθλητής και ο οδηγός. Ο Σένα ο άνθρωπος, ήταν ένας εντελώς διαφορετικός χαρακτήρας. Αν ένας νεαρός θαυμαστής ήθελε την προσοχή του, ήταν χαμογελαστός και γοητευτικός όπως όλοι. Ήταν επίσης ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος όταν βρισκόταν με την οικογένειά του στη γενέτειρά του, τη Βραζιλία, τα δύο πιο σημαντικά στοιχεία της ζωής του. Ποτέ δεν ήταν απόλυτα ευτυχισμένος όταν ήταν μακριά από αυτούς τους δύο ακρογωνιαίους λίθους της ύπαρξής του και ήταν ξεκάθαρο ότι η παρουσία του αδελφού, της αδελφής ή των γονιών του στην πίστα, άλλαζε πάντα τη διάθεσή του. Αντίστροφα, είναι δίκαιο να πούμε ότι και η οικογένειά του τον λάτρευε. Όταν έπαιζε χαρτιά και επιτραπέζια παιχνίδια με την οικογένειά του, συχνά την γλίτωνε όταν έκλεβε. Όπως και ο υπόλοιπος κόσμος, απλά τους άρεσε να τον βλέπουν να χαμογελάει, και ο Άϊρτον ήταν ο πιο ευτυχισμένος όταν κέρδιζε. Του άρεσε επίσης να παραβιάζει τους κανόνες σε κάτι τόσο ασήμαντο, κάτι που το έβρισκε χαριτωμένο. Αυτό, όμως, τον έκανε ακόμη πιο ανυπόμονο με όσους δεν τον άφηναν να κάνει το δικό του.
Ο Άϊρτον Σένα μακριά από την πίστα
Ενώ το διαμέρισμά του στο Μονακό ήταν λίγο περισσότερο από μια απλή βάση, ο Άϊρτον βρήκε κάτι από την ηρεμία και την ικανοποίηση που απολάμβανε στη Βραζιλία μετά την αγορά μιας βίλας στο Quinta do Lago στην περιοχή Algarve της Πορτογαλίας. Σε ένα θέρετρο, με γήπεδα γκολφ, πισίνες και λίμνες, οι άλλοι κάτοικοι του πρόσφεραν την ανωνυμία που τόσο λαχταρούσε. Η φίλη του, Αντριάν Γκαλιστέου, τον περίμενε εκεί το Σαββατοκύριακο του Γκραν Πρι του Σαν Μαρίνο το 1994 και είχαν μια μακρά τηλεφωνική συνομιλία το βράδυ πριν τον αγώνα, κατά την οποία η Γκαλιστέου του είπε ότι η οικονόμος του ετοίμαζε ψητό κοτόπουλο για την επιστροφή του την Κυριακή το βράδυ. Παρόλο που αγωνιζόταν σκληρά, ο Άϊρτον είχε την ευαισθησία που ταιριάζει με το πάθος του. Η πιο στοργική πλευρά του ήταν εμφανής στην ειλικρινή ανησυχία του για τους συναδέλφους του όποτε κάποιος είχε πρόβλημα. Έσπευσε στο σημείο του ατυχήματος που έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή του Martin Donnelly στο Jerez το 1990, και αργότερα προσφέρθηκε να του παρέχει ιδιωτικό αεροπλάνο για να τον μεταφέρει στο σπίτι του. Το προσωπικό που συνεργαζόταν με τον Άϊρτον στη McLaren θυμάται μια άλλη περίπτωση, όταν ο Γκέρχαρντ Μπέργκερ συγκρούστηκε κατά τη διάρκεια μιας δοκιμής στο Estoril και, πριν προλάβουν να αντιδράσουν, ο Άϊρτον βγήκε στην πίστα και έτρεξε προς το αγωνιστικό του για να δει αν ήταν καλά.
Ήταν επίσης ο πρώτος οδηγός που σταμάτησε όταν ο Erik Comas είχε ένα ατύχημα με μεγάλη ταχύτητα στο Spa το 1992, σβήνοντας τον κινητήρα του Γάλλου για να αποτρέψει την έκρηξή του, και στην Imola, την ημέρα πριν πεθάνει, ο Άϊρτον πήρε ένα αυτοκίνητο των διοργανωτών για να οδηγήσει μέχρι το σημείο του θανατηφόρου ατυχήματος του Ρόλαντ Ράτσενμπεργκερ, ο μόνος οδηγός που το έκανε. Ο Βραζιλιάνος είχε επίσης φυλάξει μια αυστριακή σημαία στο αυτοκίνητό του για να την υψώσει προς τιμήν του Ράτσενμπεργκερ μετά τον αγώνα, κάτι που δυστυχώς, δεν κατάφερε ποτέ να το κάνει. Αυτή η πλευρά του Σένα έρχεται σε αντίθεση με τον άνθρωπο που σχεδόν έριξε τον ομόσταυλό του στη McLaren, Alain Prost, στον τοίχο των πιτ στο Estoril στον 2ο γύρο του Grand Prix της Πορτογαλίας το 1988, ή τη φορά που έπεσε πάνω στον Γάλλο, αυτή τη φορά με μια Ferrari, στην πρώτη στροφή του Grand Prix της Ιαπωνίας το 1990 με ταχύτητα που ξεπερνούσε τα 210 χλμ/ώρα. Ένα χρόνο αργότερα, στη Σουζούκα, σε μια εκρηκτική συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα, έχοντας μόλις κατακτήσει τον τρίτο παγκόσμιο τίτλο του, ο Σένα παραδέχτηκε ότι το είχε κάνει σκόπιμα.
