Η Marianne Evelyn Gabriel Faithfull, μας άφησε σε ηλικία 78 ετών, την Πέμπτη 30 Ιανουαρίου. Η αγγλίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός που έγινε δημοφιλής τη δεκαετία του 1960 με την κυκλοφορία του τοπ 10 σινγκλ της στο Ηνωμένο Βασίλειο «As Tears Go By», έγινε μια από τις κορυφαίες γυναίκες καλλιτέχνες της Βρετανικής Εισβολής (σ.σ. μουσικής) στις Ηνωμένες Πολιτείες. Γεννημένη στο Hampstead του Λονδίνου, η Faithfull ξεκίνησε την καριέρα της το 1964 αφού παρευρέθηκε σε ένα πάρτι για τους Rolling Stones , όπου την ανακάλυψε ο μάνατζερ του συγκροτήματος Andrew Loog Oldham . Το ντεμπούτο στούντιο άλμπουμ της «Marianne Faithfull» του 1965, που κυκλοφόρησε ταυτόχρονα με το στούντιο άλμπουμ της «Come My Way». Η σχέση της με τον Μικ Τζάγγερ (από το 1966 έως το 1970) της έδωσε δημοσιότητα, όπως και οι ρόλοι της, μεταξύ άλλων στις ταινίες, «I’ll Never Forget What’s’isname» (1967), «The Girl on a Motorcycle» (1968) και «Hamlet» (1969). Μάλλον δεν ήταν έτοιμη για την αυτή την δημοσιότητα. Την δεκαετία αντιμετώπισε προσωπικά προβλήματα, έγινε ανορεξική, έμεινε άστεγη και εθίστηκε στην ηρωίνη.
Η μελωδική φωνή της, άλλαξε μετά από σοβαρή λαρυγγίτιδα που πέρασε και την επίμονη κατάχρηση ναρκωτικών. Τα παραπάνω άφησαν την φωνή της μόνιμα ραγισμένη αν και αυτή εγκωμιάστηκε από κριτικούς και κοινό, ώστε να αποτυπωθούν καλύτερα τα ακατέργαστα συναισθήματα που εκφράστηκαν στη μουσική της. Μετά από μια μακρά απουσία, η Faithfull επέστρεψε το 1979 με την κυκλοφορία του έβδομου στούντιο άλμπουμ, το «Broken English». Το άλμπουμ γνώρισε εμπορική επιτυχία και σηματοδότησε την αναβίωση της μουσικής της καριέρας. Με αυτό κέρδισε υποψηφιότητα για βραβείο Grammy για την Καλύτερη Γυναικεία Ροκ Φωνητική Ερμηνεία και θεωρείται ως το απόλυτο άλμπουμ της . Ακολούθησε αυτό με μια σειρά στούντιο άλμπουμ, συμπεριλαμβανομένων των «Dangerous Aquaintances» (1981), «A Child’s Adventure» (1983) και «Strange Weather» (1987). Η Faithfull έγραψε τρία βιβλία για τη ζωή της: Faithfull: An Autobiography (1994), Memories, Dreams & Reflections (2007) και Marianne Faithfull: A Life on Record (2014).
Ο Βρετανός μυθιστοριογράφος και δημοσιογράφος Νικ Κον, είχε αποκαλέσει την Φέιθφουλ «το τέλειο πρόσωπο. Έμοιαζε απίστευτα παρθενική, απίστευτα σεξουαλική και είχε το πιο παράξενο λυπημένο χαμόγελο που είδατε ποτέ. Όταν τραγουδούσε, αναστέναξε και χαμήλωνε τα βλέφαρά της, παίρνοντας πόζες απέραντης λάγνα αγνότητας». Ανάμεσα σε πολλές τηλεοπτικές εμφανίσεις, η πιο αξιοσημείωτη ίσως ήταν η στροφή της ως «Θεός» το 2001 σε ένα επεισόδιο της επιτυχημένης βρετανικής κωμωδίας «Absolutely Fabulous», με μια άλλη πρώην των Rolling Stones, την πρώην φίλη του Keith Richards, Anita Pallenberg, να παίρνει το ο ρόλος του «Διαβόλου».
