Με την πρώτη ματιά, οι πίνακες της Emma Ferrer είναι γαλήνιοι, αν και ελαφρώς μελαγχολικοί. Οι ουρανοί της είναι ζωντανοί με αποχρώσεις του μπλε, του ροζ και του γκρι, τα τοπία της χρυσαφένια και με υφή από χειρονομιακές πινελιές. Μια πιο προσεκτική εξέταση, ωστόσο, αποκαλύπτει μια αίσθηση ανησυχίας σε αυτές τις σκηνές. «Σχεδόν αισθάνομαι ότι κάποια πράγματα είναι πολύ φρικιαστικά ή σοκαριστικά για να τα ζωγραφίσω», μου είπε κατά τη διάρκεια μιας περιήγησης στην έκθεση. «Δεν θέλω να έχουν αυτόν τον παράγοντα σοκ, αλλά θέλω να έχουν μια πολύ διακριτική τρομακτικότητα».
Οι πίνακες της Ferrer κάνουν το ντεμπούτο τους στο Sapar Contemporary της Νέας Υόρκης, στην έκθεση «The Scapegoat». Η έκθεση συγκεντρώνει έργα που δημιούργησε πρόσφατα στο στούντιό της στην Τοσκάνη, για το οποίο είχε μετακομίσει μετά από έξι χρόνια στη Νέα Υόρκη. Ενώ ως ζωγράφος κάνει την πρώτη της εμφάνιση στη σκηνή, η ίδια η καλλιτέχνης δεν είναι άγνωστη στο προσκήνιο. Η Ferrer είναι η εγγονή της θρυλικής Audrey Hepburn (πατέρας της είναι ο γιος της Hepburn και του ηθοποιού Mel Ferrer, Sean) μια σχέση που έχει προκαλέσει τα τελευταία χρόνια μεγάλη κάλυψη από τον Τύπο, συμπεριλαμβανομένης της εμφάνισής της σε ηλικία 20 ετών στο εξώφυλλο του Harper’s Bazaar.
Η Ferrer δεν πρόλαβε ποτέ να γνωρίσει τη διάσημη γιαγιά της, η οποία πέθανε ένα χρόνο πριν από τη γέννησή της το 1994, και το να έρθει σε επαφή με την κληρονομιά της, όπως είπε, ήταν μια μεγάλη πρόκληση. «Πέρασα μεγάλο μέρος της ζωής μου νιώθοντας ότι δεν ήξερα πώς να ανταποκριθώ σε αυτό. Αλλά έφτασα σε ένα σημείο όπου είμαι απίστευτα περήφανη που είμαι η εγγονή της Audrey Hepburn», σχολιάζει. «Είναι μέρος της ταυτότητάς μου και πολλές από τις εμπειρίες της ζωής μου. Δεν υπάρχει λόγος να προσπαθώ να το κρύψω. Είναι μέρος του ταξιδιού μου».
Το ταξίδι της Ferrer μέχρι στιγμής την έχει οδηγήσει από την Ελβετία, όπου γεννήθηκε, μέχρι το Λος Άντζελες, όπου πέρασε μέρος της παιδικής της ηλικίας, και την Ιταλία, όπου φοίτησε στην Ακαδημία Τέχνης της Φλωρεντίας. Στην πορεία, απέκτησε το πτυχίο της στο SUNY Empire της Νέας Υόρκης και το μεταπτυχιακό της στο Central Saint Martins του Λονδίνου. Στα τέλη της δεκαετίας του 2010, επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, όπου εργαζόταν ως επιμελήτρια και σύμβουλος τέχνης. Εκείνη την περίοδο, της δημιουργήθηκε η επιθυμία να επιστρέψει στη φύση, να βρεθεί «στο περιβάλλον που συνειδητοποιώ ότι τροφοδοτεί πλέον την ζωγραφική μου». Έφυγε από την πόλη και δημιούργησε ένα στούντιο στις Άλπεις του Απουάν, όπου την συνόδευσαν τα δύο σκυλιά της, ο Orso και η Lilla. «Πραγματικά, μου αρέσει πολύ να είμαι μόνη μου», είπε. «Εξακολουθώ να εργάζομαι εξ αποστάσεως, στις δημόσιες σχέσεις σχεδιασμού, αλλά τελικά, το να έχω αυτόν τον χώρο, τον χρόνο και την ησυχία είναι πραγματικά αυτό που μου επέτρεψε να αφοσιωθώ στην ζωγραφική μου».
Πράγματι, το «The Scapegoat» είναι εμπνευσμένο από αρχαίες παραδόσεις και πρακτικές με τρόπους που μοιάζουν από έναν άλλο κόσμο. Ο τίτλος της έκθεσης και το κεντρικό της θέμα προέρχεται από την τελετουργία του αποδιοπομπαίου τράγου της Παλαιάς Διαθήκης, ζώα που είτε σφάζονταν είτε στέλνονταν στην έρημο για να αποβάλουν όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητας. Στην γκαλερί Sapar Contemporary της Νέας Υόρκης παρουσιάζονται οι στοιχειωμένες ερμηνείες της Ferrer για αυτές τις βίαιες, πανάρχαιες τελετουργίες, μερικές από τις οποίες έχουν δημιουργηθεί σε ρουστίκ καμβάδες από γιούτα και λινό καμβά με χειροποίητο αστάρωμα. «Το ζώο έχει εμπιστευτεί τον άνθρωπο και υπάρχει αυτή η προδοσία της εμπιστοσύνης», είπε για αυτές τις πρακτικές θυσίας.
«Γιατί οι άνθρωποι κάνουν αυτό το πράγμα στο όνομα του Θεού; Πού είναι ο Θεός για αυτό το ζώο; Αντιλαμβάνεται το ζώο τον Θεό σε αυτές τις τελευταίες στιγμές; Προσπαθώ να δώσω την αίσθηση αυτής της ανώτερης δύναμης. Δεν σκοπεύω να είμαι καθόλου πειστική με το έργο μου. Απλώς θέτω ερωτήματα που ανάγονται βασικά στην αρχή των ανθρώπων».
Η Ferrer είναι επίσης εθνική πρέσβειρα της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, ένας ρόλος με τον οποίο συνεχίζει το δέσιμο και την υποστήριξη που είχε με την UNICEF η εμβληματική ηθοποιός και φιλάνθρωπος του Χόλιγουντ, Audrey Hepburn. «Θα ήθελα να φτάσω σε ένα σημείο όπου θα μπορέσω να παντρέψω αυτούς τους κόσμους και να συνεχίσω αυτή την κληρονομιά με την καλλιτεχνική μου πορεία», δήλωσε η Ferrer. «Όσο μεγαλώνω, καταλαβαίνω περισσότερο τι σήμαινε η γιαγιά μου για τόσους πολλούς ανθρώπους. Είναι προνόμιο που αυτό έπεσε πάνω μου. Αισθάνομαι ότι ο καλύτερος τρόπος για να την τιμήσω είναι να συνεχίσω να είμαι ο εαυτός μου».