Ένας απίθανος διαπραγματευτής
Ο Σένα δεν ήταν μόνο ένας τρομερός αντίπαλος στην πίστα, αλλά και ένας φοβερός διαπραγματευτής, ενώ μπορούσε να είναι και παιχνιδιάρης στις σχέσεις του με τον αφεντικό του στη McLaren, Ρον Ντένις. Ανάλογα με τη διάθεση των δύο θρύλων του αθλήματος από τη μια μέρα στην άλλη, η σχέση τους ήταν είτε μια τέλεια συμβίωση είτε ένα παράδειγμα του τι συμβαίνει όταν μια ασταμάτητη δύναμη συναντά ένα αμετακίνητο αντικείμενο. Όταν ο Βραζιλιάνος ήταν έτοιμος να μεταπηδήσει από τη Lotus στη McLaren για τη σεζόν του 1988, το ατού του ήταν το γεγονός ότι έφερε μαζί του τους κινητήρες της Honda. Ωστόσο, οι διαπραγματεύσεις για τις αποδοχέ του έφτασαν σε αδιέξοδο λόγω διαφοράς μισού εκατομμυρίου δολαρίων και τελικά ο Dennis πρότεινε να αποφασιστεί με κλήρωση. Ο Άϊρτον είδε την αστεία πλευρά της υπόθεσης, συμφώνησε και έχασε. Αργότερα, συνειδητοποίησε ότι είχε χάσει 1,5 εκατομμύριο δολάρια, καθώς η σύμβαση ήταν τριετής. Μετά από αυτό, θα περίμενε κανείς ότι ο Σένα θα είχε μάθει να μην παίζει με τον Ρον, αλλά συνέχισε να το κάνει, Έχασε 10.000 δολάρια στο Μεξικό, αφού προκάλεσε τον Ντένις να φάει ένα μπολ με απίστευτα καυτή σάλτσα τσίλι, κάτι που ο αρχηγός της ομάδας έκανε αμέσως.
Η αστεία πλευρά του Σένα
Λίγοι στη McLaren είδαν την λιγότερο σοβαρή πλευρά του Σένα στα πρώτα χρόνια, αλλά όταν ο Γκέρχαρντ Μπέργκερ πήρε τη θέση του Αλέν Προστ, ο Βραζιλιάνος άλλαξε συμπεριφορά. Ακόμα και ο Σένα δεν ήταν άτρωτος στη γοητεία του Μπέργκερ και τη μεταδοτική αγάπη του για τα λιγότερο σοβαρά πράγματα της ζωής. Οι δύο έγιναν αχώριστοι, απολαμβάνοντας τις διαφορές τους όσο και την κοινή τους αγάπη για τις αγώνες. Έξω από το cockpit, μαζί με τον Μπέργκερ τρελαινόταν να κάνει φάρσες. Λίγοι ήταν αυτοί που δεν έπεφταν θύματα, συμπεριλαμβανομένου του Γκέρχαρντ, ο οποίος απανντούσε με πλάκα στη πλάκα. Σε μια περίπτωση, ο Αυστριακός μπήκε κρυφά στο δωμάτιο του Senna στο ξενοδοχείο στην Αδελαΐδα και άφησε ένα κουτί με βατράχια. Όταν ο Βραζιλιάνος του είπε ότι το κατάβε, ο Γκέρχαρντ απλά ρώτησε: «Βρήκες το φίδι;» Ο Άϊρτον αντέδρασε τοποθετώντας ένα ιδιαίτερα δύσοσμο τυρί στο κλιματιστικό του συμπαίκτη του. Η οικογένειά του θυμάται επίσης ότι συχνά έπεφταν θύματα της συνήθειας του να βάζει κρυφά πολύ καυτή σάλτσα στο φαγητό και τα ποτά τους. Ευτυχώς για αυτούς, όμως, φρόντιζε πάντα να τους σπρώχνει στην πισίνα για να δροσιστούν.