Στη νέα χιλιετία, ανέκαμψε επανειλημμένα από μια σειρά από προβλήματα υγείας. Αποκλείστηκε από τις περιοδείες λόγω εξάντλησης το 2005 όπως και το 2008. Διεγνώσθη με καρκίνο του μαστού το 2006. Διαγνώστηκε με ηπατίτιδα C το 2007. Τραυματίστηκε στην πλάτη το 2013, ενώ έσπασε το ισχίο της το 2014. Νοσηλεύτηκε και με Covid. Παντρεμένη και χωρισμένη τρεις φορές, η Faithfull, απέκτησε έναν γιο έμεινε από τον γιο της. Το κύκνειο άσμα της ήταν το άλμπουμ «She Walks in Beauty» (2021) που έγραψες με τον από τον Αυστραλό πολυοργανίστα Warren Ellis (μέλος των Βad Seeds του Nick Cave, συμμετείχε επίσης όπως και ο Bian Eno). Βάζοντας μουσική στη βρετανική ρομαντική ποίηση, η Faithfull άρχισε να ηχογραφεί το άλμπουμ το 2020. Έχει περιγράψει το έργο ως το ονειρικό της έργο που ήθελε να ηχογραφήσει εδώ και 50 χρόνια.
H ερμηνεία της Marianne Faithfull, έχει κάτι που κανείς άλλος συνάδελφός της, δεν μπορεί να το μάθει ή να το αγοράσει. Είναι η ερμηνεία με το βάθος και το πάθος της εμπειρίας. Η στοιχειωμένη ιδιότητα της Faithfull ως καλλιτέχνη, ήταν η απίστευτη κούραση του κόσμου που αντικατοπτριζόταν στην φωνή της και στις φράσεις της. Όταν την ακούς έχεις την αίσθηση, αίσθηση ότι αυτή η κομψή γυναίκα, είχε δει πράγματα, καλά και κακά, και είχε τη σοφία όλα αυτά να τα ενσωματώσει στην ερμηνεία της. Και αυτό φάνηκε όταν το αγγελικό 17χρονο κορίτσι τραγουδούσε το «As Tears Go By». Αυτή της η ερμηνεία έδωσε τον τόνο για το υπόλοιπο της μακράς και ποικιλόμορφης καριέρας της ως τραγουδίστριας.
Δέκα μουσικές στιγμές για να μην την ξεχάσουμε ποτέ.
«As Tears Go By» (1964)
Όπως είπε η Faithfull για το τραγούδι στην αυτοβιογραφία της το 1995, «Είναι ένα εξαιρετικό τραγούδι για έναν 21χρονο να το έχει γράψει». Αναφερόταν στην ηλικία του Τζάγγερ εκείνη την εποχή. Το ίδιο ισχύει και για εκείνη, εφόσον μουσικά γεννήθηκε το 1964.
«The First Time Ever I Saw Your Face» (1966)
Ηχογραφημένο λίγο μετά τις πρώτες συναντήσεις της με τον Bob Dylan, αυτό το τραγούδι από το δεύτερο άλμπουμ της, «Come My Way», αντικατοπτρίζει την επιθυμία της να θεωρείται φολκ / ποπ καλλιτέχνιδα. Το «North Country Maid» (στο οποίο περιλαμβάνεται) ήταν ένας από τους πιο ποιμενικούς, πιο φολκλόρ δίσκους της. Η Faithfull υιοθέτησε μια ξεκάθαρη προσέγγιση προς το ερωτικό τραγούδι του Άγγλου ακτιβιστή-τραγουδοποιού Ewan MacColl. Περίτεχνο κομμάτι περιέχει επίσης μια οδυνηρή, αργή κίνηση ψυχής που έκανε την εκδοχή της Roberta Flack επιτυχία αρκετά χρόνια αργότερα.
«Dreamin’ My Dreams» (1976)
Το άλμπουμ του 1976 «Dreamin’ My Dreams» – επανακυκλοφόρησε στις ΗΠΑ ως «Faithless» με επιπλέον κομμάτια το 1978 – είναι αξιοσημείωτο για διάφορους λόγους. Όπως για παράδειγμα ότι έχει αρχίσει η χροιά της φωνής της να αλλάζει και να μεταμορφώνεται σε «καπνιστή». Είναι country ή φολκ; Είναι απλά Faithfull.