Λάτρης του μοντελισμού
Παρά τη στενή φιλία τους, ο Άϊρτον και ο Γκέρχαρντ είχαν πολύ διαφορετική προσέγγιση στη ζωή. Αυτό ήταν εμφανές κάθε φορά που κάθονταν να υπογράψουν αφίσες μαζί. Ο Γκέρχαρντ τελείωνε σε ένα λεπτό, ενώ ο Άϊρτον αφιέρωνε πολύ χρόνο σε αυτή τη δουλειά, φυσώντας κάθε υπογραφή για να στεγνώσει πριν γυρίσει τη σελίδα. Όταν ο Άϊρτον είχε το τραγικό ατύχημα στις 1 Μαΐου 1994, οι δύο δεν ήταν πλέον ομόσταυλοι, αλλά παρέμειναν φίλοι μέχρι το τέλος. Ο Γκέρχαρντ ήταν στο πλευρό του Άϊρτον στο νοσοκομείο της Μπολόνια και, πολλά χρόνια αργότερα, συζητώντας τα γεγονότα εκείνης της μοιραίας ημέρας στην Ίμολα, θυμήθηκε την αντίδραση του Σένα στις ενθουσιώδεις επευφημίες των Tifosi για τον τότε οδηγό της Ferrari, ο οποίος είχε προκριθεί τρίτος. «Θυμάμαι που τον κοίταζα (τον Σένα) και γελούσε κάτω από το κράνος του», είπε ο Γκέρχαρντ. «Ήταν πάντα χαρούμενος όταν του συνέβαινε κάτι καλό».
Ο Σένα ήταν αναμφίβολα το αγαπημένο παιδί της Honda, όχι μόνο επειδή δούλευε σκληρά για την ομάδα, αλλά και επειδή έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια να την καταλάβει. Αυτό του χάρισε μια θεϊκή υπόσταση στην Ιαπωνία, αλλά η λατρεία των θαυμαστών του στη Σουζούκα ήταν τέτοια που, τελικά, κατέφυγε στη χρήση ελικοπτέρου για να διανύσει την απόσταση ενός χιλιομέτρου από το ξενοδοχείο μέχρι το paddock. Τα ελικόπτερα ήταν ένα συχνό θέμα στη ζωή του Σένα. Είναι γνωστή άλλωστε η ιστορία με τον Μπέργκερ που πέταξε την τσάντα από ανθρακονήματα του Βραζιλιάνου από ένα ελικόπτερο, για να διαπιστώσει την αντοχή της. Ο Άιρτον άρχισε να ενδιαφέρεται για τον μοντελισμό αεροσκαφών όταν μετακόμισε στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά η αγάπη του για αυτά έγινε πραγματική στην Αδελαΐδα, πριν από το Grand Prix της Αυστραλίας το 1985. Ο Leo O’Reilly, ιδιοκτήτης μιας εταιρείας που κατασκευάζει μοντέλα αεροσκαφών, είδε τον Σένα στην τηλεόραση να φτάνει στο αεροδρόμιο της Αδελαΐδας με ένα μικρό μοντέλο αεροπλάνου στην χειραποσκευή του. Ήρθε σε επαφή μαζί του και ο O’Reilly με τον γιο του, τον συνάντησαν σε έναν ανοιχτό χώρο και του έμαθαν την τέχνη της πτήσης με μοντέλα αεροσκαφών. Ήταν ένα χόμπι που ασκούσε μαζί με τον Βέλγο οδηγό της F1 Thierry Boutsen και έναν από τους μηχανικούς της Goodyear. Σε έναν αγώνα στη Σουζούκα, του χάρισαν ένα μοντέλο ελικοπτέρου. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι ήταν τόσο μεγάλο που δεν χωρούσε στο πραγματικό ελικόπτερο που θα τον επέστρεφε στο Τόκιο μετά τον αγώνα.
Ο ισχυρός χαρακτήρας και η χαρισματική προσωπικότητά του εξηγούν γιατί, σήμερα 1η Μαϊου συγκεντρώθηκαν περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι στην πίστα της Ίμολα, για να τιμήσουν τη μνήμη του Σένα και του Ρόλαντ Ράτσενμπεργκερ, του Αυστριακού που είχε χάσει τη ζωή του το Σάββατο του ίδιου μοιραίου Γκραν Πρι του Σαν Μαρίνο. Ο Ayrton σίγουρα θα είχε εγκρίνει τον τρόπο με τον οποίο τιμήθηκε ο Roland. Στην πίστα, μόνο ένα άτομο είχε σημασία για τον Ayrton, αλλά εκτός πίστας, πάντα είχε χρόνο για τους άλλους.
Ο Ayrton δεν πρόλαβε να γίνει τηλεοπτικός σχολιαστής μετά το τέλος της καριέρας του, ούτε πρόλαβε να αναλάβει ρόλο στη διοίκηση μιας ομάδας της F1 ούτε πρόλαβε να κάνει πιθανόν καριέρα στην πολιτική. Παρέμεινε όμως ο καλύτερος οδηγός στην ιστορία της F1, ένας θρύλος, που δυστυχώς μας άφησε στην κορυφή της καριέρας του.