«Broken English» / «Why D’Ya Do It» (1979)
Το σύνολο του άλμπουμ «Broken English» του 1979 είναι μια μανιακή μελέτη της επιστροφής από την κόλαση του σοβαρού εθισμού στην ηρωίνη και σηματοδοτεί την αρχή της επόμενης φάσης της καριέρας της. Με «τεντωμένη», ηλεκτρονική παραγωγή από τον Mark Miller Mundy, το άλμπουμ βρίσκει το όραμα της Faithfull καθαρό και τα λόγια της εκδικητικά. Ενώ το ομώνυμο κομμάτι και η διασκευή της στο «Working Class Hero» του John Lennon είναι σκληροί παιάνες για την επιβίωση, το «Why D’Ya Do It» – γραμμένο από κοινού με τον Βρετανό θεατρικό συγγραφέα-ποιητή Heathcote Williams – είναι μια οδυνηρή ιστορία προδοσίας.
«Ballad of the Soldier’s Wife» (1985)
Αν κάποιος γεννήθηκε για να τραγουδήσει τον Kurt Weill και να ακολουθήσει τα βήματα της συζύγου του, Lotte Lenye, αυτή ήταν η Faithfull. Στο άλμπουμ πολλών καλλιτεχνών «Lost in the Stars: The Music of Kurt Weill» που επιμελήθηκε ο Hal Wilner, ο πιστός και αιχμηρός Βρετανός κιθαρίστας Chris Spedding προσεγγίζει την αγάπη ενός στρατιώτη προς τη γυναίκα του, ο οποίος της έστελνε δώρα από το μέτωπο, έως τον θάνατό του. Μέχρι το τέλος του τραγουδιού, η Faithfull μας κάνει να αισθάνεστε χειρότερα για την απώλεια των δώρων παρά για τον θάνατο του στρατιώτη.
«Strange Weather» (1987)
Σε παραγωγή και πάλι του Wilner, με την συμμετοχή all-star μουσικών, από τον κιθαρίστα της τζαζ Bill Frisell μέχρι τον ακορντεονίστα Garth Hudson, το μελαγχολικό ταίριασμα της σπασμένης φωνής της Faithfull με το σκοτεινό στυλ τραγουδιού καμπαρέ των νέο-Beat Gen συνθετών Tom Waits και Kathleen Brennan είναι τόσο εκπληκτικό όσο προμηνύει αυτή η συνεργασία.
«She» (1995)
Ο μουσικός αδελφός του David Lynch, Angelo Badalamenti, παρήγαγε ολόκληρο το «A Secret Life» της Faithfull το 1995, το οποίο έντυσε με την noir ερμηνεία της, η βρετανή τραγουδίστρια.
«Alabama Song» (1998)
Η σχέση της με τον Weill γνωστή από το «Lost in the Stars» την οδήγησε το 1998 να ερμηνεύσει, την όπερα του «The Seven Deadly Sins» ζωντανά στον καθεδρικό ναό της Αγίας Άννας στο Μπρούκλιν. Στη συνέχεια την ηχογράφησε με τον παραγωγό Malgorzata Kragora. Το κομμάτι που ξεχωρίζει είναι το «Alabama Song», ένα λάγνο τραγούδι που είχε προηγουμένως διασκευαστεί από τους Doors και τον David Bowie. Η σκοτεινή εκδοχή της, είναι περισσότερο πειστική.
«The Stations» (2011)
Η δεκαετία του ’00 είδε την Faithfull να ολοκληρώνει τον κύκλο της συνεργαζόμενη σε μια σειρά άλμπουμ με αρκετούς νέους μουσικούς που είχε επηρεάσει – κυρίως τους PJ Harvey, Beck, Nick Cave, Blur, Billy Corgan και εδώ, τον Greg Dulli των Afghan Whigs και τον τραγουδιστή των Screaming Trees / Queens of the Stoneage, Mark Lanegan. Εδώ έχουμε gothic μπαλάντα με την χάρη της Marianne.
